Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Παρθένο Δάσος Φρακτού


ΔΙΑΤΗΡΗΤΕΟ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΗΣ ΦΥΣΗΣ

Το Παρθένο Δάσος βρίσκεται στην θέση "Φρακτό" του δάσους του Παρανεστίου του νομού Δράμας, στο βορειότερο άκρο της Ελληνικής Κεντρικής Ροδόπης, σε απόσταση 100 περίπου χιλιομέτρων από την Δράμα και σε υψόμετρο από 1.500 έως 1.950μ. Το Δάσος αυτό καταγράφηκε ως Παρθένο (έκταση 11.000 στρέμ.) το 1979 και το 1980 κηρύχθηκε ως Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης, λόγω της τεράστιας οικολογικής και ιστορικής του αξίας. Αποτελεί το μοναδικό Παρθένο Δάσος στην Ελλάδα και το σπουδαιότερο στο είδος του στην Ευρώπη και βρίσκεται υπό καθεστώς απόλυτης προστασίας, καθώς δεν επιτρέπεται καμιά ανθρώπινη δραστηριότητα παρά μόνο η επιστημονική έρευνα.
Ύστερα από ειδικές περιβαλλοντικές μελέτες, διαμορφώθηκαν στο δάσος οι παρακάτω Ζώνες:
1) Διατηρητέο Μνημείο της Φύσης (1η κηλίδα 5.020 και 2η κηλίδα 872 στρεμ)
2) Ζώνη Ειδικής Προστασίας 4.830 στρεμ.
3) Περιφερειακή Ζώνη Προστασίας 9.342 στρεμ.
4) Ζώνη Αεφορικής Διαχείρισης 110.010 στρεμ.
5) Καταφύγιο Άγριας Ζωής 53.122 στρεμ.
Η πρώτη και δεύτερη Ζώνη είναι σε καθεστώς Απόλυτης Προστασίας και η είσοδος επιτρέπεται μόνο σε ερευνητές κατόπιν αδείας.
Στην τρίτη Ζώνη επιτρέπεται η κίνηση επισκεπτών μέσω μονοπατιών και δρόμων σεβόμενοι α) την ανάγκη για ηρεμία της πανίδας και β) την παρουσία της άγριας αυτοφυούς χλωρίδας. Η υλοτομία, η βοσκή, το κυνήγι και το ψάρεμα δεν επιτρέπονται.
Στην τέταρτη Ζώνη επιτρέπονται όλες οι δραστηριότητες που είναι συμβατές με τους κανόνες της αειφορίας, της Δασικής επιστήμης και των νόμων.
Στη πέμπτη Ζώνη δεν επιτρέπονται: η βοσκή, το κυνήγι, το ψάρεμα, η σύλληψη παντός ζώου, η ρύπανση του περιβάλλοντος και να αποφεύγεται η κοπή αγριολούλουδων.

Στην περιοχή υπάρχει το Δασικό Εργοτάξιο Φρακτού όπου οι επισκέπτες μπορούν να διαμείνουν δωρεάν και η κατασκήνωση εντός των ορίων του Εργοταξίου κατόπιν συνεννοήσεως με το Δασαρχείο Δράμας.


Η επιστημονική αξία του παρθένου δάσους του Φρακτού για την μελέτη και έρευνα της φυσικής αναγέννησης και εξέλιξης της δομής του δάσους, κάτω από εντελώς φυσικές συνθήκες, είναι πραγματικά ανυπολόγιστη και παρουσιάζει πανευρωπαϊκό ενδιαφέρον. Ο ορισμός "Παρθένο Δάσος" έχει γίνει αντικείμενο ποικίλουσας διατύπωσης εκ μέρους Ευρωπαίων επιστημόνων από τα μέσα του περασμένου αιώνα (Seidel, 1848) ως πολύ πρόσφατα από τον Leipundgut (1982), ο οποίος όρισε ότι "Παρθένο Δάσος είναι το δάσος εκείνο του οποίου η βλάστηση, η μίξη και η δημιουργία εξαρτώνται αποκλειστικά και μόνον από φυσικούς, σταθμικούς και οικολογικούς παράγοντες. 'Ετσι μπορεί να θεωρηθεί ως φυσικό εργαστήρι που στο μέλλον θα παίρνει όλο και μεγαλύτερη αξία, καθόσον θα αυξάνει η σημασία της έρευνας του περιβάλλοντος".

ΧΛΩΡΙΔΑ
Τα παρθένα δάση διακρίνονται στα πραγματικά ή πρωτογενή, η όλη εξέλιξη των οποίων δεν επηρεάστηκε καθόλου από τον άνθρωπο, και στα λεγόμενα παρθένα ή δευτερογενή, τα οποία έχουν κάποτε υποστεί ήπιες ανθρωπογενείς επιδράσεις, χωρίς όμως να αφήσουν εμφανή ίχνη.
Το Δάσος του Φρακτού είναι κυρίως δάσος οξίας, ελάτης και ερυθρελάτης. Η μορφή του διαφέρει από τα υπόλοιπα δάση της χώρας μας, καθώς χαρακτηρίζεται από την συνύπαρξη διαφόρων ειδών πλατύφυλλων και κωνοφόρων δέντρων σε διαφορετικές φάσεις της ζωής και της εξέλιξής τους· στο δάσος μπορεί να συναντήσει κανείς τις εξής φάσεις: φάση της αναγέννησης, φάση της νεότητας, ώριμη φάση ή φάση του αρίστου, φάση του γήρατος, φάση της διάσπασης και κηπευτή φάση. Από αυτές κυριαρχεί η φάση του γήρατος που οδηγεί στη διάσπαση του δάσους.


Το δασικό τοπίο συμπληρώνει η μεγάλη ποικιλία αειθαλλών, φυλλοβόλων, πλατύφυλλων και κωνοφόρων δέντρων, όπως μαύρη πεύκη, έλατο, βελανιδιά, ιτιά, σφενδάμι, ρόμπολο, σημύδα κ.α., και η πλούσια χαμηλή βλάστηση που περιλαμβάνει θάμνους, αμέτρητρα άγρια μανιτάρια και χιλιάδες αγριολούλουδα.


ΠΑΝΙΔΑ

Αποτελεί μια από τις σημαντικότερες περιοχές της χώρας και της Ευρώπης από άποψη βιοποικιλότητας φυτικών και θηλαστικών ειδών, οικοσυστημάτων, εναλλαγής και αισθητικής τοπίου.
Η άγρια πανίδα βρίσκεται σε μεγάλους πληθυσμούς σε αυτήν την περιοχή και περιλαμβάνει 32 θηλαστικά που χάρη στο μεγάλο υψομετρικό εύρος, στην εναλλαγή ορεινών και πεδινών τμημάτων (χαράδρες, πλαγιές, λιβάδια, ρέματα) δημιουργούνται οι κατάλληλες προϋποθέσεις διαβίωσης και αναπαραγωγής. Εκτός των άλλων στο δάσος ενδιαιτούν καφέ αρκούδες, λύκοι, ελάφια, αγριοκάτσικα, αγριογούρουνα, λαγοί, αλεπούδες, κουνάβια, ασβοί, νυφίτσες, τσακάλια, κ.α. Στην μεγάλη αυτή ποικιλία και την συνύπαρξη όλων των κρίκων της διατροφικής αλυσίδας οφείλεται και η διατήρηση της οικολογικής ισορροπίας της περιοχής.

Και η οικογένεια των πτηνών παρουσιάζεται το ίδιο μεγάλη και ποικίλη στο δάσος, όπου αριθμούνται πάνω από 100 είδη πτηνών, όπως ο χρυσαετός, ο πετρίτης, ο μπούφος, η φάσσα, ο κότσυφας, ο σταυραετός, το γεράκι, το τρυγόνι, η κίσσα,ο σπίνος, η αγριόκοτα, κ.α. 
Οι έντονοι γεωλογικοί σχηματισμοί και η εναλλαγή τους, το ύψος των δέντρων, η πυκνή βλάστηση δίνουν μια αγριάδα και φυσικότητα στο δάσος που διαφέρει από τα κοινά δάση. Το Αχλαδόρεμα, μαζί με μικρότερα ρέματα, διασχίζει το Φρακτό δημιουργώντας 6 καταρράκτες που συμπληρώνουν αρμονικά την αισθητική του τοπίου αλλά και την οικολογική πληρότητα.




ΥΠΕΡΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ ΑΓΩΝΑΣ ΒΟΥΝΟΥ ΠΑΡΘΕΝΟΥ ΔΑΣΟΥΣ

Από το 2007 διοργανώνεται το «Μονοπάτι του Παρθένου Δάσους» ή «Virgin Forest Trail» (VFT σε συντομία). Είναι ένας αγώνας ορεινού τρεξίματος υπεραπόστασης, ατομικού χαρακτήρα, ο οποίος βασίζεται αποκλειστικά στην ανθρώπινη δύναμη και διαδραματίζεται σε συνθήκες απομόνωσης, στα πυκνά δάση της οροσειράς της Ροδόπης, στην περιοχή Παρανεστίου Δράμας. Η φιλοσοφία και το ήθος του VFT βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση με τη φύση και όλοι οι αθλητές που συμμετέχουν, είναι υποχρεωμένοι να αποδεχτούν τις αρχές του σεβασμού του φυσικού περιβάλλοντος, της συντροφικότητας με τους συναθλητές τους και της μοναχικότητας της αθλητικής προσπάθειας. Ο αγώνας πραγματοποιείται κάθε Οκτώβριο, από το 2007, έχοντας σκοπό την καθιέρωσή του ως ενός σημαντικού αθλητικού θεσμού. Περισσότερα εδώ.

ΠΕΖΟΠΟΡΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ



Περισσότερα εδώ.

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Η ιαματική δύναμη του νερού

Απόσπασμα από το βιβλίο Η αρχαία Ιατρική στην Λαϊκή μας Παράδοση, Γερ. Α. Ρηγάτος, ΒΗΤΑ Ιατρικές Εκδόσεις.


Το νερό (1) είναι προϋπόθεση της ζωής. Δεν συμβιβάζεται ζωή φυτικού ή ζωικού οργανισμού με την απουσία του νερού. Πέρα από αυτήν την πολύ απλή βιολογική διαπίστωση, ίσως και εξ αιτίας της, το νέρο πήρε συχνά στο μυαλό του ανθρώπου δύναμη υπερφυσική, μαγική - δύναμη ιαματική και ζωοδότρια. Μια αντίληψη που διαπερνά τον χρόνο και εκτείνεται σε ετερόκλητους τόπους και λαούς και που δεν αίρεται από θρησκευτικές ή άλλες δοξασίες. 
Η πίστη στην θεραπευτική δύναμη των πρωταρχικών στοιχείων της φύσης είναι πανάρχαια και οικουμενική. Οι μεταβολές του αέρα με τις εποχές του χρόνου συνδυάστηκαν με διαφορετική νοσηρότητα. Η γη λατρεύτηκε - θεοποιημένη - από όλους τους αρχαίους λαούς. Η φωτιά είχε τις δικές της καθαρτήριες και θεραπευτικές ιδιότητες. Το ίδιο και το νερό.  
Στην Παλαιά Διαθήκη αναφέρεται ότι μπορούσε να καθαρίζει (κυριολεκτικά και μεταφορικά) τις γυναίκες μετά την έμμηνο ρύση, να θεραπεύει τις παθήσεις του δέρματος, ακόμα και την λέπρα (Λευιτικόν). Στις τελετές της Ίσιδος στην αρχαία Αίγυπτο, το βάπτισμα ανύψωνε τον θνητό στο ύψος της θεότητας, το ίδιο και σε άλλους λαούς της περιοχής. Ανάλογες καθαρτήριες-ιαματικές ιδιότητες αναγνώριζε στο νερό και η αρχαία Ελληνική πίστη. Από την μυθολογία μας θυμόμαστε το νερό που χάριζε την αθανασία - προνόμιο των θεών. Ενδεικτικός και ο μύθος του Αχιλλέα, άτρωτου σε όλο το σώμα το οποίο είχε εμβαπτισθεί σε αθάνατο νερό, τρωτού όμως στο μόνο σημείο που δεν βράχηκε. Θέλημα θεϊκό, να μην χαρισθεί σε άνθρωπο το προνόμιο της αθανασίας. Αυτό το ασήμαντο στοιχείο, η αχίλλειος πτέρνη, ήταν αρκετό για να ταυτίσει την μοίρα του με εκείνη των άλλων ανθρώπων. Υπήρχαν κι άλλες πηγές, κατά την αντίληψη του κοινού, στα χρόνια των αρχαίων. Ο Σωτίων στα "Παράδοξά" του γράφει για μια μαγική πηγή στην Θεσσαλία: 
Περί Σκοτοῦσσαν τῆς Θεσσαλίας κρηνίδιόν ἐστι μικρόν, ὅ τά ἕλκη πάντα θεραπεύει καί τῶν ἀλόγων ζώων· εἰς ὅ ἐάν τις ξύλον μή λίαν συντρίψας ἀλλά σχίσας ἐμβάλῃ ἀποκαθίσταται (οὕτως κολλῶδες ἔχει το ὕδωρ) ὥς φησιν Ἰσίγονος. 

Το νερό έχει επίσης, πραγματικά και μεταφορικά, καθαρτήρια δράση: όλα τα αρχαία Ασκληπιεία είχαν κοντά τους πηγή, στην οποία έπρεπε να καθαρθεί όποιος θα προσέφευγε να ζητήσει την βοήθεια του θεού (2)
Ορισμένοι υποστηρίζουν την πιθανότητα ειδικής σύστασης των νερών (ιαματικά νερά) και την αγαθή επίδραση της λουτροθεραπείας. Άλλοι υποστηρίζουν την πιθανή ευεργετική δράση της ποσιθεραπείας. Αλλά ακόμα και την δύναμη της υποβολής να προσμετρήσουμε, την χαλάρωση και τον κατευνασμό της κάθαρσης και των καθαρτηρίων τελετών, έχουμε ήδη αρκετές θεραπευτικές συνιστώσες. Πέρα όμως από όλα αυτά, έχουμε το ισχυρότερο στοιχείο υπέρ του νερού, την συμβολοποίησή του, την λειτουργία του δηλαδή ως συμβόλου κάθαρσης και υγείας. Αυτό ισχύει για τα νερά των πηγών και για τα νερά των ποταμών και για τα νερά της θάλασσας. Οι Πυθαγόρειοι, πιστεύοντας και αυτοί στις καθαρτήριες ιδιότητες του νερού, κατά την διάρκεια του θαλάσσιου λουτρού έπρεπε να βουτήξουν το κεφάλι τους επτά φορές κάτω από το νερό. Να θυμίζουμε εδώ ότι το επτά ήταν ένας από τους ιερούς αριθμούς των Πυθαγορείων.
[...]
Με τέτοια προϊστορία είναι φυσικό το νερό να έχει σημαντικά στοιχεία υπέρ του στην λαϊκή θεραπευτική αντίληψη. Εξακολουθεί βεβαίως να υφίσταται η πίστη στα "αγιάσματα". Το νερό πίνεται επί τόπου ή στέλνεται σε μικρά φιαλίδια στους ενδιαφερόμενους, χρησιμοποιείται για επαλείψεις οργάνων που πάσχουν, όπως λ.χ. στα μάτια που πονούν ή στο μέτωπο σε περιπτώσεις κεφαλαλγίας. 

Ιαματικές Πηγές Λίμνης Καϊάφα
Στην Αττική, στο βουνό Υμηττός, υπήρχε κατά την αρχαιότητα χωριό με φημισμένο ναό της Αφροδίτης και πηγή, που ονομαζόταν Κυλλού Πήρα. Για το νερό της πηγής αυτής υπήρχε η πίστη, ότι, όσες γυναίκες το έπιναν, αν ήταν στείρες γίνονταν γόνιμες και όσες γεννούσαν είχαν εύκολο και γρήγορο τοκετό. Η επικρατέστερη εκδοχή για την τοποθεσία της πηγής υποστηρίζει ότι πρόκειται για την Καλοπούλα, πιο πάνω από την σημερινή Καισαριανή. Ο Πολίτης, γράφοντας αρχές του αιώνα, υποστηρίζει ότι ακόμα τότε πολλοί πίστευαν ότι η πηγή είχε δύναμη ευγονίας και ευτοκίας. Αλλά πιθανότατα η πίστη αυτή έρχεται ακόμα πιο κοντά στις μέρες μας. Η ανθρωπολόγος κ. Νέννυ Πανουργιά με πληροφορεί ότι η πίστη αυτή υπήρχε και όταν ο πατέρας της Κων. Πανουργιάς ήταν παιδί, θυμάται δε γυναίκες από την περιοχή Ζωγράφου να πηγαίνουν εκεί για να φέρουν από το φημισμένο νερό της πηγής. Η μαρτυρία αυτή φθάνει την πίστη για την ευγονική δύνη του νερό στην δεκαετία του '40. 
Γενικότερα ιαματική δράση πιστευόταν πως είχε το αγίασμα του ναού του Αγίου Ανδρέου στην Πάτρα. Η πηγή που τροφοδοτεί το πηγάδι ανήκε κατά την προχριστιανική αρχαιότητα σε ναό της θεάς Δήμητρας. Στην πηγή αυτή προσέτρεχαν οι αρχαίοι Πατρείς, για να μαντέψουν με κάτοπτρο που αντανακλούσε στο πηγάδι το ηλιακό φως, την έκβαση κάποιας αρρώστιας. Το μαρτυρεί το επίγραμμα που υπάρχει εκεί: Νημερτές τόδ' ὕδωρ Δημήτερος ἦν ποτε νούσοις ἔνθα παγείς ξύλῳ Ἀνδρέας Πάτρας ἀμφιβέβηκε - δηλαδή: τούτο εδώ το νςεό της Δήμητρας ήταν κάποτε αδιάψευστο για τις νόσους, όπου αφού καρφώθηκε στο ξύλο ο Ανδρέας περιήλθε (στην πόλη) των Πατρών. 
[...]  
Αλλά η πίστη και η θεραπευτική δύναμη του νερού είναι, όπως είπαμε, πανάρχαια κι όσο πιο αρχαία είναι μια πίστη, τόσο ευρύτερη διασπορά έχει. Ανάλογες είναι λοιπόν και οι αντιλήψεις διαφόρων λαών. Θα περιοριστούμε εδώ σε ένα παράδειγμα. Στα Βρετανικά νησιά, όπως και στην Ελλάδα και παντού, η πίστη στις μαγικές και θεραπευτικές ιδιότητες του νερού είναι προχριστιανική. Ο χριστιανισμός μετά την εγκατάστασή του αναγκάστηκε να ενσωματώσει και να μετασχηματίσει αυτές τις αντιλήψεις κι ως ένα σημείο να τις εκμεταλλευθεί, χτίζοντας στις θέσεις των μαγικών ή παγανιστικών πηγών και πηγαδιών ναούς και προσκυνήματα. 
[...] 

Εκτός από τις θεουργικές ιαματικές αντιλήψεις για το νερό, στον χώρο της λαϊκής ιατρικής λειτουργούσαν παράλληλα και μαγικές αντιλήψεις. Σε πολλές θεραπευτικές εφαρμογές το νερό, είτε χρησιμοποιούμενο αυτούσιο είτε ως έκδοχο για την υποδοχή άλλων ουσιών, έπρεπε να υποβληθεί σε καθορισμένη επεξεργασία. Υπήρχε, λόγου χάριν, το λιατσόνερο, νερό εκτεθειμένο στον ήλιο για ορισμένο χρονικό διάστημα. Άλλοτε το νερό έπρεπε να είναι αστρονομημένο, δηλαδή να έχει εκτεθεί για ορισμένο αριθμό νυκτών στο φως των αστεριών. Άλλοτε έπρεπε στο νερό να έχει "σβηστεί" πυρωμένο μέταλλο κ.ο.κ. 
[...] 
Ο Ιπποκράτης, στο Περί υγρών χρήσιος σύγγραμμά του, τονίζει την αντισηπτική δράση του θαλασσινού νερού, που προστατεύει τα τραύματα από διαπύηση, όπς συμβαίνει με τα τραύματα των ψαράδων. Τα ίδια υποστηρίζει και ο Διοσκουρίδης που γράφει ότι το θαλασσινό νερό και το αλάτι αναστέλλουν την διαπύηση, όπως και ταριχεύουν (=παστώνουν) τα κρέατα και τα διατηρούν άσηπτα. Από αυτήν την εμπειρική παρατήρηση, που βεβαίως προϋπήρχε του Διοσκουρίδη, προκύπτει και η μεταφυσική και συμβολική αντίληψη που, παράλληλα, συνυπήρχε κατά την αρχαιότητα. Οι καθαρμοί των σπιτιών γίνονται, ως είδος αγιασμού, με "άλεσσι μεμιγμένον ύδωρ", με νερό στο οποίο έχει διαλυθεί αλάτι. Ενώ ο προληπτικός τύπος που περιγράφει ο Μένανδρος "περιρραίνει" με νερό και αλάτι. Φυσική και συμβολική ταυτόχρονα χρήση του θαλασσινού νερού βρίσκουμε στον Ευριπίδη (Ιφιγένεια η εν Ταύροις) καθώς η ιέρεια Ιφιγένεια ετοιμάζεται να καθαρίσει το ομοίωμα της θεάς, που είχε μιανθεί από τα ματωμένα χέρια του Ορέστη, λέγοντας: "η θάλασσας ξεπλένει όλα τα κακά". 
Είδαμε σε άλλο σημείο την πίστη των Πυθαγορείων στην καθαρτήρια δύναμη του θαλασσινού νερού, που επίσης συνδυαζόταν με την φυσική αγαθοποιό επίδραση του θαλάσσιου λουτρού. Ο Πλούταρχος στο Περί δεισιδαιμονίας έργο του αναφέρει ότι εκείνοι που ασκούσαν εξορκισμούς και μαγεία συνιστούσαν βάπτιση στην θάλασσα στους δεισιδαίμονες που βασανίζονταν από εφιάλτες. 
Στα νεότερα χρόνια η αντίληψη της αντισηπτικής δράσης του θαλασσινού νερού (ή αλατόνερου) παραμένει, και την εκμεταλλεύεται ακόμα ο άνθρωπος. Η κοινότερη ίσως από τις σύγχρονες χρήσεις είναι οι γαργαρισμοί για πονόλαιμο, στοματική αντισηψία, κ.ά. Όπως και οι αρχαίοι, και οι νεότεροι Έλληνες πιστεύουν στην ευεργετική δράση των θαλασσινών λουτρών στην υγεία: προστατεύουν από κρυολογήματα τον χειμώνα, ενισχύοντας συνολικά την άμυνα του οργανισμού, αποτελούν είδος κινησιοθεραπείας για τις παθήσεις των αρθρώσεων κ.λ.π. Ανάλογη με εκείνη των αρχαίων είναι και των σύγχρονων Ελλήνων η αντίληψη ότι το αλάτι "ψήνει" τις πληγές και τις γιατρεύει.


--------------------------
Σημειώσεις:
Πηγή Ασκληπιείου
1. Οι αρχαίοι έλεγαν "ύδωρ". Ο τύπος "νερό(ν)" είναι μεσαιωνικός και νεότερος. Προέρχεται από την εκφώνηση "νεαρόν ύδωρ" (δηλαδή "φρέσκο νερό) των πωλητών νερού. Από τότε έχει επικρατήσει, και ως "νερό"απαντάται σε βυζαντινά και μεταβυζαντινά λαϊκά μνημεία του λόγου, αλλά και στην λόγια παράδοσή μας. 
2. Ο Α. Π. Αραβαντινός στο βιβλίο του "Ασκληπιός και Ασκληπιεία" (1907) γράφει σχετικά: "Η καθαριότης επιβαλλόμενη εις τους εισερχομένους και είς όλους τους διαιτωμένους εντός αυτών, ήτο τι το εξαίσιον τω ότνι, υπό υγιεινήν άποψιν, ως εξάγεται εκ των λεπτομερειών των απαντωσών εις πλείστους συγγραφείς της αρχαιότητος. Προς εκπλήρωσιν ταύτης, τα μεν γενικά λουτρά ήσαν εις την διαταγήν της ημέρας, αφ' ετέρου δε εις ουδένα μη καθαρόν επετρέπετο η είσοδος, ανευ μη προηγουμένης πλύσεως". Στα προπαρασκευαστικά της θεραπείας περιλαμβάνονταν και τα λουτρά. Κατά τον ίδιο "Οι πάσχοντες ικέται [..] επλύνοντο πρώτον δι' ύδατος, κατά προτίμησιν θαλασσίου, αν υπήρχεν εκεί πουπλησίον τοιούτον". 

Τρίτη 5 Μαρτίου 2013

Δελτίο Οικολογικών & Περιβαλλοντικών Εκδηλώσεων – Μάρτιος 2013


Χελιδονίσματα 2013  
από την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία  



Η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία, για μια ακόμη χρονιά, διοργανώνει τα «Χελιδονίσματα» και προσκαλεί μικρούς και μεγάλους για να υποδεχθούμε την Άνοιξη και τους προάγγελούς της, τα χελιδόνια, φτιάχνοντάς τους μια φωλιά! Τα υλικά απλά, αλλά δυσεύρετα για τα χελιδόνια: πηλός, για να αντικαταστήσει το χώμα που τα χελιδόνια δυσκολεύονται πλέον να βρουν μέσα στις πόλεις και πολύς ενθουσιασμός! Τα παιδιά με την βοήθεια εργαζομένων, μελών και εθελοντών της Ορνιθολογικής θα κατασκευάσουν φωλιές και θα τις πάρουν μαζί τους για να τις τοποθετήσουν στο σπίτι ή στο εξοχικό τους, προσφέροντας στα χελιδόνια έτοιμες κατοικίες. 

Οι εκδηλώσεις είναι ανοιχτές για το κοινό και θα πραγματοποιηθούν: 
Στην Αθήνα:  Στο ΠΑΡΚΟ ΤΡΙΤΣΗ στο Ίλιον την Κυριακή 10 Μαρτίου από τις 11:00 έως τις 14:00. 
Η εκδήλωση θα υλοποιηθεί στον χώρο μπροστά από το Γυμναστήριο των Αγίων Αναργύρων, με την υποστήριξη των Δήμων Αγίων Αναργύρων-Καματερού, του Δήμου Ιλίου, του Αναπτυξιακού Συνδέσμου Δυτικής Αθήνας (ΑΣΔΑ), καθώς και του Μητροπολιτικού Φορέα Ανάπλασης και Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών Αττικής. 

Στην Θεσσαλονίκη: Στην είσοδο του Μεγάρου X.Α.Ν.Θ (στο κέντρο της Θεσσαλονίκης) το Σάββατο 30 Μαρτίου από τις 10:00 έως τις 13:30, σε συνεργασία με τη Χ.Α.Ν. Θεσσαλονίκης. 

Στο ΦΡΑΓΜΑ ΘΕΡΜΗΣ (Αναψυκτήριο) την Κυριακή 31 Μαρτίου από τις 10:00 έως τις 13:30, σε συνεργασία με τον Δήμο Θέρμης. Στον ίδιο χώρο στο ΦΡΑΓΜΑ ΘΕΡΜΗΣ την Δευτέρα 1 Απριλίου από τις 09:00 έως τος 13:30, αποκλειστικά για δημοτικά σχολεία. 

Για περισσότερες πληροφορίες: 
Γραφείο Πάρκου «Α.Τρίτσης»: Τηλ./Fax: 210 23 16 977, email: park@ornithologiki.gr 
Γραφείο Θεσσαλονίκης: Τηλ./Fax: 2310 244 245, email: thess@ornithologiki.gr

Δείτε την Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία εδώ


Παρατήρηση πουλιών στον υγρότοπο Μουστού!  



Ο Φορέας διαχείρισης όρους Πάρνωνα και υγροτόπου Μουστού ενημερώνει το ευρύ κοινό ότι συνεχίζει την οργάνωση προγραμμάτων ορνιθοπαρατήρησης στον υγρότοπο του Μουστού, το οποίο απευθύνεται σε μικρούς και μεγάλους που ενδιαφέρονται να γνωρίσουν από κοντά την άγρια διαχειμάζουσα ορνιθοπανίδα και να απολαύσουν τη φύση. 
Ο υγρότοπος του Μουστού, που λειτουργεί ως σημαντικός σταθμός ξεκούρασης και ανεφοδιασμού των μεταναστευτικών πουλιών μιας και είναι ο πρώτος υγρότοπος που συναντούν προς το βορρά όσα πουλιά ακολουθούν τις ανατολικές ακτές της Ελλάδας, έχει τη σπουδαιότητά του και ως σταθμός διαχείμασης. 
Αυτό το διάστημα (και μέχρι τα τέλη Μαρτίου) φιλοξενεί πολλά σπάνια, απειλούμενα και προστατευόμενα είδη παρυδάτιων και υδρόβιων πουλιών.


Οργάνωση Γη: γιορτή κάθε Κυριακή στο Πάρκο Τρίτση  



H Οργάνωση Γη ανοίγει τις πόρτες του Κέντρου της Γης και σας προσκαλεί σε μία διαφορετική γιορτή που θα αλλάξει τον τρόπο που βλέπετε τις Κυριακές στη πόλη! Με οδηγό την αισιόδοξη ενέργεια που προκαλεί η επαφή με την γη και με εργαλεία την απλότητα, την συλλογικότητα και το χαμόγελο οι Κυριακές μας ζωντανεύουν. 

Αναλυτικά το πρόγραμμα των Κυριακών του Μαρτίου: 

 Κυριακή 10 Μαρτίου 2013: “Αποκριές”: Γιορτάζουμε τις αποκριές, φιλοξενούμε παραδόσεις από την κεντρική, ορεινή Ελλάδα! 
Μας μαγειρεύει η Αντζυ από το twominutesangie.blogspot.com 

Κυριακή 17 Μαρτίου 2013: “Προτάσεις για το τραπέζι της Καθαράς Δευτέρας – Ο μεζές της πρώτης Άνοιξης!” Μας μαγειρεύει η σεφ Ευδοκία Φυλακούρη από το εστιατόριο “Καλλίστη”. Μαθαίνουμε να φτιάχνουμε χαρταετό κι ενημερωνόμαστε για τα περιβαλλοντικά προβλήματα της θαλάσσιας ρύπανσης και της υπεραλίευσης. 

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013: Με αφορμή το παραδοσιακό πιάτο του Ευαγγελισμού “μπακαλιάρος σκορδαλιά” μας μαγειρεύει ο σεφ του εστιατορίου “Aleria” Γκίκας Ξενάκης. 

Κυριακή 31 Μαρτίου 2013: “Σπαράγγι – Αγγινάρα – Κουκί”: Γνωριμία με τις γεύσεις της πρώτης άνοιξης!. 
Μας μαγειρεύει η Αντζυ από το twominutesangie.blogspot.com 

Ειδική εκδήλωση έκπληξη για την “πράσινη” επιχειρηματικότητα. 
Η συμμετοχή είναι δωρεάν