Πέμπτη 26 Ιουλίου 2012

Lori McNee

Σύγχρονη Αμερικανίδα ζωγράφος. Για 25 χρόνια έζησε στο Αϊντάχο και από μικρή καλλιέργησε το ενδιαφέρον της για την τέχνη και για την άγρια ζωή. Με την ζωγραφική της αποδίδει την ομορφιά των ζώων, κυρίως των πτηνών, είτε στο φυσικό περιβάλλον είτε συνδυάζοντάς τα με ανθρώπινα αντικείμενα.

Περισσότερα



















Κυριακή 22 Ιουλίου 2012

Κερασιά (Prunus avia)


Η κερασιά ανήκει στο γένος Προύμνη (Prunus) της οικογένειας των Ροδοειδών (Rosaceae) • πρόκειται για αγγειόσπερμο δικότυλο φυτό το οποίο θεωρείται συγγενής της βυσσινιάς. Είναι φυλλοβόλο δέντρο με ύψος που φτάνει και τα 20 μέτρα.. Τα φύλλα της είναι μεγάλα και ελλειψοειδή, τα κλαδιά της όρθια, ο κορμός της λείος και γκρίζος, ενώ τα άνθη της είναι μεγάλα λευκού χρώματος τα οποία είναι οργανωμένα σε ταξιανθίες. 
Ο χρόνος ζωής της υπολογίζεται περί τα 60 χρόνια και η καρποφορία αρχίζει από τον 4ο χρόνο της ζωής της. Ευδοκιμεί σε διάφορους τύπους εδαφών ωστόσο προτιμά κυρίως τα μη ασβεστολιθικά. Οι καρποί της ωριμάζουν το καλοκαίρι. Κατάγεται από την περιοχή του Καυκάσου, μάλιστα οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν ότι προερχόταν από την πόλη της Κερασούντας πλησίον της Μαύρης Θάλασσας. Στην Ευρώπη έφτασε από τον Ρωμαίο στρατηγό Λούκουλο, ο οποίος ανακάλυψε τον καρπό και τον έφερε στην Ιταλία. Η λέξη κεράσι προέρχεται από την αρχαιοελληνική λέξη κέρασος, την οποία δανείστηκαν οι Λατίνοι ως cerasum και πέρασε σε πολλές ευρωπαϊκές γλώσσες. 
Η κερασιά καλλιεργείται κυρίως για τον καρπό της, τα κεράσια, τα οποία είναι εξαιρετικά νόστιμα και θρεπτικά φρούτα, ωστόσο υπάρχουν ποικιλίες οι οποίες καλλιεργούνται ως καλλωπιστικά δέντρα. Χρησιμοποιείται δε το ξύλο της, το οποίο είναι εξαιρετικά ανθεκτικό στην υγρασία, για κατασκευή επίπλων αλλά και μουσικών οργάνων και ηχείων, καθώς δίνει καλή ακουστική.



Εγχειρίδιο καλλιέργειας κερασιάς 




Τα κεράσια έχουν σχήμα σφαιρικό και ο φλοιός τους είναι λείος και γυαλιστερός. Είναι μικρά σε μέγεθος και το χρώμα τους ποικίλλει. Στην Ελλάδα παράγονται στον Κολινδρό Πιερίας, στην Έδεσσα, στα Γρεβενά, στην Χίο και σε άλλες περιοχές της βορείου, κυρίως, Ελλάδος, όπου συναντάμε δύο κατηγορίες, με απαλή και με τραγανή σάρκα. Πιο γνωστές ποικιλίες είναι η κερασιά Ρουπκόβου, από την οποία προέρχονται τα τραγανά κεράσια Εδέσσης, καθώς και η πετροκερασιά, η οποία φέρει μία χαρακτηριστική γραμμή στο μέσο του καρπού. Άλλες ποικιλίες είναι η κερασιά των βοδενών, η τραγανή Βόλου και η Ναπολέων. 





Ωφελιμότητα – θεραπευτικές ιδιότητες 

Τα κεράσια είναι γλυκά, όξινα και στυφά και έχουν θερμαντική δράση στον οργανισμό στον οποίον προσφέρουν πολλά θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και ιχνοστοιχεία ικανά να συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία του, στην πρόληψη και άλλοτε στην θεραπεία πολλών νοσημάτων και εκφυλιστικών παθήσεων. Συγκεκριμένα το κεράσι περιέχει μεταλλικά άλατα, φυτικές ίνες καθώς και κάλιο, φώσφορο, σίδηρο, μαγνήσιο και χαλκό. Η υψηλή περιεκτικότητα σιδήρου προάγει την αιμοποίηση γι’αυτό τον λόγο ενδείκνυται σε περιπτώσεις αναιμίας. Επιπλέον είναι πλούσια σε βιταμίνη Α και C. Τα μεταλλικά άλατα και ιχνοστοιχεία, που περιέχουν, δρουν ανακουφιστικά σε ρευματικούς πόνους και στην ουρική αρθρίτιδα. Επίσης, περιέχουν φυτοστερόλες, οι οποίες οδηγούν στην μείωση των επιπέδων ολικής χοληστερόλης στο αίμα. Επιπλέον έρευνες υποστηρίζουν ότι διαθέτουν αντισηπτικές ιδιότητες έναντι σε φλεγμονές και λοιμώξεις ενώ ο χυμός που παράγουν αποτελεί ισχυρό αντιβακτηριακό παράγοντα ενάντια την τερηδόνα των δοντιών. 

 Άλλη μια σημαντική δράση των κερασιών είναι ότι εξουδετερώνουν τόσο την πνευματική όσο και την σωματική κόπωση εξαιτίας της τέφρας των μεταλλικών αλάτων που περιέχουν, αυξάνοντας τα αλκαλικά αποθέματα του οργανισμού. Έχει ελάχιστες θερμίδες, μόλις 4 ανά καρπό και καταναλώνονται από άτομα που ακολουθούν δίαιτα αδυνατίσματος δεδομένης της χωνευτικής και διουρητικής τους ιδιότητας (τα κοτσάνια των κερασιών χρησιμοποιούνται για την παρασκευή διουρητικών ροφημάτων). Ταυτοχρόνως, αποτοξινώνουν το ήπαρ, το αδενικό σύστημα καθώς και την χολή, ενώ ευνοούν την καλή εντερική λειτουργία εξαιτίας των οργανικών οξέων αλλά και των φυτικών ινών που περιέχουν.
Τέλος, τα κεράσια είναι ιδιαιτέρως πλούσια σε ανθοκυανίνες. Πρόκειται για φυτικές χημικές αυτές ουσίες με ευεργετικές δράσεις για την υγεία, οι οποίες ανήκουν σε οικογένεια φυτικών ουσιών που δίνουν το χαρακτηριστικό χρώμα σε πολλά είδη φρούτων. Ανθοκυανίνες υπάρχουν και σε άλλα φρούτα, όπως τα σταφύλια και οι φράουλες. Πειράματα έδειξαν ότι οι ανθοκυανίνες από τα κεράσια είχαν την ισχυρότερη δράση, συγκριτικά με άλλα φρούτα, αναφορικά με την αύξηση παραγωγής ινσουλίνης από τα παγκρεατικά κύτταρα γεγονός που βοηθά στην πρόληψη του καρκίνου καθώς και του σακχαρώδη διαβήτη. 

Τα κεράσια τρώγονται κυρίως ως φρέσκα φρούτα, ωστόσο υπάρχουν και κονσερβοποιημένα, χρησιμοποιούνται δε για την κατασκευή γλυκισμάτων, και ως γαρνίρισμα σε διάφορα είδη ζαχαροπλαστικής. Χρησιμοποιούνται επίσης, ως γλυκά κουταλιού τα οποία γίνονται από όλες τις ποικιλίες. Στην Ελλάδα, τα περίφημα γλυκά του κουταλιού γίνονται τόσο από τις γλυκές όσο και από τις υπόξινες ποικιλίες. 


ΓΛΥΚΟ ΤΟΥ ΚΟΥΤΑΛΙΟΥ ΚΕΡΑΣΙ "ΘΑΛΛΩ''



Συστατικά : Κεράσια, Ζάχαρη, Λεμόνι 

Υλικά : 2 κιλά κεράσια 1 1/2 κιλό ζάχαρη 1 λεμόνι

-Πλένουμε τα κεράσια κ αφαιρούμε προσεχτικά τα κοτσάνια του
-Αφαιρούμε τα κουκούτσια με ένα μαχαιράκι ή με φουρκέτα
-Σε μια κατσαρόλα βάζουμε τα κεράσια, το ζουμί που έβγαλαν κ την ζάχαρη
-Ανακατεύουμε προσεχτικά κ τα αφήνουμε 15΄ στην φωτιά
-Βγάζουμε τα κεράσια κ συνεχίζουμε να βράζουμε μέχρι να γίνει σιρόπι
-Ακολούθως βάζουμε τα κεράσια και αφήνουμε μέχρι να κρυώσει το γλυκό
-Αποστειρώνουμε τα βάζα, γεμίζουμε με το γλυκό και κλείνουμε αεροστεγώς 


Συμβολισμός της κερασιάς  

 
 Οι κερασιές έχουν ιδιαίτερη θέση στην κουλτούρα της Ιαπωνίας.Τα άνθη της είναι το εθνικό λουλούδι, το οποίο αντιπροσωπεύει την ομορφιά, την ευγένεια, και την σεμνότητα. Επιπλέον,  αποτελεί οιωνό καλής τύχης και έμβλημα αγάπης, ενώ το προσφέρουν ως ένδειξη φιλίας σε άλλους λαούς. Επίσης, η λαβή των σπαθιών των σαμουράι ήταν στολισμένη με κεράσια, που συμβόλιζαν την πολεμική κλίση και την μοίρα αυτών των ανδρών. Ο κόκκινος καρπός του κερασιού ήταν σύμβολο του αίματος και της σάρκας, που έπρεπε να κοπεί για να φτάσει κανείς στον πυρήνα της ανθρώπινης ύπαρξης.Αλλά και στους γάμους, το έθιμο απαιτεί να ετοιμάζεται ένα ρόφημα από άνθη κερασιάς, εγγύηση για την ευτυχία των νεονύμφων. Στην Ιαπωνία εξάλλου, τα κεράσια συμβολίζουν την γονιμότητα αλλά και την γιορτή και το ξεφάντωμα. Από τα αρχαία χρόνια, κατά τον χρόνο άνθισης των κερασιών, εορτάζεται το φεστιβάλ Hanami στο οποίο υμνείται η τέλεια ομορφιά των ανθέων τους.
Οι αρχαίοι Κινέζοι θεωρούσαν τον καρπό του κερασιού ως σύμβολο της αθανασίας. Ένας κινέζικος θρύλος αναφέρει ότι στον κήπο της θεάς Xi Wang Mu, τα κεράσια ωριμάζουν κάθε χίλια χρόνια. Επειδή το ξύλο της κερασιάς χρησιμοποιείται για να κρατήσει μακριά τα κακά πνεύματα, την Πρωτοχρονιά τοποθετούν πάνω από την πόρτα τους κλαδιά κερασιάς ενώ ένα σκαλιστό, από ξύλο κερασιάς, άγαλμα στολίζει πάντα τα σπίτια τους. 










Η κερασιά στην τέχνη  

Ζωγραφική 


The Cherry Thieves - Zuber Buhler Fritz







Ποίηση
 
 [...]
Καλῶς τα τὰ σπιτιάτικα
μεθυστικὰ γιορτάσια!
Στὰ μάτια τοῦ μισόκοπου
μαγιάτικα κεράσια
ροδίζουν καὶ σταλάζουνε
δροσιὰ καὶ γλύκα· ὦ! πόσο!
Πεινῶ καὶ πάω ν' ἁπλώσω
τὰ χέρια πρὸς αὐτά.
Κωστής Παλαμάς


Μουσική  

Απόδοση το μουσικού έργου
“ Dream of the Cherry Blossoms ” του Keiko Abe 

Σάββατο 14 Ιουλίου 2012

Ιούλιος


Ο Ιούλιος (Julius) είναι ο έβδομος μήνας του έτους κατά το Ιουλιανό και Γρηγοριανό ημερολόγιο. Αρχικά ονομαζόταν Quintilis που σημαίνει «πέμπτος» διότι κατείχε την πέμπτη θέση στο αρχαίο ρωμαϊκό ημερολόγιο. Αργότερα, μετονομάσθηκε σε Julius προς τιμήν του Ιουλίου Καίσαρα, δημιουργό του Ιουλιανού Ημερολογίου, μετά την δολοφονία του. Είναι ο δεύτερος μήνας του καλοκαιριού και αριθμεί 31 ημέρες. Θεωρείται ο θερμότερος μήνας του έτους • μάλιστα, τις πρώτες ημέρες του Ιουλίου η Γη βρίσκεται στο πιο απομακρυσμένο σημείο της ετήσιας τροχιάς της, εξαιτίας της κλίσης του άξονα της, με συνέπεια οι ακτίνες του Ηλίου να πέφτουν πάνω της περισσότερο κάθετα. 


Στο αρχαίο αττικό ημερολόγιο ο Ιούλιος αντιστοιχούσε, κατά το ήμισυ, στον μήνα Εκατομβαιών. Πρόκειται για τον πρώτο μήνα του Αττικού ημερολογίου ο οποίος ακολουθούσε το Θερινό ηλιοστάσιο και ήταν αφιερωμένος στον θεό Απόλλωνα. Αρχικά στην Αθήνα, την εποχή του Θησέα, ο μήνας αυτός ονομαζόταν Κρονιών, ωστόσο αργότερα πήρε το όνομά του από τα Εκατόμβαια, γιορτή κατά την οποία τελούνταν μεγαλοπρεπής θυσία εκατό βοδιών προς τιμήν του Απόλλωνος. Κυριότερες γιορτές στην αρχαία Αθήνα κατά το μήνα αυτόν ήταν τα Κρόνια, τα Συνοίκια και τα Παναθήναια.
Τα Κρόνια εορτάζονταν την 12η ημέρα προς τιμήν του θεού Κρόνου. Είχαν εξοχικό και αγροτικό χαρακτήρα. και σχετίζονταν ιδιαιτέρως με τις εργασίες της συγκομιδής. Ήταν ημέρα αναπαύσεως για όλους ακόμη και για τους δούλους, στους οποίους επιτρεπόταν να δειπνήσουν με τους κυρίους τους, έθιμο το οποίο διατηρήθηκε και στην Αθήνα της κλασσικής περιόδου. Στο ιερό του Κρόνου το οποίο βρισκόταν κοντά σε αυτό του Ολυμπίου Διός τελούνταν ευχαριστήριες θυσίες με προσφορά άρτου και φρούτων.  Ο βωμός αυτός είχε χτιστεί από τον Κέκροπα, ο οποίος και όρισε ότι κάθε νοικοκυριό θα έπρεπε να προσφέρει θυσία στον θεό στο τέλος της συγκομιδής των δημητριακών και των καρπών των δέντρων.

Την 16η ημέρα του Εκατομβαίωνος εορτάζονταν τα Συνοίκια προς τιμήν του Συνοικισμού των Αθηνών. Πρόκειται για την ένωση των τοπικών αττικών κοινοτήτων σε μια, η οποία σύμφωνα με τον Θουκυδίδη πραγματοποιήθηκε από τον Θησέα. Η γιορτή γινόταν στο βόρειο τμήμα της Ακροπόλεως  εκεί που ήταν το παλαιό Πρυτανείο. Κατά την διάρκεια της γιορτής αυτής, γινόταν τελετή στην οποία τιμούσαν την πρόεδρο του Πρυτανείου Εστία και αναφέρονταν οι τρεις τάξεις των πολιτών που εγκαθίδρυσε ο Θησέας καθώς και τα ονόματα των δώδεκα δήμων της Αττικής. Κυρίως όμως τιμούσαν την θεά Αθηνά, προς τιμήν της οποίας γινόταν πομπή από το Πρυτανείο ως το Πανδρόσιο, τον περίβολο του Ερεχθείου.

Η σημαντικότερη εορτή του Εκατομβαίωνος είναι τα Παναθήναια. Μεγάλη εορτή προς τιμήν της πολιούχου Θεάς Αθηνάς · οι Αθηναίοι οργάνωναν κάθε καλοκαίρι τα Μικρά Παναθήναια και κάθε τέσσερα χρόνια τα Μεγάλα. Ο εορτασμός των Μεγάλων Παναθηναίων ήταν λαμπρός και μεγαλοπρεπής και περιελάμβανε μουσικές και χορευτικές εκδηλώσεις, αθλητικούς αγώνες, αλλά και θρησκευτικές τελετές και θυσίες.
Η πρώτη ημέρα αποτελούσε την γενέθλια ημέρα της Θεάς όπου της αποδίδοταν το πέπλο της, το οποίο υφαίνοταν από ομάδα νεαρών κοριτσιών, τις Εργαστίνες, εννέα μήνες πριν την έναρξη της εορτής. Έμφαση έδιναν στην διακόσμηση του πέπλου, το οποίο έφερε σκηνές από την μυθολογία περί της Θεάς · μια εκ των δημοφιλέστερων σκηνών ήταν η νίκη της Θεάς έναντι του γίγαντα Εγκέλαδου κατά την Γιγαντομαχία. 
 
Η πιο σπουδαία ημέρα απ' όλες ήταν η τελευταία, όπου γινόταν η μεγάλη πομπή του ιερού πέπλου προς την Ακρόπολη.Στην πομπή που ακολουθούσε συμμετείχαν νέες από αριστοκρατικές οικογένειες καθώς και νέοι από την τάξη των ιππέων συνοδεία αρμάτων με την πλήρη οπλιτική εξάρτηση τους. Επιπλέον συμμετείχαν ηλικιωμένοι άνδρες οι οποίοι έφεραν στεφάνια από ιερή ελιά. Την πομπή των Παναθηναίων ακολουθούσαν και οι Μέτοικοι φέροντες δίσκους προσφορών αλλά και οι κόρες και οι γυναίκες αυτών, οι οποίες κουβαλούσαν στους ώμους τους υδρίες και ονομάζονταν υδριαφόροι. Τέλος, ακολουθούσαν τα ζώα τα οποία προορίζονταν για την θυσία. Η μεγαλόπρεπος πομπή εκτείνονταν από την Πύλη του Κεραμεικού έως τον βωμό της Δήμητρος στους πρόποδες της Ακροπόλεως. Μετά την λήξη της πομπής το πέπλο τοποθετούνταν στον Παρθενώνα έως τα επόμενα Παναθήναια.




ΕΘΙΜΑ & ΠΡΟΛΗΨΕΙΣ 


Στα χωριά της Άμφισσας, μπαίνοντας ο Αλωνάρης, ο θέρος είχε τελειώσει και ο καρπός τοποθετούνταν στα θυμονοστάσια κοντά στα αλώνια. Tα αλώνια αφού καθαρίζονταν καλά από τις πέτρες αλείφονταν με το σάρωμα, ένα παχύρευστο πολτό που κατασκευαζόταν από σβουνιά των βοδιών και η οποία επί μέρες μούλιαζε στα χάλκινα καζάνια. Έπειτα περίμεναν να έρθει ο βαλμάς με τ' άλογα για το αλώνισμα. Κατά την διάρκεια του αλωνίσματος τ' άλογα μέσα στο λιοπύρι έκαναν αμέτρητους κύκλους ώστε να ξεσπυριστούν τα στάχια και να ξεχωρίσει ο καρπός που θα κατέληγε στ' αμπάρι για να θρέψει την οικογένεια. Το πρώτο ψωμί που ζυμώνονταν με το καινούργιο σιτάρι έχει διάφορες κατά τόπους ονομασίες όπως τζιτζιροκούλικο. Απ’αυτό το πρώτο ζυμάρι ζύμωναν και μία κουλούρα που την κρεμούσαν στην βρύση για να τρέξουν «τα καλά», όπως το νερό. Όποιος πήγαινε πρώτος να πάρει νερό από τη βρύση, έπαιρνε και την κουλούρα. Σύμφωνα, πάντως, με τα έθιμα του αλωνισμού δεν κάνει να έρθει στο αλώνι γυναίκα με ρόκα γνέθοντας γιατί «είναι ξωτικιά και διώχνει τον άνεμο και δεν μπορούν να ανεμίσουν (λιχνίσουν)». 

 Στο Πέραμα της Λέσβου, στις 27 Ιουλίου συναντάμε το «έθιμο του στύλου» όπου οι κάτοικοι τοποθετούν ένα όσο το δυνατόν μακρύτερο κορμό δέντρου στην προβλήτα. Στην μια άκρη του, αυτή που βρίσκεται πάνω από την θάλασσα, τοποθετούν την ελληνική σημαία. Ο κορμός αλείφεται με γράσο και κατόπιν, ξεκινά ένας πρωτότυπος διαγωνισμός στον οποίον νικητής είναι εκείνος που θα καταφέρει να φτάσει στην σημαία περπατώντας πάνω στον κορμό.



 Στην Ζάκυνθο, μαθαίνουμε για το έθιμο της «Μαλλιαρής». Το βράδυ της τελευταίας ημέρας του Ιουλίου πολλοί Ζακυνθινοί βουτούν στην θάλασσα για βρουν μια χορταριασμένη (μαλλιαρή) πέτρα, που σύμφωνα με την παράδοση, θα τους φέρει καλοτυχία για την υπόλοιπη χρονιά. Στις ημέρες μας την βραδιά αυτή διοργανώνεται γιορτή με παραδοσιακή μουσική και τοπικά εδέσματα ενώ ακούγονται ζακυνθινές καντάδες. 


 ΔΗΜΩΔΕΙΣ ΠΑΡΟΙΜΙΕΣ & ΠΡΟΣΩΝΥΜΙΑ

Λόγω των γεωργικών ασχολιών που γίνονται κατά την διάρκεια του μήνα, και συγκεκριμένα του αλωνίσματος των δημητριακών, ο Ιούλιος ονομάζεται Αλωνάρης ή Αλωνιστής Σε πολλά μέρη της Ελλάδος τον συναντάμε και ως Αλωνητής, Αλωνιάτης και Αλωνεύτης, Στα ορεινά της πατρίδος μας συναντάται και με την ονομασία Θεριστής, καθώς λόγω των ψυχρότερου κλίματος, έναντι αυτού των πεδινών, ο θερισμός γίνεται τον Ιούλιο.

Στην Ρόδο τον ονομάζουν και Φουσκομηνά ή Χασκομηνά, επειδή αρχίζουν να «χάσκουν», δηλαδή να ωριμάζουν, τα σύκα.

Στη Νάξο και την Χίο ο Ιούλιος αναφέρεται και ως Γυάλινος και Γυαλιστής, επειδή ωριμάζουν τα σταφύλια και γυαλίζει η ρώγα τους. 

Ως δεύτερος μήνας του καλοκαιριού ονομάζεται Δευτερόλης ή Δευτερογιούλης.

Επίσης, καλείται Αηλιάς ή Αηλιάτης, λόγω της γιορτής του Προφήτη Ηλία στις 20 Ιουλίου.Στα ξωκλήσια του στις κορυφές των βουνών στο Αλμαλί της Ανατολικής Θράκης, γίνονταν αλεκτροθυσίες  επειδή ο πετεινός  θεωρείτο «άγγελος της ημέρας και σύμβολο του θεού Ηλίου».

Στα μέρη του Πόντου τον καλούν Χορτοθέρτς λόγω του θέρους 
«.έρθεν και ο Χορτοθέρτς, έπαρ' το καγάν' σο χέρ' τσ'.» 

Στην αγροτική Ελλάδα συναντάμε τις παρακάτω δημώδεις παροιμίες : 

«Αλωνάρη με τ’ αλώνια και με τα χρυσά πεπόνια». 

«Αλωνάρης αλωνίζει, στάρι το χωριό γεμίζει». 

 «Αλωνάρης μαραίνει τα χορτάρια κι ο Αύγουστος τα παλικάρια». 

 «Αλωνάρης τ’ αλωνίζει κι Αύγουστος τα ξεχωρίζει». 

«Κάψες τον Αλωνάρη, ευτυχία όλο το χρόνο». 

 «Πού μοχτάει το χειμώνα, χαίρεται τον Αλωνάρη». 

«Στο κακορίζικο χωριό τον Αλωνάρη βρέχει». 

«Της Αγια-Μαρίνας ρώγα (ή σύκα) και τ’ Αϊ-Λιος σταφύλι. Και της Αγιάς Παρασκευής γεμάτο το κοφίνι». 

 «Το Θεριστή τον Αλωνάρη πάμπολλα καρβέλια είναι»

 «Τ’ Αλωναριού τα κάματα, τ’ Αυγούστου τα λιοπύρια». «Χόρτο θεροαλωνιστή, ρώγα-ρώγα γυαλιστή». 

 «Τον Αλωνάρη έβρεχε στον ποτισμένο τόπο». 

 «Πρωτόλη (Ιούνιε), Δευτερόλη (Ιούλιε) μου, φτωχολογιάς ελπίδα». 

«Γαμπρός αλωναριάτικος, κακό χειμώνα βγάνει». 

«Η καλή αμυγδαλιά ανθίζει το Γενάρη και βαστάει τ' αμύγδαλα όλο τον Αλωνάρη» 

«Τ’ Αλωναριού τα κάματα (δυνατή ζέστη), τ' Αυγούστου τα λιοβόρια (ζεστός δυνατός ανατολικός άνεμος) ».


Ο Ιούλιος στην τέχνη


Ποίηση

Οδυσσέας Ελύτης

Tης αγάπης αίματα με πορφύρωσαν
Kαι χαρές ανίδωτες με σκιάσανε
Oξειδώθηκα μες στη  νοτιά
των ανθρώπων
Mακρινή Mητέρα Pόδο μου Aμάραντο.
  
Στ' ανοιχτά του πέλαγου με καρτέρεσαν
Mε μπομπάρδες τρικάταρτες και μου ρίξανε
Aμαρτία μου νά ’χα κι εγώ 
μιαν αγάπη
Mακρινή Mητέρα  Pόδο μου Aμάραντο.
  
Τον Ιούλιο κάποτε  μισανοίξανε
Τα μεγάλα μάτια της  μες στα σπλάχνα μου
Την παρθένα ζωή μια  στιγμή
 να φωτίσουν
Mακρινή Mητέρα  Pόδο μου Aμάραντο.

 Κι από τότε γύρισαν  καταπάνω μου
Των αιώνων όργητες  ξεφωνίζοντας
"Ο που σ’ είδε, στο αίμα να ζει
 και στην πέτρα"
Mακρινή Mητέρα  Pόδο μου Aμάραντο.
  
Της πατρίδας μου πάλι  ομοιώθηκα
Μες στις πέτρες άνθισα  και μεγάλωσα
Των φονιάδων το αίμα  με φως
ξεπληρώνω
Mακρινή Mητέρα  Pόδο μου Aμάραντο.

 Το Άξιον Εστί (Τα Πάθη, ι΄)


Ζωγραφική 













Κυριακή 8 Ιουλίου 2012

Ιβίσκος (Ηibiscus)

O Ιβίσκος είναι φυτό της οικογένειας των Μαλαχοειδών, η οποία αριθμεί 200 είδη δέντρα, ποώδη φυτά και θάμνους. Κατάγεται από την Ανατολική Ασία και εμφανίζεται σε πολλές ποικιλίες, εκ των οποίων οι χαρακτηριστικότερες είναι: ο Ιβίσκος ο σινικός ή αλλιώς κινέζικο ρόδο, φυτό καλλωπιστικό αλλά και χρήσιμο στην κατασκευή χαρτιού, ο Ιβίσκος ο καννάβινος από τον οποίο παρασκευάζονται σακιά, σχοινιά και χαλιά, ο Ιβίσκος ο συριακός, καλλωπιστικό φυτό με πολύχρωμα μεγάλα άνθη, ο Ιβίσκος της Ερυθραίας από τα άνθη του οποίου παρασκευάζεται αφέψημα.
Ο Ιβίσκος ανθίζει το καλοκαίρι και τα λουλούδια του είναι μεγάλα, κωνικού σχήματος με έντονα χρώματα όπως κόκκινο, πορτοκαλί, ροζ, μωβ και λευκό.
Η λέξη ιβίσκος είναι ελληνική και το όνομα αυτό δόθηκε αρχικά στο φυτό Αλθαία από τον Διοσκουρίδη.
Εκτός από την ομορφία του, ο Ιβίσκος προσφέρει στον άνθρωπο και ευεργετικές ιδιότητες για τον οργανισμό του·χρησιμοποιείται τόσο από την Αγιουβερδική όσο και από την κινέζικη ιατρική ως ήπιο φάρμακο. Χάρη στην περιεκτικότητά του σε βιταμίνη C και μεταλλικά στοιχεία έχει αντιοξειδωτική δράση, είναι διουρητικό, βοηθά στην ρύθμιση της υψηλής πίεσης και των καρδιαγγεικών παθήσεων. Συμβάλλει στην καλή λειτουργία του πεπτικού συστήματος και στην ρύθμιση της των επιπέδων χοληστερόλης. Βοηθά στο αδυνάτισμα καθώς ενεργοποιεί τον μεταβολισμό για την καλύτερη καύση των υδατανθράκων, των πρωτεϊνών και των λιπιδίων. Τέλος, δρα ευεργετικά στην τριχόπτωση και γενικά συμβάλλει στην καλή υγεία των μαλλιών.
Τα μέρη του φυτού που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του αφεψήματος είναι τα άνθη και τα φύλλα, αλλά και οι ρίζες.








Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012

Δελτίο Οικολογικών & Περιβαλλοντικών Εκδηλώσεων - Ιούλιος 2012



6η Πανελλήνια Εξόρμηση Ερασιτεχνών Αστρονόμων 
Πάρνωνας - 20 έως 22 Ιουλίου 2012. 

Το πρόγραμμα της εξόρμησης θα περιλαμβάνει πλήθος δραστηριοτήτων όπως νυχτερινή αστρονομική παρατήρηση, ηλιακή παρατήρηση, πρακτικά εργαστήρια, μαθήματα ουρανογραφίας, ομιλίες, οικολογικές δραστηριότητες και πεζοπορία, δημιουργική απασχόληση παιδιών και άλλα πολλά. Αναλυτική περιγραφή για κάθε δραστηριότητα μπορείτε να βρείτε στις διάφορες υποσελίδες. Η επίσημη έναρξη της εξόρμησης είναι την Παρασκευή το πρωί ενώ η επίσημη λήξη είναι τη Δευτέρα το πρωί. Συνεπώς, οι συμμετέχοντες μπορούν να διανυκτερεύσουν στον Πάρνωνα Παρασκευή, Σάββατο και Κυριακή βράδυ.
Μπορείτε να επικοινωνήσετε με τους διοργανωτές με τους εξής τρόπους:
Με e-mail στην διεύθυνση info@astroexormisi2012.gr 
Τηλεφωνικά στα τηλέφωνα 6972272509, 6936851297, 6972154351


Γιορτή Κρητικής Διατροφής 
1-7 Ιουλίου 2012  



Από την 1η μέχρι και τις 7 Ιουλίου στο Δημοτικό Κήπο Ρεθύμνου, τόπο φιλόξενο στην καρδιά της πόλης, δοκιμάζουμε εξαιρετικής ποιότητας κρητικό κρασί. Γευόμαστε παραδοσιακά εδέσματα από αγνά υλικά της κρητικής γης. Ταξιδεύουμε στην μουσική παράδοση της Κρήτης με την βοήθεια των καλλιτεχνών μας. Συναντιόμαστε, συνομιλούμε και μαθαί νουμε από τους παραγωγούς για τις δοκιμασίες της αναμέτρησής τους με την Φύση. Μοιραζόμαστε ιδέες και στιγμές από αυτές που μπολιάζουν με ζωογόνες ανάσες την καθημερινότητά μας.

Δείτε το πρόγραμμα των εκδηλώσεων της Γιορτής Κρητικής Διατροφής στην επίσιμη ιστοσελίδα του θεσμού: www.cretandietfestival.gr