Πέμπτη 25 Φεβρουαρίου 2010

Φυσιογνωσία

Η γνώση της φύσεως, η κατανόηση των νόμων που την διέπουν και η παρατήρησή της αποτελούν προσέγγιση της ιδίας ανθρώπινης ουσίας μας · κάθε άνθρωπος είναι φορέας ολόκληρης της φύσης , εσωκλείει όλο το σύμπαν εντός του. Είτε απολαμβάνουμε την γεύση ενός βοτάνου είτε μελετούμε επί δεκαετίες σε χάρτινες σελίδες την θεωρία των υπερχοδών, ερχόμαστε κοντύτερα όχι στην φύση ενός απόμακρου κόσμου όπου κάποιος θεός τιμωρός μας εκδίωξε, αλλά στην δική μας φύση σε έναν κόσμο – έμβρυο στην μήτρα της θείας ουσίας. Στην μεν πρώτη περίπτωση, η γεύση μας αναγνωρίζει έναν καρπό , ποτισμένο από την βροχή, ανεπτυγμένο στο χώμα και συλλεγμένο από ανθρώπινα χέρια, στην μεν δεύτερη περίπτωση, η νόησή μας αναζητά να αναρριχηθεί στα δύσβατα όρη των δυνατοτήτων της, μέρη ανεξερεύνητα στην πατρίδα του ανθρωπίνου νου, ψυχής και προορισμού.
Ξεκινάμε αυτό το ταξίδι φυσιογνωσίας, με πλήρη συνείδηση των εκπλήξεων, των αδιεξόδων και των δυσχερειών που θα βρεθούν μπροστά μας. Αναζητούμε να γευτούμε τον ομορφότερο καρπό, να εισπνεύσουμε το ομορφότερο άρωμα, να κατανοήσουμε τις δυσνόητες θεωρίες, να εντρυφήσουμε στα επιστημονικά μας πεδία, να συναντήσουμε τον πόνο, τον κίνδυνο, τον θάνατο, την εσωτερική μας εντροπία ούτως ώστε κάθε στιγμή να κρύβει μέσα της λίγη αιωνιότητα…

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου 2010

Γεύση και Χρώμα Πηλίου...

(Από προσωπικό αρχείο)








Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου 2010

Vincent Munier

Γάλλος φωτογράφος γεννηθείς το 1976. Ασχολείται με την φωτογραφία της άγριας ζωής και των φυσικών τοπίων. Έμπνευση και φιλοδοξία του να προσεγγίζει τα ζώα στον κόσμο των 4 στοιχείων και να προσπαθήσει ν' αγγίξει - και ν' αποτυπώσει - την ουσία της ζωής.














Σάββατο 6 Φεβρουαρίου 2010

Ταξιδιάρικα Πουλιά



Μια ξενάγηση στον πλανήτη Γη μέσα από τα μάτια των αποδημητικών πτηνών. Εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για την μαγεία της φύσης και την προσπάθεια για επιβίωση. Ακολουθεί διάφορα είδη πτηνών στα υπερπόντια ταξίδια τους με σκοπό την επιβίωση, την εύρεση τροφής και του κατάλληλου κλίματος για αναπαραγωγή. Εκπληκτική φωτογραφία - χωρίς εφέ - και υπέροχη μουσική που προκαλούν δέος για τον άθλο αυτών των γοητευτικών φτερωτών πλασμάτων.


Πέμπτη 4 Φεβρουαρίου 2010

Ώκιμος ο Βασιλικός (Ocimum Basilicum)

Αρωματικό ποώδες φυτό που κατάγεται από την Ινδία και το Ιράν · στην Ελλάδα και γενικά στην Μεσόγειο έγινε γνωστό και άρχισε να καλλιεργείται χάριν στην εκστρατεία του Μ. Αλεξάνδρου στις Ινδίες. Πήρε το όνομά του από την ελληνική λέξη "βασιλεύς" λόγω του ιδιαίτερου αρώματός του που το ξεωρίζει από τα υπόλοιπα αρωματικά βοτάνα που χρησιμοποιούνται στην μαγειρική.

Ξεχωριστή θέση κατέχει σε πολλές παραδόσεις και θρησκείες : για τους Ινδουιστές αποτελεί κάτι σαν διαβατήριο που εξασφαλίζει ένα ήρεμο και ασφαλές πέρασμα στον Κόσμο των Νεκρών, γι' αυτό και τοποθετούν στο στόμα ή στο στήθος του νεκρού ένα φύλλο βασιλικού. Δεν λείπει από καμία ινδουιστική οικία καθώς αποτελεί ιερό φυτό του Κρίσνα και του Βισνού, αλλά και πνεύμα που προστατεύει την οικογένεια. Στην χριστιανική παράδοση, ο βασιλικός συνδέεται με την ανακάλυψη του Τίμιου Σταυρού · σύμφωνα με τον θρύλο, φύτρωσε στον τάφο του Χριστού και το άρωμά του ήταν αυτό που οδήγησε τον Μ. Κωνσταντίνο στην εύρεση του τάφου. Στην Αίγυπτο χρησιμοποιούνταν μαζί με άλλα φυτά και βότανα στην ταρίχευση των νεκρών. Οι Γαλάτες βύθιζαν τα φύλλα του σε φρέσκο νερό πηγής και το χρησιμοποιούσαν σε τελετές εξαγνισμού · από αυτό το έθιμο προέρχεται και το αντίστοιχο χριστιανικό του αγιασμού με βασιλικό. Τέλος, διάφοροι θρύλοι συνδέουν τον βασιλικό με τους σκορπιούς και τον παρουσιάζουν ως σύμβολο θανάτου : σε διάφορες παραδόσεις ήταν διαδεδομένη η αντίληψη πως όταν κάποιος συμπεριφερόταν με ευγένεια στο φυτό, αυτό τον αντάμοιβε με το ευχάριστο άρωμά του, ενώ αν το κακομεταχειριζόταν γεννιούνταν από το χώμα του σκορπιοί. Τόσο έντονες ήταν οι δεισιδαιονίες για τον βασιλικό που οι άνθρωποι πίστευαν πως αν τον μυρίσουν για πολύ ώρα, ένας σκορπιός θα εισχωρήσει στον εγκέφαλό τους.

Ο βασιλικός είναι γνωστός από την αρχαιότητα για τις θεραπευτικές και φαρμακευτικές του ιδιότητες. Ως ρόφημα καταπολεμά τις ημικρανίες και τους πονοκεφάλους, βοηθάει στην μνήμη και διευκολύνει την πέψη, ως ένα άλλο είδος σόδας. Ως έλαιο χρησιμοποιείται ευρέως στην αρωματοθεραπεία καθώς το άρωμά του δρα ευεργετικά ενάντια στην κατάθλιψη, το άγχος και την συναισθηματική κόπωση.
Τέλος, στην μαγειρική μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε πάρα πολλές συνταγές καθώς ταιριάζει σε κρέας, ψάρι, ζυμαρικά, σαλάτες και σάλτσες.

Προτάσεις :
  • Για αρωματικό ρύζι, προς το τέλος του βρασμού, προσθέτουμε είτε φρέσκο είτε αποξηραμένο βασιλικό και λίγο δυόσμο.
  • Βάζουμε φρέσκο - εναλλακτικά αποξηραμένο - βασιλικό μαζί με κάπαρη στις σαλάτες.
  • Μια μικρή γλάστρα βασιλικού μπορεί να προσφέρει πολλά (άρωμα, χρώμα, διακόσμηση, φρέσκο μυρωδικό στην μαγειρική) με πολύ μικρό κόστος και εύκολο διατήρηση.
---------


Ο Βασιλικός στην Τέχνη

Λογοτεχνία :

Στο έργο του Βοκκάκιου, Δεκαήμερον, η 5η ιστορία της 4ης μέρας είναι αφιερωμένη σε μια νεαρή κοπέλα, την Ιζαμπέλα. Η οικογένειά της σκοπέυει να την παντρέψει με έναν πλούσιο και αριστοκρατικής καταγωγής άνδρα, αλλά η ίδια είναι ερωτευμένη με τον Λορέντσο, τον υπάλληλο των αδερφών της. Όταν οι τελευταίοι πληροφορούνται για τον έρωτα της αδερφής τους, δολοφονούν τον Λορέντσο και θάβουν το σώμα του. Το φάντασμα του άτυχου νεαρού εμφανίζεται στην Ιζαμπέλα στο όνειρό της και της υποδεικνύει που βρίσκεται θαμένος. Η κοπέλα ξεθάβει το σώμα του αγαπημένου της και θάβει το κεφάλι του σε μια γλάστρα με βασιλικό, την οποία ποτίζει κάθε μέρα με τα δάκρυά της. Στο τέλος, τα αδέρφια της της παίρνουν την γλάστρα κι η Ιζαμπέλα πέθανε από την στεναχώρια της.


Ζωγραφική :


J.W. Waterhouse - Isabella and the Pot of Basil



William Holman Hunt - Isabella and the Pot of Basil



John Everett Millais - Isabella

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου 2010

2010 : Παγκόσμιο Έτος Βιοποικιλότητας



Η Βιοποικιλότητα είναι Ζωή! Μ' αυτό το σύνθημα τα Ην. ΈΘνη κήρυξαν το έτος 2010 ως έτος συντονισμένων προσπαθειών προστασίας των απειλούμενων ειδών και βιοτόπων. Η πλειοψηφία των άρθρων - ακόμα κι επιστημονικών - που σχετίζονται με το θέμα της διατήρησης της βιοποικιλότητας δεν αναφέρουν πουθενά τον άνθρωπο. Μάλλον ο άνθρωπος εξελίχθηκε σε τέτοιο βαθμό που έπαψε ν' αποτελεί ον προερχόμενο και αναπτυσσόμενο σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους... Η πολιτικά-κοινωνικά-οικολογικά "ορθή" σκέψη της προστασίας και διατήρησης των φυτικών και ζωικών ειδών, στην εμπορευματοποιημένη της πλεόν μορφή χωρίς κανένα μεταφυσικό υπόβαθρο, αποτελεί πηγή εσόδων, αλλά και τρόπο εκτόνωσης της "επαναστατικής" ψευτοκουλτούρας των μαζών · η πολιτικά-κοινωνικά-ανθρωπιστικά "μη ορθή" σκέψη της διατήρησης της βιοποικιλότητας του ανθρώπινου είδους είναι σχεδόν απαγορευμένη, μιας και ο άνθρωπος έχει πια ξεπεράσει τους νόμους της Φύσης...


--------------


Όταν ο λόγος έρχεται στο φυλετικό ζήτημα, έχει κανείς ν' αντιμετωπίσει ένα πανίσχυρο σύμπλεγμα σύγχρονων ταμπού. Οι φυλετικές μελέτες έχουν καταστεί όχι απλώς ύποπτες αλλ' ευθέως κακεντρεχείς, προκειμένου περί ανθρώπων και ακόμη και ιατροί ή ούτω καλούμενοι ανθρωπολόγοι δεν έχουν συνήθως την παραμικράν γνώσιν επί του θέματος. Ακόμη και αυτή η επιθυμία τοιαύτης γνώσεως σημαίνει καταστροφή της σταδιοδρομίας, προς τι λοιπόν το ενδιαφέρον ; Προβάλλεται ως εκ τούτου ο ισχυρισμός, ο εκστομούμενος μ' ένα περιφρονητικό χαμόγελο, ότι δεν υφίσταται καμμία "καθαρά" λευκή φυλή και ότι ο όρος "Άριος" είναι καθαρά γλωσσολογικός κ.ο.κ., τα οποία και φέρονται ως αποδείξεις περί της ελλείψεως νοήματος της φυλετικής επιστήμης. Τα επιχειρήματα βεβαίως αυτά δεν είν' εξ ολοκλήρου εσφαλμένα - αλλ' είναι (εσφαλμένο) το συμπέρασμα!

Απόσπασμα από το
"Εθνικοσοσιαλισμός : Η Βιολογική Κοσμοθεωρία",
Povl Riis Knudsen