Τετάρτη 30 Νοεμβρίου 2011

Τα βυθισμένα Έλατα της Λίμνης Kaindy



Η λίμνη Kaindy βρίσκεται στο νότιο μέρος του Καζακστάν, σε υψόμετρο δύο χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η επιφάνειά της έχει μήκος περίπου 400 μέτρα, ενώ το βάθος της σε κάποια σημεία φτάνει τα 30 μέτρα.
Σχηματίστηκε πριν από έναν αιώνα, όταν ένας σεισμός στην περιοχή προκάλεσε μεγάλες κατολισθήσεις βράχων που δημιούργησαν ένα φυσικό φράγμα στο δρόμο ενός ποταμού. Τα νερά του ποταμού γέμισαν τη λεκάνη που σχηματίστηκε, δημιουργώντας τη λίμνη Kaindy. Δείτε το αποτέλεσμα στις μαγευτικές εικόνες που ακολουθούν. Τα έλατα που βρισκόταν στην περιοχή πριν τη δημιουργία της λίμνης, είναι τώρα κάτω από την επιφάνειά της. Επειδή η λίμνη είναι σχετικά πρόσφατη, τα δέντρα δεν έχουν σαπίσει ακόμα και οι κορμοί των πιο ψηλών από αυτά υψώνονται πάνω από το νερό, δημιουργώντας ένα μοναδικό τοπίο, το οποίο έλκει πολλούς τουρίστες κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού.
Αλλά ακόμα και κατά τους πιο κρύους μήνες του χειμώνα, η περίεργη αυτή λίμνη αποτελεί πόλο έλξης για κάποιους τολμηρούς τουρίστες. Οι «δύτες των πάγων» όπως αποκαλούνται, βουτάνε στη Kaindy για να θαυμάσουν τους βυθισμένους κορμούς κάτω από την παγωμένη επιφάνειά της.



















(πηγή)

Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2011

Πιπεριά Φλωρίνης

Η πιπεριά (Capsicum) - ποώδες και θαμνώδες φυτό της οικογένειας των Σολανιδών - είναι καλλιεργούμενη για τον ομώνυμο καρπό της. Η πιπεριά υπάρχει σε 50 περίπου είδη ανά τον κόσμο, άλλοτε με γλυκούς και άλλοτε με καυτερούς καρπούς. Το φυτό έχει ύψος 50–75 εκατοστά, βλαστούς που στην αρχή είναι τρυφεροί και στην συνέχεια ξυλώδεις, φύλλα σχετικά μικρά, ανοιχτοπράσινα και λευκά άνθη. Ο καρπός της πιπεριάς είναι πράσινος ή κιτρινοπράσινος που γίνεται κόκκινος ή κίτρινος όταν ωριμάσει. Το σχήμα του, ανάλογα με την ποικιλία, είναι κωνικό και μακρύ έως σφαιρικό ή τοματόμορφο.Οι γλυκείς καρποί είναι μεγαλύτεροι από τους καυτερούς, αυλακωτοί και διογκωμένοι. Μαζεύονται 60–80 μέρες μετά από τη μεταφύτευση του φυταρίου από το φυτώριο και όταν έχουν ζωηρό πράσινο χρώμα, πριν ωριμάσουν.


Οι πιπεριές Φλωρίνης είναι η μακεδονική ποικιλία της κόκκινης πιπεριάς με την γλυκιά γεύση, οι οποίες καλλιεργούνταν στην ευρύτερη περιοχή της Φλώρινας από όπου προέρχεται και το όνομα τους. Η Φλώρινα είναι ο ιδανικός τόπος για την καλλιέργειά της, καθώς το φυτό της πιπεριάς αντέχει στην ξηρασία και στο ψύχος, όπως ακριβώς είναι οι κλιματικές συνθήκες στο βορειοδυτικό άκρο της χώρας. Πηγές αναφέρουν ότι οι πιπεριές κατάγονται από την Ν. Αμερική και έφτασαν στην Ευρώπη την εποχή των μεγάλων εξερευνήσεων δια χειρός Χριστόφορου Κολόμβου. Μετά την εξάπλωσή τους στην Ευρώπη, τις συναντάμε σε όλες σχεδόν τις κουζίνες, καθώς αποτελούν εύχρηστο, αλλά και ιδιαίτερα νόστιμο συστατικό στην γαστρονομία. Είναι ένα από τα λίγα φυτά που έχει τη δυνατότητα να παράγει τόσους διαφορετικούς καρπούς, τόσο στην όψη όσο και στη γεύση, κάτι που εξαρτάται κυρίως από την διαδικασία ωρίμανσής τους.
Για να επιστρέψουμε όμως στην Ελλάδα, οι πιπεριές στις όχθες της Μεγάλης Πρέσπας με την πλούσια σάρκα και γεύση δείχνουν τα ίχνη της θαυμαστής πορείας του είδους. Καταλαμβάνει ένα πολύ μεγάλο μέρος της καλλιεργήσιμης γης στην περιοχή όπου μεγαλώνει και αναπτύσσεται με την φροντίδα των αγροτών εδώ και πολλά χρόνια. Φορτωμένα ζώα μετέφεραν τις πιπεριές στα γειτονικά χωριά, στα παζάρια της Φλώρινας και του Αμύνταιου και έθρεψαν πολλές γενιές. Μοναδικές θεωρούνται οι πιπεριές από τον Αετό Φλωρίνης, από όπου ξεκίνησε η καλλιέργεια της λίγο μετά την Μικρασιατική καταστροφή. Η περιοχή είχε το προνόμιο να διαθέτει μια μεγάλη πηγή Ξινού νερού που διοχετεύονταν ακόμα και στα πιο απομακρυσμένα χωράφια με ειδικά αυλάκια, αφού η καλλιέργεια του κόκκινου φυτού απαιτεί άφθονο νερό. Κάθε χρόνο έχει την τιμητική της, καθώς διοργανώνεται από το χωριό του Αετού η "Γιορτή πιπεριάς". Τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου πραγματοποιούνται εκδηλώσεις με χορευτικά συγκροτήματα και παραδοσιακό γλέντι,διάρκειας 2 ημέρων,ενώ οι γυναίκες του χωριού μαγειρεύουν φαγητά με βάση την πιπεριά και τα προσφέρουν στους επισκέπτες.

Τις πιπεριές Φλωρίνης μπορεί να τις δοκιμάσει κανείς σε διάφορες συνταγές και γαστρονομικές εμπνεύσεις. Τα χαρακτηριστικά αυτής της ποικιλίας είναι το μήκος της πιπεριάς και το πάχος της σάρκας της που την καθιστά ιδανικό τουρσί. Τρώγονται βέβαια και ωμές αλλά συνήθως σερβίρονται ψητές με ξύδι και λάδι, αφού πρώτα ξεφλουδισθούν. Χρησιμοποιούνται δε στην παρασκευή κόκκινου γλυκού πιπεριού.

Διατροφική αξία
Οι πιπεριές Φλωρίνης αποτελούν μια εύγευστη και ολιγοθερμιδική επιλογή, πλούσια σε βιταμίνες C, Α, Κ, B6 και Ε.
Η βιταμίνη C μπορεί να διαδραματίσει θετικό ρόλο στη μείωση της διάρκειας των συμπτωμάτων του κοινού κρυολογήματος. Ειδικότερα η κόκκινη πιπεριά περιέχει υπερδιπλάσια ποσότητα βιταμίνης C απ’ ότι το πορτοκάλι. Επειδή σαν προϊόν ταιριάζει εύκολα σε διάφορα απλά καθημερινά πιάτα (ομελέτες, φαγητά φούρνου, σαλάτες κ.ο.κ), η συστηματική χρήση της εμπλουτίζει σημαντικά την διατροφική αξία των γευμάτων μας, χαρίζοντας στον οργανισμό μας τα απαραίτητα «εφόδια».
Τέλος, λόγω του λυκοπένιου και της λουτεΐνης που πέριεχουν, έχουν σημαντική αντιοξειδωτική δράση.


Πιπεριές Φλωρίνης "Θαλλώ"

Συστατικά: Πιπεριές Φλωρίνης, Σκόρδο, Δενδρολίβανο, Ελαιόλαδο


ΣΥΝΤΑΓΗ

Πιπεριές Φλωρίνης ψητές σε λάδι με σκόρδο και δενδρολίβανο

Υλικά:
Πιπεριές Φλωρίνης
Σκόρδο
Δενδρολίβανο
Ελαιόλαδο

Εκτέλεση:
Διαλέγουμε μακριές και όσο το δυνατόν πιο ίσιες πιπεριές για να τις καθαρίσουμε ευκολότερα και τις αραδιάζουμε στο ταψί του φούρνου. Τις ψήνουμε στο γκριλ για λίγα λεπτά έως ότου φουσκώσει η φλούδα τους και μαυρίσει. Τις γυρίζουμε να ψηθούν και από την άλλη πλευρά. Η διαδικασία πρέπει να γίνει γρήγορα. Τις αφήνουμε να κρυώσουν και μία-μία τις ακουμπάμε σε δίσκο κοπής και κόβουμε το καπάκι με προσοχή να βγει το νερό που έχουν στο εσωτερικό τους και έχει μεγάλη θερμοκρασία. Αφαιρούμε με μυτερό μαχαίρι την φλούδα, η οποία έχει μαλακώσει και βγαίνει εύκολα. Στρώνουμε τις πιπεριές σε γυάλινο βάζο ενώ ενδιάμεσα προσθέτουμε ψιλοκομένες φέτες σκόρδου και μερικά κλαδάκια δενδρολίβανου.Τις σκεπάζουμε με ελαιόλαδο. Διατηρούνται στο ψυγείο.

Κυριακή 27 Νοεμβρίου 2011

Μπανάνα (Musa acuminata/balbisiana)

Τροπικό φρούτο, καρπός του δέντρου μπανανιά. Το όνομα του φρούτου προέρχεται από την αραβική λέξη banan που σημαίνει δάχτυλο. Τα ίχνη του φρούτου πρωτοεμφανίστηκαν στην Μαλαισία και στην Ευρώπη θεωρείται ότι έφθασε χάρη στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου.
Τα φύλλα του φυτού είναι μεγάλα, εύκαμπτα και αδιάβροχα. Χρησιμοποιούνται με πολλούς τρόπους, σαν αλεξιβρόχια (ομπρέλες) και για το τύλιγμα της τροφής με σκοπό το μαγείρεμα ή την αποθήκευση. Στην Ινδία ο χυμός που βγαίνει από τον κορμό χρησιμοποιείται ως οικιακό φάρμακο για τη θεραπεία του ίκτερου, ενίοτε με την προσθήκη μελιού.
Στην Αμερική άρχισε να καταναλώνεται ευρέως το 19ο αιώνα· μέχρι σήμερα παιζεί σημαντικό ρόλο στην καθημερινή διατροφή των Αμερικανών, καθώς ένας μέσος Αμερικάνος καταναλώνει 2 φορές περισσότερες μπανάνες απο έναν Ευρωπαίο.
Υπάρχουν πάρα πολλά είδη μπανάνας με κάποια να μοιάζουν περισσότερο κι άλλα λιγότερο με την συνηθισμένη μας κίτρινη μπανάνα. Οι μπανανιές που φυτρώνουν στην Ελλάδα, κυρίως στη Μεσσηνία και την Κρήτη παράγουν ιδιαίτερα εύγεστες και αρωματικές μπανάνες, οι οποίες όμως είναι πολύ μικρές σε σχέση με αυτές που παράγονται σε θερμότερες χώρες.



Η μπανάνα είναι ενα απ΄τα πιο θρεπτικά φρούτα, με υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, σε 3 είδη σακχάρων - σουρκτόζη, φρουκτόζη, γλυκόζη - αποτελώντας άριστη πηγή ενέργειας. Λόγω της μεγάλης ενεργειακής της αξίας συνιστάται η κατανάλωσή της από παιδιά αλλα και αθλητές. Ωστόσο η θερμιδική της αξία φτάνει τις 90-139 θερμίδες και δεν συνιστάται σε άτομα που θέλουν να μειώσουν το βάρος τους. Είναι εξαιρετική πηγή βιταμινών καθώς περιέχει βιταμίνη C, Βα, Β6, κάλιο, φυτικές ίνες, φώσφορο, μαγνήσιο, ασβέστιο, ριβοφλαμίνη, νιασίνη, θειαμίνη, παντοθενικό οξύ, μαγνήσιο. Προστατεύει τον οργανισμό απο γαστρεντερικές διαταραχές, και συμβάλλει στην καλή λειτουργία του κεντρικού νευρικού και πεπτικού συστήματος.


----------------------------------------

Μαρμελάδα Μπανάνα - Αχλάδι - Μήλο


Συστατικά : Μπανάνα, Αχλάδι, Μήλο, Ζάχαρη, Βανίλια.


ΣΥΝΤΑΓΗ

Βασικές αρχές για την παρασκευή μαρμελάδας

Μπανάνες
Μήλα
Αχλάδια
Ζάχαρη
Βανίλια
  • Καθαρίζουμε τα φρούτα και βγάζουμε τους σπόρους.
  • Τα βάζουμε σε μια κατσαρόλα μαζί με την ζάχαρη και την βανίλια να πάρουν μια βράση.
  • Χαμηλώνουμε την φωτιά και τ' αφήνουμε να δέσει, να μαλακώσουν τα φρούτα και να γίνει σιρόπι.

Τετάρτη 23 Νοεμβρίου 2011

Λουίζα ή Λιππία η κιτρίοσμος (Aloysia triphylla)

Η λουίζα ανήκει στην μεγάλη οικογένεια των verbenacea η οποία αποτελείται από 175 γένη και 2.300 είδη φυτών που φύονται σε τροπικές και υποτροπικές περιοχές. Δεν είναι γηγενές βότανο της Ελλάδος αλλά κατάγεται από την Νότιο Αμερική - την έφεραν στην Ευρώπη οι Ισπανοί τον 17ο αιώνα -, ωστόσο έχει εγκλιματιστεί πλήρως στην χώρα μας. Ποώδης, πολυετής (πάνω από 5 έτη) φυλλοβόλος θάμνος ύψους 1-3 μ., με έντονη οσμή λεμονιού στους ανθούς και στα φύλλα της· γι' αυτό εξάλλου την συναντάμε και με το όνομα λεμονόχορτο. Στην Κρήτη δε της έχουν ιδιαίτερη αδυναμία και την αποκαλούν και γοργογιάννη.
Βλαστοί χρώματος σκούρου γκρι που ξυλοποιούνται γρήγορα· φύλλα με ευχάριστο άρωμα λεμονιού· άνθη μικρά με χρώμα που ποκίλει από λευκό, ρόδινο ή ιόχροο τα οποία βγαίνουν το καλοκαίρι μέχρι τις αρχές του φθινοπώρου. Ευδοκιμεί σε περιοχές θερμές και ηλιόλουστες· δεν αντέχει τις χαμηλές θερμοκρασίες.
Η λουίζα είναι ένα φαρμακευτικό και αρωματικό βότανο με φύλλα, άνθη και βλαστούς ιδιαίτερα ευεργετικά για τον οργανισμό μας. Χρησιμοποιείται ευρέως στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία: τα φύλλα και τα άνθη της λουίζας παρουσιάζουν σπασμολυτική, αντιπυρετική, διουρητική και ηρεμιστική δράση. Χρησιμοποιούνται επίσης ως αφέψημα, σαν αρωματικός παράγοντας σε αλκοολούχα ποτά ,στην μαγειρική αλλά και στην παρασκευή σπιτικών καλλυντικών. Χρησιμοποιείται δε στην αρωματοποιεία και σαπωνοποιία.Το εξαίσιο άρωμα της το οποίο οφείλεται στα πολλά αιθέρια έλαια που περιέχει το φυτό, θεωρείται πως έχει χαλαρωτική δράση τόσο στο σώμα όσο και στο πνεύμα.


Το βότανο της λουίζας δρα ευεργετικά-θεραπευτικά στους εξής τομείς:
  • σταματά την διάρροια και την αιμορραγία
  • είναι βοηθητικό του αδυνατίσματος καθώς λειτουργεί ως λιποδιαλύτης
  • είναι αποτελεσματικό τονωτικό αλλά ταυτόχρονα καταπραϋντικό του νευρικού συστήματος
  • είναι αντιπυρετικό και αντιμετωπίζει περιπτώσεις κρυολογήματος (κατάλληλο και για παιδιά)
  • το αφέψημα της είναι ευεργετικό για τα νοσήματα του στομάχου και του πεπτικού συστήματος σε καταστάσεις δυσπεψίας, νευραλγιών και κολικών του στομάχου και των εντέρων
  • οι διουριτικές του ιδιότητες συνίσταται σε περιπτώσεις νεφρολιθιάσεων
  • βοηθάει αποτελεσματικά στην αποτοξίνωση του οργανισμού
  • ως ήπιο διουρητικό βοηθάει στην καταπολέμιση της κυτταρίτιδας καθώς και της κατακρατήσεως υγρών
  • ευεργετικό με καταπλάσματα στους νευρικούς πόνους και νευρικές κεφαλαλγίες, καθώς και στους πόνους των αυτιών
  • ανακουφίζει από τις ημικρανίες
  • καταπολεμά την κακοσμία του στόματος
  • το ζεστό έγχυμα της λουίζας είναι φημισμένο για τις αφροδισιακές του ιδιότητες
  • το έγχυμα του βοτάνου είναι ιδανικό για πλύσεις και καθαρισμό του προσώπου
  • καταπολεμά την αυπνία καθώς ένα ζεστό αφέψημα επιτυγχάνει έναν ήρεμο και ευχάριστο ύπνο


Η λουίζα περιέχει αιθέρια έλαια (0,2-0,4%), κιτρικά στοιχεία (citral, citronellal, citronellic acid, citrolnellol), σαπωνίνες. Το αιθέριο έλαιο του παίρνεται με απόσταξη (steam distillation) ατμού των φύλλων της και έχει ένα γλυκό, δροσερό, φρουτώδες άρωμα λεμονιού. Η απόσταξη πρέπει να γίνεται άμεσα γιατί η περιεκτικότητα του σε αιθέριο έλαιο είναι πολύ χαμηλή και επομένως θέλουμε να περιορίσουμε την εξάτμηση (τα αιθέραια έλαια είναι πτητικά). Τα κύρια συστατικά του αιθερίου ελαίου είναι citral, methyl heptenone, carvone, limonene, dipentene, linalool, terpineol, borneol, nerol, geraniol, geranyl acetate κ.ά.Τo αιθέριο έλαιο της χρησιμοποιείται στην αρωματοθεραπεία για αϋπνία, εντερικά προβλήματα, κατάθλιψη, στρες, ως χαλαρωτικό, αντισπασμωδικό και ηρεμιστικό. Έχει άριστες επουλωτικές ιδιότητες μιας και λίγες μόνο σταγόνες πάνω σε ένα βαμβάκι, βοηθούν τις πληγές να επουλωθούν και τους μώλωπες να υποχωρήσουν. Συνδυάζεται πολύ καλά με: neroli, palmarosa, frankincense, lemon, citrus oils. Όπως όλα τα βότανα, έτσι και η λουίζα πρέπει να χρησιμοποιείται με μέτρο, διότι περιέχει καμφορά. Επίσης συστήνεται η αποφυγή της χρήσης της από όσους πάσχουν από υπόταση, επειδή είναι διουρητική και μειώνει την πίεση.


Βότανο Λουίζα "Θαλλώ"



Αρωματική Πρόταση
Λουίζα με λεβάντα
Συστατικά
5-6 φύλλα λουίζας
1 1/2 κουταλιά του γλυκού λεβάντα
1 κούπα φυσικό μεταλλικό νερό
1 κουταλιά του γλυκού μέλι
  • Οδηγίες: Βράστε το φυσικό μεταλλικό νερό στους απαιτούμενους βαθμούς (100° Κελσίου ) και κατόπιν ρίξτε τα φύλλα λουίζας και τα άνθη λεβάντας.Αφήστε τα να βγάλουν το άρωμα τους για 4-5 λεπτά και, αφού το σουρώσετε και το σερβίρετε, προσθέστε το μέλι.

Τρίτη 15 Νοεμβρίου 2011

Περί Βοτάνων


Τα τελευταία χρόνια, όπως συμβαίνει σε πολλούς άλλους επιστημονικούς τομείς, έτσι και στην ιατρική επιστρέφουν στις πανάρχαιες μεθόδους και αντιλήψεις ως προς την θεραπεία των ασθενειών. Κι αυτό γιατί πολύχρονες έρευνες και εξαντλητικές μελέτες απέδειξαν ότι οι γνώσεις και τα μέσα όλων των αρχαίων λαών δεν έχασαν καθόλου την αξία και την ισχύ τους. Αντίθετα επιβεβαιώνεται συνεχώς η απίστευτη ευρύτητα των ιατρικών γνώσεων της εποχής εκείνης.Πρωταρχικό και σπουδαιότερο μέσο θεραπείας υπήρξε το φυτό με τα διάφορα μέρη του.
Χιλιάδες βότανα από την φύση που μας περιβάλλει, μπήκαν στην υπηρεσία του ανθρώπου για καλό ή κακό σκοπό. Συχνά το ίδιο βότανο με μια διαφορά στην ποσότητα ή τον τρόπο κατασκευής γίνεται από φάρμακο δηλητήριο. Όλα τα αρχαία μυστικά του κόσμου των βοτάνων (διάκριση, ιδιότητες, εφαρμογή, παρασκευή) τα κρατούσαν συνήθως φυλαγμένα οι ιερείς και οι μάγοι προς όφελος τους. Στον Μεσαίωνα, χρυσή εποχή της μαγείας,η χρήση των βοτάνων εξελίχθηκε ραγδαία σε ολόκληρη επιστήμη.Οι ανακαλύψεις νέων χωρών πρόσφεραν νέες γνώσεις στον τομέα της βοτανικής ιατρικής. Οι γιατροί της Αναγέννησης χρωστούν ένα μέρος της επιστήμης τους σε λαούς "πρωτόγονους" ενώ η προσφορά των Κινέζων σοφών ακόμα δεν έχει εκτιμηθεί και οι γνώσεις τους επαληθεύονται συνεχώς.
Σήμερα, μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο και την "περίφημη" βιομηχανική επανάσταση, τα βότανα έδωσαν την θέση τους σε χημικά υποκατάστατα,τα φάρμακα και χρησίμευσαν ως βάση για την παρασκευή τους στα εργαστήρια. Τα τελευταία χρόνια όμως παρατηρείται μια εκ νέου ανακάλυψη των ευεργετικών ιδιοτήτων των φυτών. Μετά τις συχνά τραγικές συνέπειες της αλόγιστης χρήσης των φαρμάκων,τα βότανα καλούνται να επανορθώσουν την χαμένη ισορροπία του ανθρώπινου οργανισμού!
Ένα πλήθος φυτών με θεραπευτικές ιδιότητες βρίσκεται διάσπαρτο στα βουνά και τους κάμπους της Ελλάδος. Η συλλογή τους εξαρτάται από τα ίδια τα φυτά. Γενικά όμως όταν πρόκειται για τα μέρη του φυτού πάνω από το έδαφος (φύλλα, άνθη, καρποί) καλό είναι να αποφεύγεται ο υγρός ή βροχερός καιρός καθώς και το υπερβολικό γέμισμα του βάζου, γιατί εμποδίζεται η πλήρης αποξήρανση του. Τα υπόγεια μέρη των φυτών καθαρίζονται από το χώμα ή μερικές φορές και από τις φλούδες τους και συχνά κόβονται σε μικρότερα κομμάτια για να αποξηρανθούν ευκολότερα. Τόσο τα φύλλα όσο και τα άνθη, οι βλαστοί, ο φλοιός, ο κορμός και οι καρποί συλλέγονται κατά την εποχή της πλήρους ωριμότητας τους, ενώ τα υπόγεια τμήματα κατά το τέλος του καλοκαιριού προς το φθινόπωρο.
Η αποξήρανση γίνεται αμέσως μετά την συλλογή,σε μέρος σκιερό κι εντελώς ξηρό. Διατηρούνται σε σάκους ή δοχεία καλά κλεισμένα και φυλάγονται σε μέρη σκιερά, με κανονική θερμοκρασία και καθόλου υγρασία. Γενικά μετά ένα χρόνο όλα τα φυτά πρέπει να αντικατασταθούν με νέα,γιατί χάνουν το άρωμα τους και τις περισσότερες ιδιότητες τους. Η αποτελεσματικότητα των βοτάνων έχει αποδειχθεί περίτρανα, όπως και το ότι είναι ασφαλή και μπορούν να χρησιμοποιηθούν από κάθε άνθρωπο. Το αποτέλεσμα της χρήσης τους είναι μια ήπια μορφή θεραπείας, με σαφή αποτελέσματα χωρίς τις παρενέργειες των συγχρόνων φαρμάκων.


ΟΙ ΔΕΚΑ ΚΟΡΥΦΑΙΕΣ ΔΡΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ

  • Χαλαρώνουν τους ιστούς και τα όργανα που βρίσκονται σε υπερένταση, ιδίως τους μυς και το νευρικό σύστημα.
  • Διεγείρουν τους ιστούς και τα όργανα με ατονία,όπως το νωθρό έντερο,το συκώτι κ.α.
  • Έχουν στυπτική δράση. Προκαλούν τη συστολή των υπερβολικά χαλαρών ιστών, όπως οι μύες, τα αιμοφόρα αγγεία και οι βλεννώδης μεμβράνες.
  • Έχουν ηρεμιστική επίδραση σε περιοχές με υπερδιέγερση, όπως το έντερο και το νευρικό σύστημα. Κάνουν άριστη αποτοξίνωση.Ενισχύουν την αποβολή αχρήστων υλικών και δηλητηρίων από το συκώτι, το έντερο, τα νεφρά, τους πνεύμονες και το δέρμα.
  • Βοηθούν στην καταπολέμηση τον λοιμώξεων χάρη στις αντισηπτικές, αντιβιοτικές και μυκητοκτόνες ιδιότητες τους, καθώς και μέσω της διέγερσης των αμυντικών μηχανισμών του οργανισμού.
  • Ενισχύουν την κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου στον οργανισμό.
  • Υποβοηθούν την όρεξη και την πέψη και διεγείρουν την απορρόφηση και αφομοίωση των θρεπτικών συστατικών. Επιπλέον παρέχουν πολλά θρεπτικά συστατικά.
  • Καταπραΰνουν τις βλεννώδεις μεμβράνες ,επομένως μειώνουν τους ερεθισμούς και τις φλεγμονές. Ρυθμίζουν την παραγωγή ορμονών, καθώς και την δράση αυτών στον οργανισμό.

Πώς ετοιμάζουμε τα ροφήματα
Έγχυμα: Αφού βράσει το νερό,αποσύρουμε από την φωτιά, προσθέτουμε την απαιτούμενη δόση του βοτάνου και το αφήνουμε σκεπασμένο για 5 λεπτά. Το σουρώνουμε και το πίνουμε.
Αφέψημα: Το αφέψημα παρασκευάζεται για τα σκληρά φύλλα και τις ρίζες των βοτάνων. Στην περίπτωση αυτή, βράζουμε το βότανο μαζί με το νερό για 5 λεπτά, σουρώνουμε και πίνουμε.



Πότε πίνουμε τα ροφήματα: 20 λεπτά πριν το γεύμα μας.
Ποσότητα: Συνήθως 1-2 φλιτζάνια την ημέρα.
Για πόσον καιρό: Πίνουμε για 1-2 μήνες, ακολουθεί διάλειμμα 2 εβδομάδων και επαναλαμβάνουμε.


ΤΡΟΠΟΙ ΧΡΗΣΗΣ ΤΩΝ ΒΟΤΑΝΩΝ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΗ ΛΗΨΗ Το μονό που χρειάζεται να κάνουμε είναι να προσθέσουμε τα βότανα στην καθημερινή μας διατροφή! Τόσο απλό! Μερικά βότανα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν κατ’αυτόν τον τρόπο είναι, το σκόρδο, η βρόμη, η ρίγανη, η κανέλα, η πιπερόριζα κ.ο.κ.

ΡΟΦΗΜΑΤΑ Το ρόφημα βοτάνων παρασκευάζεται με δυο τρόπους: ως έγχυμα ή ως αφέψημα. Τα εγχύματα παρασκευάζονται από τα τμήματα που φυτρώνουν πάνω από το έδαφος, όπως τα φύλλα και τα άνθη. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε αποξηραμένα ή φρέσκα βότανα. Αποξηραμένα: η αναλογία είναι 1 κουταλάκι του γλυκού βότανο σε 1 φλιτζάνι νερό. Φρέσκα:η αναλογία είναι 28 γρ. βοτάνου σε 600 ml. νερό.

ΒΑΜΜΑΤΑ Αν και απαιτούν πολύωρη προετοιμασία, τα βάμματα συντηρούνται ευκολότερα από τα ροφήματα και διατηρούνται για μεγάλο χρονικό διάστημα (καλό θα ήταν να καταναλώνονται μέσα σε 2 χρόνια). Παρασκευάζονται με την διάλυση του φυτού σε μίγμα αλκοόλης και νερού. Η αναλογία εξαρτάται από το συστατικό που θέλουμε να εκχυλίσουμε, αλλά συνήθως είναι ένα μέρος βοτάνου προς δυο έως δέκα μέρη υγρού. Όσον αφορά το υγρό αυτό, αν θέλουμε να εμποτίσουμε πάνινες γάζες, χρησιμοποιούμε μονό 25% αλκοόλη, αλλά για ρητίνες μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μέχρι και 90% αλκοόλη. Μπορούμε να παρασκευάσουμε τα περισσότερο βάμματα με μπράντι ή βότκα, καθώς η περιεκτικότητα τους σε αλκοόλ είναι περίπου 45% - το οποίο αρκεί για πιο κοινά βότανα.

ΣΠΡΕΙ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΙΜΟ ΚΑΙ ΣΤΟΜΑΤΙΚΑ ΔΙΑΛΥΜΑΤΑ Για να παρασκευάσουμε σπρέι για το λαιμό ή στοματικά διαλύματα, διαλύουμε 1 κουταλάκι βάμμα σε ½ φλιτζάνι νερό ή χρησιμοποιούμε ½ φλιτζάνι κρύο ρόφημα βοτάνων (οποίο ενδείκνυται για την πάθηση μας). Επίσης φτιάχνουμε εύκολα σπρέι για το λαιμό βάζοντας 5 σταγόνες αιθέριου ελαίου σε ½ φλιτζάνι νερό.

ΕΙΣΠΝΟΕΣ ΜΕ ΑΤΜΟ Γεμίζουμε μια λεκάνη με ζεστό νερό και προσθέτουμε 5-10 σταγόνες αιθέριου ελαίου. Εναλλακτικά γεμίζουμε την λεκάνη με έγχυμα ή αφέψημα της αρεσκείας μας. Βάζουμε μια πετσέτα στο κεφάλι και μένουμε πάνω από αυτήν για 5 – 10 λεπτά.

ΤΑΜΠΛΕΤΕΣ ΚΑΙ ΚΑΨΟΥΛΕΣ Ορισμένα βότανα εξαιτίας της γεύσης και της οσμής τους, δυσκολεύουν κάποιους ανθρώπους στην λήψη τους. Μια καλή λύση είναι η λήψη τους σε ταμπλέτες ή κάψουλες.



ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΛΗΨΗ Η εξωτερική λήψη γίνετε μέσω του δέρματος. Το δέρμα μπορεί να απορροφήσει τις περισσότερες από τις θεραπευτικές ουσίες των βοτάνων. Τρόπους εξωτερικής λήψης θα δούμε αμέσως παρακάτω.

ΛΟΥΤΡΟ ΜΕ ΒΟΤΑΝΑ Αυτός ο τρόπος λήψης επιτρέπει στις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων να διεισδύσουν γρηγορότερα στον οργανισμό μέσω των πόρων του δέρματος οι οποίοι έχουν ανοίξει από το ζεστό νερό παρακάμπτοντας έτσι το πεπτικό σύστημα. Τα λουτρά αυτά είναι ιδιαίτερα χρήσιμα τόσο για τη χαλάρωση του νευρικού συστήματος όσο για την αποφόρτιση της πνευματικής και συναισθηματικής έντασης. Ορισμένα βότανα που μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι η λεβάντα, το χαμομήλι, ο βασιλικός και το ρόδο.

ΧΕΙΡΟΛΟΥΤΡΑ ΚΑΙ ΠΟΔΟΛΟΥΤΡΑ Παραδοσιακά, τα ποδόλουτρα με μουστάρδα χρησιμοποιούνταν για παθήσεις οι οποίες εμφανίζονται σε κρύα και υγρά κλήματα (από κρυολογήματα έως κυκλοφορικό και αρθρίτιδα ).

ΟΦΘΑΛΜΟΛΟΥΤΡΑ Επιτρέπουν στα μάτια να επωφεληθούν από τις θεραπευτικές ιδιότητες των βοτάνων και ενδείκνυται για κάθε λογής οφθαλμικές παθήσεις (καταπονημένα μάτια, κριθαράκι κ.α.), αφού ο υμένας που καλύπτει τα μάτια απορροφά τα ενεργά συστατικά των βοτάνων. Απαραίτητη η χρήση καθαρών οφθαλμικών γαζών( διατίθενται στα φαρμακεία ) και φρέσκο διάλυμα για το κάθε μάτι.

ΑΛΟΙΦΕΣ ΚΡΕΜΕΣ ΚΑΙ ΛΟΣΙΟΝ
Ηχρήση αλοιφών, κρεμών και λοσιόν είναι ευεργετική σε πολλές περιπτώσεις. Ενδεικτικά αναφέρονται τα δερματικά προβλήματα,πονοκέφαλοι,ερεθισμένες αρθρώσεις κ.α.

ΚΟΜΠΡΕΣΕΣ Μια κομπρέσα με βότανα είναι θαυμάσιος τρόπος καταπράυνσης πονοκεφάλων, στομαχόπονων και πόνων στην πλάτη και τις αρθρώσεις, ενώ βοηθάει στον καθαρισμό του δέρματος από σπυράκια και εξανθήματα.

ΚΑΤΑΠΛΑΣΜΑ Το κατάπλασμα μοιάζει με τις κομπρέσες, μόνο που στην περίπτωση αυτή εφαρμόζουμε το ίδιο το βότανο και όχι το εκχύλισμα του πάνω στην πάσχουσα περιοχή. Αν χρησιμοποιήσουμε φρέσκα φύλλα, μίσχους ή ρίζες, πρέπει να τα στύψουμε για να ελευθερώσουν τις θεραπευτικές τους ιδιότητες. Αν χρησιμοποιήσουμε ψιλοκομμένα αποξηραμένα βότανα, θα πρέπει να προσθέσουμε λίγο νερό για δημιουργηθεί πολτός.Έπειτα βάζουμε τα βότανα ανάμεσα σε δυο κομμάτια γάζα και εν συνεχεία χρησιμοποιώντας ένα ελαφρύ βαμβακερό επίδεσμο εφαρμόζουμε το κατάπλασμα. Μόνο για εξωτερική χρήση.

ΑΙΘΕΡΙΑ ΕΛΑΙΑ Τα αιθέρια έλαια αποστάζονται από τα άνθη, φύλλα, φλοιούς, ρίζες και καρπούς φυτών και δένδρων. Παράγονται με ποικίλες μεθόδους απόσταξης. Οι ιδιότητες τους έχουν αποδειχθεί με την χρήση τους δια μέσου των χρόνων. Χρησιμοποιούνται σε καταστάσεις άγχους, νευρικής έντασης, ως πρώτες βοήθειες κ.α. Επίσης σε κοινές παθήσεις και σε προβλήματα του δέρματος. Η χημική αντιγραφή των αιθέριων ελαίων χρησιμοποιείται ευρύτατα σε αρώματα και καλλυντικά αλλά αυτά δεν έχουν καμιά από τις ιδιότητες των αγνών αιθέριων ελαίων. Κάθε αιθέριο έλαιο περιέχει τα συστατικά του φυτού σε υψηλή συγκέντρωση, γι' αυτό τον λόγο χρειάζεται προσοχή κατά την χρήση τους. Πάντα πρέπει να αναμειγνύονται με βασικό λάδι, βασική κρέμα ή νερό πριν την χρήση τους.

Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2011

Πορτοκαλιά, Κιτρέα η σινική (Citrus sinensis)

Της Σπάρτης οι πορτοκαλιές,
χιόνι, λουλούδια του έρωτα,
άσπρισαν απ'τα λόγια σου,
γείρανε τα κλαδιά τους.
Νικηφόρος Βρεττάκος


Η πορτοκαλιά είναι αειθαλές φυτό το οποίο ανήκει στην οικογένεια των Ρυτοειδών (= Εσπεριδοειδών). Είναι από τα σημαντικότερα εσπεριδοειδή με καταγωγή από την Ινδία και την Κίνα. Αν και γνωστή από τα αρχαία χρόνια, η εντατική της καλλιέργεια άρχισε τον 10ο αιώνα μ.Χ. αιώνα στη βόρεια Αφρική. Γύρω στο 1490 έφτασε στις μεσογειακές περιοχές από Πορτογάλους θαλασσοπόρους και πιθανολογείται ότι σε αυτούς οφείλει το όνομά της. Στην συνέχεια από την Ελλάδα διαδόθηκε σε πολλές Ευρωπαϊκές χώρες και Ισπανοί ιεραπόστολοι την μετέφεραν στη βόρεια Αμερική.
Το δέντρο ευδοκιμεί σε μία μεγάλη εδαφική ποικιλία, όμως προτιμά τα αμμοπηλώδη εδάφη. Ο πολλαπλασιασμός της γίνεται με εμβολιασμό συνήθως δέντρων που αναπτύσσονται από σπορά καλής ποιότητας πορτοκαλιών. Οι πορτοκαλιές δίνουν καλή καρποφορία για 80 περίπου χρόνια ενώ υπάρχουν και δέντρα που καρποφορούν και μετά από 100 ή περισσότερα χρόνια. Οι πρώιμες ποικιλίες ωριμάζουν τους καρπούς τους από το μήνα Οκτώβριο ενώ οι όψιμες τους καλοκαιρινούς μήνες. Καλλιεργείται σε τροπικές και εύκρατες περιοχές με ήπιο χειμώνα καθώς δεν αντέχει σε πολύ χαμήλες θερμοκασίες. Φτάνει τα 8 μέτρα ύψος με πλούσιες ρίζες και ελαστικά κλαιδά που μπορούν κι αντέχουν το μεγάλο βάρος των καρπών χωρίς να σπάζουν. Ανθίζει την άνοιξη, δίνοντας μεγάλα λευκά και ευωδιαστά άνθη που κρατούν για 5-7 βδομάδες. Ο καρπός της πορτοκαλιάς είναι το γνωστό μας πορτοκάλι με την γλυκιά ή γλυκόξινη γεύση αναλόγως με την ποικιλία.
Υπάρχουν 160 περίπου ποικιλίες πορτοκαλιάς· οι πιο σημαντικές που καλλιεργούνται στην Ελλάδα είναι οι Βαλέτνσια, Χίου, Άρτας, Σουλτανί του Φόδελε, Μέρλιν και Σαγκουίνι.
Καταναλώνεται νωπό σαν φρούτο ή χρησιμοποιείται στην παραγωγή χυμών, φρέσκων ή συσκευασμένων. Όταν οι καρποί είναι άγουροι, μικροί και πράσινοι χρησιμοποιούνται στη ζαχαροπλαστική.
Το αιθέριο έλαιο της φλούδας, των ανθών και των φύλλων χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία αλλά και στη ζαχαροπλαστική. Από τη φλούδα επίσης παρασκευάζεται γλυκό κουταλιού ενώ από τον καρπό νόστιμη μαρμελάδα.


Θρεπτική Αξία
Είναι γνωστό ότι τα εσπεριδοειδή περιέχουν σημαντικά θρεπτικά συστατικά. Μεταξύ αυτών συμπεριλαμβάνονται η βιταμίνη C, το φολικό οξύ, η βήτα καροτίνη όπως επίσης μεγάλες ποσότητες φυτικών ινών.
Η περιεκτικότητα τους σε λιπαρές ουσίες και νάτριο (που εμπλέκεται σε μηχανισμούς αύξησης της πίεσης) είναι χαμηλή. Επίσης είναι πλούσια σε αντιοξειδωτικές ουσίες που συμβάλλουν στην πρόληψη πολλών ασθενειών.όπως ο καρκίνος, η στεφανιαία νόσος της καρδίας, ο διαβήτης, ο καταρράκτης, η αρθρίτιδα, η γεροντική εκφύλιση της ωχράς κηλίδας του ματιού, η νόσος του Αλτσχάιμερ και οι φλεγμονώδεις νόσοι του εντέρου.
Tα πορτοκάλια περιέχουν περισσότερες από 170 διαφορετικές φυτοχημικές και περισσότερες από 60 φλαβονοειδείς ουσίες οι οποίες έχει βρεθεί ότι έχουν ιδιότητες εναντίον του καρκίνου. Επίσης έχουν αντιφλεγμονώδη δράση, μειώνουν τον κίνδυνο θρόμβωσης και έχουν ισχυρή αντιοξειδωτική δράση.
Σύμφωνα με στοιχεία πρόσφατων ερευνών, οι θετικές επιδράσεις των πορτοκαλιών και άλλων εσπεριδοειδών είναι περισσότερες όταν το φρούτο τρώγεται ολόκληρο. Στην περίπτωση αυτή προσλαμβάνονται από τον οργανισμό το σύνολο των θρεπτικών συστατικών που περιέχονται. Οι ουσίες αυτές απορροφούνται έτσι καλύτερα από το έντερο και δρουν σε συνέργια προσφέροντας καλύτερα αποτελέσματα. Πρόσφατες έρευνες που διενεργήθηκαν από την Παγκόσμιο Οργάνωση Υγείας, έδειξαν ότι τα εσπεριδοειδή έχουν προστατευτικές δράσεις για την καρδία και τα αγγεία. Έχει υπολογιστεί ότι ο κίνδυνος για εγκεφαλικό επεισόδιο μειώνεται κατά 19% λόγω κατανάλωσης ενός επιπρόσθετου πορτοκαλιού κάθε μέρα.
Το φολικό οξύ που περιέχουν τα πορτοκάλια μειώνει τον κίνδυνο για καρδιακά επεισόδια. Επίσης είναι πλούσια σε κάλιο το οποίο συμβάλλει στη μείωση της ψηλής πίεσης προστατεύοντας έτσι από αρρυθμίες, καρδιακή ανεπάρκεια και εγκεφαλικά επεισόδια.
Τα πορτοκάλια έχουν χαμηλή περιεκτικότητα σε ενέργεια, λιπαρές ουσίες και υδατάνθρακες. Έτσι είναι χρήσιμα για την καταπολέμηση της παχυσαρκίας που οδηγεί συχνά στο διαβήτη.

-------------------------------------------



Μαρμελάδα Πορτοκάλι "Θαλλώ"



Συστατικά: πορτοκάλι, ζάχαρη, λεμόνι.


Πορτοκαλάδα "Θαλλώ"


Συστατικά: πορτοκάλι, ζάχαρη, νερό.


ΠΟΡΤΟΚΑΛΑΔΑ (ΣΥΜΠΥΚΝΩΜΕΝΟΣ ΧΥΜΟΣ)

Υλικά
Πορτοκάλια Άργους
Ζάχαρη
Νερό
Εκτέλεση
Πλένω καλά τα πορτοκάλια και αφαιρώ τις φλούδες τους. Μέρος της φλούδας θα χρησιμοποιήσω για να αρωματίσω το σιρόπι και το υπόλοιπο μπορεί να χρησιμοποιηθεί για παρασκευή αρωματικού λικέρ πορτοκαλιού!
Στύβω τα πορτοκάλια και κρατώ τον χυμό τους σε μια μεγάλη κανάτα. Παράλληλα βάζω σε μια κατσαρόλα 350 ml νερό και ένα(1) κιλό ζάχαρη και ανακατεύω σε μέτ ρια φωτιά το μείγμα έως ότου διαλυθεί η ζάχαρη. Για να αρωματίσουμε το σιρόπι μπορούμε προσθέσουμε μερικές φλούδες πορτοκαλιού. Όταν το σιρόπι είναι έτοιμο το αποσύρουμε από την φωτιά αφαιρούμε τις φλούδες και το αφήνουμε να κρυώσει. Έπειτα αναμειγνύω τον χυμό του πορτοκαλιού με το σιρόπι σε ίσα μέρη και γεμίζω καλά πλυμένα και αποστειρωμένα μπουκάλια. Διατηρείται στο ψυγείο για αρκετούς μήνες ωστόσο εάν φροντίσουμε να κλείσουμε αεροστεγώς τα μπουκάλια μας διατηρείται και εκτός ψυγείου σε σκοτεινό και σκιερό μέρος. Μετά το άνοιγμα τοποθετείται στο ψυγείο. Σερβίρεται αραιωμένο με νερό σε αναλογία 1:3, ωστόσο εάν αντικαταστήσουμε το νερό με φυσικό ανθρακούχο νερό τότε έχουμε ένα υγιεινό αναψυκτικό.


ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΠΟΡΤΟΚΑΛΙ

Υλικά
πορτοκάλια
ζάχαρη
1 λεμόνι

Πλένουμε τα πορτοκάλια. Τα κόβουμε σε κομμάτια μαζί με την φλούδα τ
ους και τα βάζουμε σε μία λεκανίτσα. Τα καλύπτουμε με νερό και τα βάζουμε σκεπασμένα στο ψυγείο για 48 ώρες (το νερό έχει την ιδιότητα να ξεπικρίζει). Φροντίζουμε να τους αλλάξουμε νερό 2-3 φορές.
Αφού περάσουν οι 48 ώρες, αφαιρούμε τυχόν κουκούτσια και τη φλούδα τους και τα αλέθουμε. Για κάθε κούπα πολτού μετράμε μία με μιάμιση κούπα ζάχαρη (ανάλογα πόσο γλυκιά θέλουμε τη μαρμελάδα). Βράζουμε σε μέτρια φωτιά για 20-25 λεπτά. Όταν η μαρμελάδα είνα ι έτοιμη,ρίχνουμε τον χυμό απο ένα λεμόνι, κατεβάζουμε την κατσαρόλα απ΄τη φωτιά και την τοποθετούμε σε αποστειρωμένα βάζα.
Αφού ανοιχτεί τη διατηρούμε στο ψυγείο.


Young Woman Picking Oranges - Berthe Morisot


Orange Gatherers - John William Waterhouse

Τρίτη 8 Νοεμβρίου 2011

Briton Rivière


Βρετανός ζωγράφος, γεννηθείς στο Λονδίνο το 1840. Στους πίνακες του ασχολήθηκε κυρίως με ζώα, άγρια και οικόσιτα, τα οποία απεικόνιζε με μια ρομαντική, δραματική και εξυμνητική διάθεση.

Requiescat

Sympathy

Devotion

Stolen Kisses

Faithful Dog

Apollo

Una and the Lion

Aphrodite

Endymion

Fidelity

Naughty Boy

Κυριακή 6 Νοεμβρίου 2011

Παντζάρι (beta bulgaris)

Tο παντζάρι ή αλλιώς κοκκινογούλι είναι βολβοειδές λαχανικό και αναπτύσσεται μέσα στο χώμα. Θεωρείται υπερφάρμακο λόγω των πολλών και θρεπτικών συστατικών, βοηθώντας μας έτσι να αντιμετωπίσουν αρκετές ασθένεις χωρίς να καταφύγουμε σε φάρμακα.
Είναι πλούσιο σε υδατάνθρακες, νιτρικά άλατα, μαγνήσιο, σίδηρο, κάλιο, νάτριο, φώσφορο, ασβέστιο, ψευδάργυρο, θείο, ιώδιο, χαλκό, βιταμίνες του συμπλέγματος Β, βιταμίνη Α, βιταμίνη C, πρωτεΐνες, φυτικές ίνες, β-καροτένιο και φυτοθρεπτικά συστατικά όπως η βετανίνη και η βουλγαξανθίνη – το αντιοξειδωτικό που δίνει στα παντζάρια το βαθύ κόκκινο χρώμα τους.
Επίσης, τα παντζάρια είναι πλούσια στο ένζυμο καταλάση, ένα από τα βασικότερα αντιοξειδωτικά ένζυμα, που υπερασπίζεται τον οργανισμό μας από τις ελεύθερες ρίζες· η δε ανεπάρκειά της σχετίζεται με το άσπρισμα των μαλλιών, την αρθρίτιδα κι άλλες εκφυλιστικές νόσους του οργανισμού.

Μείωση της αρτηριακής πίεσης

Ο χυμός παντζαριού μπορεί να βοηθήσει και όσους έχουν πρόβλημα υψηλής πίεσης. Έρευνα του Queen Marry University of London απέδειξε ότι όσοι έπιναν μόλις ένα ποτήρι 250ml χυμού παντζαριού, μείωναν την πίεσή τους εντός 24 ωρών. Σύμφωνα με τους ερευνητές, η ποσότητα νιτρικού άλατος είναι αυτή που έχει τις ευεργετικές – για την υψηλή πίεση – ιδιότητες. Αυτό οφείλεται στην μετατροπή του νιτρικού άλατος -με το σάλιο- σε νιτρώδες άλας.

Ενίσχυση της αντοχής

O χυμός από παντζάρια την αντοχή και θα μπορούσε να επιτρέπει τη σωματική άσκηση για μέχρι 16% περισσότερο. Η ευεργετική δράση του χυμού από παντζάρια οφείλεται στην ψηλή του περιεκτικότητα σε νιτρικά άλατα.
Τα νιτρικά άλατα που προσφέρει στον οργανισμό ο χυμός από παντζάρια οδηγεί σε μείωση της πρόσληψης οξυγόνου κατά την άσκηση γεγονός που δημιουργεί λιγότερη κούραση. Η μείωση της πρόσληψης οξυγόνου που προσφέρει ο χυμός των παντζαριών δεν μπορεί να επιτευχθεί από κανένα άλλο τρόπο ακόμη και από τη σκληρή προπόνηση.

Μείωση της χοληστερίνης

Έρευνα που έγινε σε πειραματόζωα, έδειξε ότι το φολικό οξύ που βρίσκεται στα φύλλα των παντζαριών, μπορεί να μειώσει τόσο τη χοληστερίνη, όσο και τα τριγλυκερίδια.

Μείωση του ρίσκου καρδιαγγειακών παθήσεων

Τα παντζάρια περιέχουν μια ουσία, τη βηταΐνη, η οποία θωρακίζει απέναντι σε διάφορες καρδιαγγειακές παθήσεις.

Βοηθούν στην αντιμετώπιση ηπατικών παθήσεων

Μερικές έρευνες σχετικά με τις ιδιότητες της βηταΐνης, έχουν δείξει ότι μπορεί να βοηθάει και στην αντιμετώπιση ηπατικών παθήσεων. Πιο συγκεκριμένα, αποτρέπει την συσσώρευση λίπους στο συκώτι, η οποία μπορεί να προκληθεί από την αυξημένη κατανάλωση αλκοόλ, την παχυσαρκία, την ανεπάρκεια πρωτεϊνών, το διαβήτη κτλ.

Αποτρέπουν την οστεοπόρωση

Το μαγνήσιο είναι απαραίτητο στον οργανισμό μας για την σωστή απορρόφηση του ασβεστίου και την συντήρηση των οστών. Τα κόκκινα παντζάρια έχουν αρκετές ποσότητες μαγνησίου κι έτσι βοηθούν στην καλύτερη αξιοποίηση του ασβεστίου. Προσοχή όμως, τα πράσινα παντζάρια περιέχουν οξαλικό οξύ, το οποίο δυσχεραίνει την απορρόφηση του ασβεστίου.

Αντιοξειδωτικές ιδιότητες

Τα παντζάρια περιέχουν βητακυανίνη, ένα αντιοξειδωτικό το οποίο βοηθάει στην αντιμετώπιση γνωστικών ασθενειών όπως το Αλτσχάιμερ και η γεροντική άνοια. Το συγκεκριμένο αντιοξειδωτικό αποτρέπει την περαιτέρω ζημιά στα εγκεφαλικά κύτταρα. Έρευνες πάνω στο καρκίνο του εντέρου, έχουν δείξει ότι οι αντιοξειδωτικές ιδιότητες των παντζαριών ενισχύουν την ανάπτυξη των κυττάρων CD8, τα οποία εντοπίζουν και καταστρέφουν ανώμαλα κύτταρα. Επίσης, εργαστηριακές έρευνες έδειξαν ότι η βετανίνη μειώνει την ανάπτυξη όγκων μέσω πολλαπλών μηχανισμών. Τα καρκινικά κύτταρα που χρησιμοποιήθηκαν σε αυτές τις έρευνες ήταν από το έντερο, τα κεντρικό νευρικό σύστημα, τους πνεύμονες, το στήθος, τον προστάτη, το στομάχι και τα γεννητικά όργανα. Οι έρευνες δεν κατέστησαν το παντζάρι ως «αντικαρκινική» τροφή, αλλά τα αποτελέσματα είναι ενθαρρυντικά.

Τέλος, τα παντζάρια αποτελούν ένα φυσικό καθαρτικό και βοηθούν σε προβλήματα όπως η δυσκοιλιότητα και οι αιμορροΐδες. Επίσης, ο χυμός πατζαριού θεωρείται καλός σε προβλήματα όπως ο ίκτερος, κατά την οποία το σώμα χρειάζεται υγρά και υδατάνθρακες.


Παντζάρια "Θαλλώ"

Συστατικά: Παντζάρια, Ελαιόλαδο, Ξύδι, Σκόρδο, Αλάτι.


ΣΥΝΤΑΓΗ
Παντζάρια Σε Βάζο

Υλικά
2 κιλα παντζάρια
4-5 σκελίδες σκόρδο
Λάδι
Ξύδι
Αλάτι
Ζάχαρη (προαιρετικά ως συντηρητικό)

Πλένουμε καλά τους βολβούς, τα φύλλα και τα κοτσάνια και τα βράζουμε σε νερό και αλάτι μέχρι να μαλακώσουν.
Τα στεγνώνουμε, τα ξεφλουδίζουμε και τα κόβουμε σε φέτες.
Όσο κόβουμε τα παντζάρια, στο ζουμί που έβρασαν προσθέτουμε ξύδι (αναλόγως πόσο ξινά τα θέλουμε) και αλάτι, και το αφήνουμε να πάρει 1-2 βράσεις.
Σε καλά πλυμένα και στεγνωμένα βάζα, βάζουμε τα κομμένα παντζάρια, λίγα φύλλα και κοτσάνια και φέτες σκόρδου μέχρι λίγο πιο κάτω από το στόμιο.
Προσθέτουμε το λάδι και το ζουμί με το ξύδι.
Βάζουμε το καπάκι στα βάζα και τα γυρνάμε ανάποδα μέχρι να κρυώσουν και να σφραγίσουν.


Συνοδεύουν γευσικότατα ως σαλάτα κάθε γεύμα.


Καλλιέργεια Παντζαριών