Παρασκευή 30 Δεκεμβρίου 2011

Tάρανδος (Rangifer tarandus)

Ο τάρανδος (Rangifer tarandus), γνωστός στην Βόρεια Αμερική και ως καριμπού, ανήκει στην οικογένεια των ελαφιδών. Είναι ζώο των βόρειων ψυχρών περιοχών· ζει στις τούντρες (παγωμένες πεδιάδες) της Σιβηρίας και της Βόρειας Αμερικής (Γροιλανδία, Καναδάς, Αλάσκα). Τάρανδοι συναντώνται και στην Σκανδιναβία (συμπεριλαμβανομένης και της Ισλανδίας), στην ευρωπαϊκή Ρωσία στο Σπιτσμπέργκεν και αλλού. Το 1952 οι τάρανδοι επανεισήχθησαν στην Σκωτία, καθώς τα φυσικά κοπάδια είχαν εκλείψει τον 10ο αιώνα.
Το σήμα κατατεθέν τους, αυτό που τους χαρίζει την ιδιαίτερη ομορφιά τους, είναι τα μεγάλα διακλαδούμενα, ημικυκλικά κέρατά τους. Κέρατα έχουν κι οι θηλυκοί τάρανδοι κι οι αρσενικοί, με των τελευταίων να είναι μεγαλύτερα· στα γέρικα αρσενικά πέφτουν τον Δεκέμβριο, στα νεαρά αρσενικά την άνοιξη και στα θηλυκά το καλοκαίρι και τα αναπτύσσουν κάθε χρόνο ξανά. Το ύψος τους φτάνει το 1,50 μ. Πολλές φορές φτάνουν σε βάρος τα 200 κιλά. Έχουν ωραίο, μεγάλο σχετικά κεφάλι, με τεράστια μάτια, μικρά αφτιά και μακρουλό ρύγχος.
Οι τάρανδοι είναι μηρυκαστικά ζώα και διαθέτουν στομάχι με τέσσερα μέρη. Τρώνε κυρίως λειχήνες τον χειμώνα, ιδιαίτερα βρύα ταράνδων. Ωστόσο, τρώνε και τα φύλλα από ιτιές και σημύδες καθώς επίσης βούρλα και χόρτα. Μπορούν επίσης να φάνε αρουραίους, τρωκτικά lemmus, πουλιά και αυγά πουλιών.

Είναι από τα πιο κοινωνικά ζώα. Ποτέ δεν θα το συναντήσουμε μόνο του (όπου υπάρχει σε άγρια κατάσταση), αλλά πάντα με την αγέλη του, για την ακεραιότητα της οποίας φροντίζει υπερβολικά. Προνοητικό πάντα, βρίσκεται σ' επαγρύπνηση, για να αντιμετωπίσει έγκαιρα τον κίνδυνο. Όταν π.χ. η αγέλη κοιμάται, υπάρχει άγρυπνος ένας φρουρός κι έχοντας ως σύμμαχο την δυνατή όσφρησή του, διαισθάνεται τον εχθρό από αρκετά μακριά. Σαν εξημερωμένο, κατοικίδιο ζώο, ο τάρανδος έχει προσφέρει και προσφέρει πολλά στον άνθρωπο και πιο πολύ στους Λάπωνες και τους Εσκιμώους. Αυτές οι φυλές χρησιμοποιούν τον τάρανδο για τροφή (έχει νοστιμότατο κρέας), παίρνουν το γάλα του, το δέρμα του, για να κάνουν σκηνές, τα κέρατά του, για να φτιάξουν διάφορα αιχμηρά εργαλεία, το τρίχωμά του για ενδυμασίες και τον ίδιο, όσο είναι ζωντανός, για μεταφορικό μέσο. Οι τάρανδοι και τα σκυλιά κινούν τα έλκηθρα, τα κυριότερα μεταφορικά μέσα των λαών αυτών.
Από τα ευρήματα που υπάρχουν, υπολογίζεται πως η εξημέρωση του τάρανδου έγινε κατά την παλαιολιθική εποχή. Έχουν βρεθεί πολλά υπολείμματα σκελετών τάρανδου.
Τόσο ο Αριστοτέλης όσο και ο Θεόφραστος αναφέρουν στα γραπτά τους ένα ζώο της οικογένειας των ελαφιών που ζούσε στην Σκυθία και το ονομάζουν "τάρανδο". Ο τάρανδος κάνει την εμφάνισή του και σε σύγγραμα του Ιούλιου Καίσαρα, στο οποίο περιγράφεται ένα είδος ελαφιού το οποίο φέρει κέρατα που μοιάζουν με τα κλαδιά ενός δέντρου.
Ο τάρανδος χρησομοποιήθηκε ως ζώο-έμβλημα σε αρκετά οικόσημα στην Νορβηγία, στην Φινλανδία και στην Σουηδία.



















Τετάρτη 28 Δεκεμβρίου 2011

Κάστανο

Η καστανιά (Castanea) ανήκει στην οικογένεια των Φηγοειδών με 12 είδη φυλλοβόλων, αιωνόβιων μεγάλων δέντρων ιθαγενή των εύκρατων περιοχών του βορείου ημισφαιρίου.
Οι καστανιές είναι μεγάλα δέντρα συνήθως και το ύψος τους μπορεί να φτάσει τα 35 μέτρα. Είναι είτε αυτοφυή είτε καλλιεργούνται για τους νόστιμους καρπούς τους και για την καλή σε ποιότητα ξυλεία τους αλλά και σαν καλλωπιστικά σε διάφορα πάρκα. Οι καστανιές πρέπει να βρίσκονται σε υψόμετρο πάνω από 250 μέτρα και δεν ευδοκιμούν σε χαμηλότερα υψόμετρα. Το δέντρο ανθίζει κατά την άνοιξη και τα κάστανα ωριμάζουν από τις αρχές Σεπτεμβρίου μέχρι τέλη Νοεμβρίου ανάλογα με τις συνθήκες και την ποικιλία. Κάθε δέντρο μπορεί να δώσει από 30 μέχρι και 50 κιλά κάστανα.



Τα κυριότερα είδη καστανιάς είναι:

1-Η Ευρωπαϊκή καστανιά (Castanea sativa - Καστανιά η ήμερη). Γρήγορα αναπτυσσόμενο δέντρο που φτάνει τα 30 μέτρα σε ύψος. Τα φύλλα του είναι πριονωτά και μεγάλα, τα κάστανα έχουν καφέ ή καστανόγκριζο ρυτιδωμένο φλοιό. Το ξύλο της Ευρωπαϊκής καστανιάς είναι σκληρό και ανθεκτικό, σχίζεται εύκολα και δεν προσβάλλεται από μύκητες και έντομα. Χρησιμοποιείται στην επιπλοποιία, στην παραγωγή δοκαριών, πασσάλων σαν οικοδομική ξυλεία (ανθεκτικές σανίδες) στην παραγωγή χαρτιού και στη βυρσοδεψία.

2- Η Ιαπωνική καστανιά (Castanea crenata). Είναι δέντρο ή θάμνος με ύψος που φτάνει τα 10 μέτρα. Έχει φύλλα σχήματος καρδιάς και τα κάστανα που παράγει είναι μεγάλα αλλά όχι τόσο νόστιμα.

3-Η Αμερικανική καστανιά (Castanea dentata - Καστανιά η οδοντωτή) . Το ύψος των δέντρων φτάνει τα 35 μέτρα και δίνει καλής ποιότητας ξυλεία ενώ και οι καρποί τους θεωρούνται από τους πιο νόστιμους. Το είδος κινδύνευσε με εξαφάνιση όταν το 1900 ένας μύκητας πρόσβαλλε τα δέντρα και προκάλεσε την ασθένεια «σήψη της καστανιάς». Όσες καστανιές παρέμειναν από την πανωλεθρία αυτή διασταυρώθηκαν με ανθεκτικές ασιατικές ποικιλίες.

4-Η Κινεζική καστανιά (Castanea mollissima - Καστανιά η απαλώτατη). Τα δέντρα φτάνουν τα 18 μέτρα ύψος. Είναι ένα πολύ ανθεκτικό είδος στα έντομα και τις ασθένειες καθώς και στο σάπισμα. Αναπτύσσεται σε μεγάλα υψόμετρα, πάνω από 2000 μέτρα. Τα κάστανα της θεωρούνται πολύ νόστιμα.

Ο καρπός της καστανιάς, το κάστανο, βρίσκεται μέσα σε ένα ξυλώδες περίβλημα που έχει αγκάθια εξωτερικά και ανοίγει όταν οι καρποί ωριμάσουν· ανάλογα με το είδος, μέσα στο περίβλημα υπάρχουν 2-3 καρποί και σε άλλα είδη μόνο ένας. Το μέγεθος του κάστανου έχει να κάνει με την υγρασία, την ποικιλία και την σύσταση του εδάφους. Τα κάστανα χαρακτηρίζονται ως ξηροί καρποί, παρόλο που το βρώσιμο τμήμα τους είναι μαλακό.


Η καστανιά κατάγεται από την Μικρά Ασία. Οι αρχαίοι Έλληνες όλους τους ξηρούς καρπούς τους ονόμαζαν κάρυα (κάρυα εκάλουν και τας αμυγδαλάς και τα νυν καστάνεια, λέει ο Αθήναιος), έτσι και τα κάστανα τα ονόμασαν «ευβοϊκά κάρυα», προφανώς διότι τα δάση της Εύβοιας ήταν γεμάτα καστανιές. Ο Αθήναιος μας πληροφορεί ότι ο Δίφιλος τα ονομάζει «Σαρδιανάς βαλάνους», δηλαδή από τις Σάρδεις της Λυδίας, που μάλλον θα ήταν το κέντρο εμπορίας απ’ όπου έφταναν στην Ελλάδα και όχι απαραίτητα ο τόπος παραγωγής. Παλιότερα, ο Θεόφραστος τα αποκαλεί μ’ ένα υπέροχο όνομα: «Διός βάλανοι» και μονολεκτικά, διοσβάλανοι, αλλά και «κασταναϊκόν κάρυον», ενώ ο Γαληνός κάνει λόγο για την «καστανική βάλανο». Τελικά, από διάφορους παρεμφερείς τύπους (καστάνεια, καστάνια) επικράτησε το όνομα «κάστανα» συνήθως στον πληθυντικό.
Όπως φαίνεται από τις αναφορές, τα κάστανα πρέπει να διαδόθηκαν στην αρχαία Ελλάδα μάλλον κατά την ελληνιστική εποχή. Οι αρχαίοι τα κάστανα τα έτρωγαν ευχαρίστως, μαζί με τα άλλα τραγήματα στο τέλος του συμποσίου, ενώ ο Ξενοφώντας, που είχε γνωρίσει τα κάστανα στην εκστρατεία των Μυρίων (τα λέει κάρυα πλατέα στην Ανάβαση), είχε δοκιμάσει και ψωμί από αλεσμένα κάστανα, το οποίο δεν φαίνεται να συνηθιζόταν πολύ στην αρχαία Ελλάδα.
Ωστόσο, σε άλλες περιοχές της Ευρώπης, και συγκεκριμένα στις ορεινές περιοχές της Ιταλίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας - σε όλες δηλαδή τις περιοχές που δεν ευδοκιμούσαν τα δημητριακά -, τα κάστανα αποτελούσαν για πολλούς αιώνες την βασική τροφή των αγροτών καθώς είναι πλούσια σε υδατάνθρακες (άμυλο). Τα έβραζαν, τα ξέραιναν και τα άλεθαν και από το αλεύρι τους έφτιαχναν την πολέντα, ένα είδος χυλού, που σίγουρα ήταν θρεπτικός και πρέπει να ήταν και νόστιμος.
Όμως κάστανα δεν τρώγαν μόνο οι φτωχοί· οι πλούσιοι προτιμούσαν τα μεγάλα κάστανα, που στην Γαλλία τα ονομάζουν marrons (μαρόνια) που παράγονταν είτε στην Ιταλία είτε στην γαλλική περιοχή της Αρντές, αλλά έγιναν γνωστά ως «κάστανα της Λιόν» γιατί εκεί ήταν το κέντρο όπου φτιάχνονταν τα περίφημα μαρόν γκλασέ, τα σακχαρόπηκτα γλυκά κάστανα.


ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ - ΩΦΕΛΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Τα κάστανα περιέχουν 48% νερό και πολλά ορυκτά άλατα, ενώ αποτελούν καλή πηγή πρωτεϊνών (περιέχουν απαραίτητα αμινοξέα που δεν συνθέτει από μόνος του ο οργανισμός) και υδατανθράκων (45%, με μορφή κυρίως αμύλου). Επιπλέον, είναι πλούσια σε βιταμίνες Β1 και Β2, απαραίτητες για την μετατροπή των τροφών σε ενέργεια και για την ομαλή λειτουργία του νευρικού συστήματος, όπως επίσης βιταμίνη C (ενισχύει το ανοσοποιητικό σύστημα) και φολλικό οξύ (απαραίτητο για την παραγωγή των ερυθρών αιμοσφαιρίων). Ακόμα, το κάστανο έχει καλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο (για την μεταβίβαση των νευρικών ερεθισμάτων και την ενίσχυση των οστών και των δοντιών), μαγνήσιο (με αντικαταθλιπτικές ιδιότητες, απαραίτητο για την υγεία των μαλλιών), φώσφορο (για τα οστά και την όραση) και σίδηρο. Η υψηλή περιεκτικότητά τους σε κάλιο και το χαμηλό ποσοστό νατρίου συμβάλλουν στον έλεγχο των επιπέδων της πίεσης αναδεικνύοντας τα κάστανα στην καλύτερη επιλογή για όσους πρέπει αντιμετωπίζουν προβλήματα υπέρτασης.
Σε αντίθεση με άλλους ξηρούς καρπούς, τα κάστανα περιέχουν αρκετό νερό και λιγότερο λίπος, ενώ δεν έχουν χοληστερόλη. Συγκεκριμένα, η περιεκτικότητά τους σε λίπος ανέρχεται περίπου στο 1-2%, όταν σε άλλους ξηρούς καρπούς το ποσοστό αυτό μπορεί να ξεπερνά ακόμα και το 50%. Τα κάστανα, όπως όλοι οι ξηροί καρποί, περιέχουν ω-3 λιπαρά οξέα, τα οποία μειώνουν την «κακή» LDL χοληστερόλη, που είναι υπεύθυνη για τον αυξημένο κίνδυνο αθηρωμάτωσης (εναπόθεση λίπους στα τοιχώματα των αγγείων) και κατ’ επέκταση για την πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων.
Θα πρέπει, επίσης, να γνωρίζουμε ότι τα φύλλα, ο καρπός και η φλούδα τους χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία πολλών ασθενειών, όπως οι αιμορροϊδες, η ανορεξία, ο κοκίτης, οι ρευματισμοί και ο πυρετός.
Το κάστανο, ωμό ή ψητό, αποτελεί μια πλήρη τροφή, ιδανική για παιδιά στην ανάπτυξη και για αθλητές, λόγω των προαναφερθέντων θρεπτικών συστατικών του και κυρίως λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς του σε υδατάνθρακες που αποτελούν πολύ καλή πηγή ενέργειας για τον οργανισμό. Βοηθάει επίσης όσους αναρρώνουν από διάφορες ασθένειες, όπως η έντονη διάρροια, λόγω της βιταμίνης C που ενισχύει το ανοσοποιητικό και του φολικού οξέος που είναι απαραίτητο για την δημιουργία ερυθρών αιμοσφαιρίων.
Ωστόσο, όσο κι αν λατρεύουμε τα κάστανα, καλό είναι να τα καταναλώνουμε με μέτρο καθώς τα 100 γρ. περιέχουν 240 θερμίδες.

Αγορά και Διατήρηση

Όταν ψωνίζουμε φρέσκα κάστανα, προσέχουμε ώστε ο φλοιός τους να είναι λείος και γυαλιστερός, να είναι σφιχτά, χωρίς τρύπες και στίγματα. Επίσης, το βάρος τους στο χέρι μας να είναι μεγαλύτερο από ό,τι μας φαίνονται στο μάτι.
Τα ωμά κάστανα διατηρούνται σε θερμοκρασία δωματίου. Μπορούμε να τα διατηρήσουμε ακόμη στο ψυγείο μέσα σε σακούλα πλαστική με όσο το δυνατόν λιγότερο αέρα. Αν θέλουμε να τα διατηρήσουμε για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα (μέχρι 2 μήνες), μπορούμε να τα βάλουμε στην κατάψυξη.

Tα κάστανα χρησιμοποιούνται τόσο στην μαγειρική, μαγειρεμένα μαζί με κρέας, σε γέμιση, σε ριζότο, όσο και στην ζαχαροπλαστική, σε κέϊκ κάστανου, τούρτα κάστανο, γλυκό του κουταλιού, μαρμελάδα, κ.α. Πιο απλά και παραδοσιακά τα απολαμβάνουμε ψητά σε δυνατή φωτιά ή βραστά.



Στην Ελλάδα ο καστανάς είναι από τα πιο παλιά και παραδοσιακά επαγγέλματα και η εικόνα ενός ανθρώπου με μία μικρή ψησταριά με το όνομα φουφού,να ψήνει κάστανα το χειμώνα στους δρόμους των μεγάλων πόλεων έχει μείνει κλασσική.






Γλυκό Κάστανο & Μαρμελάδα Κάστανο "Θαλλώ"

Γλυκό Κάστανο
Συστατικά: Κάστανα, Ζάχαρη, Λεμόνι, Κανέλα.

Μαρμελάδα Κάστανο
Συστατικά: Κάστανα, Ζάχαρη, Κανέλα.


ΣΥΝΤΑΓΕΣ

Γλυκό Κουταλιού Κάστανο

Υλικά
2 κιλά κάστανα
1.800 ζάχαρη
1 ξυλάκι κανέλας ή 1 λουβί βανίλια
χυμό από μισό λεμόνι
2 κουτ.σ. σιρόπι γλυκόζης


Εκτἐλεση


Χαράζουμε από κάτω σταυρωτά τα κάστανα - μόνο το φλούδι - και τα ψήνουμε για μισή ώρα στους 200° C. Τα καθαρίζουμε προσεκτικά. Εχει μείνει το εσωτερικό ινώδες φλούδι. Για να το αφαιρέσουμε θα βάλουμε τα κάστανα σε νερό που κοχλάζει για 10 λεπτά, ίσα να μαλακώσει, οπότε θα το αφαιρέσουμε προσεκτικά χωρίς να σχίσουμε τον καρπό.
Μετά το βράσιμο, τρυπάμε τα κάστανα με οδοντογλυφίδα για να διαπιστώσουμε πόσο μαλακά είναι και να υπολογίσουμε το χρόνο παραμονής τους στο σιρόπι. Αν είναι πολύ μαλακά, τα βάζουμε στο σιρόπι πιο αργά, όταν μισοδέσει δηλαδή. Μερικά κάστανα θα σπάσουν αλλά… δεν γίνεται μάχη χωρίς απώλειες! Απλώς, βάλτε τα κομμάτια σε χωριστό βαζάκι.
Σε μια μεγάλη κατσαρόλα βάζουμε την ζάχαρη να βράσει με 1+3/4 λίτρα νερό και το ξυλάκι κανέλας/βανίλιας. Οταν αρχίσει να δένει σιρόπι, βάζουμε τα κάστανα μέσα, προσεκτικά, για να μην κοπούν. Τα αφήνουμε να βράσουν μέχρι να δέσει το σιρόπι, βάζουμε μια κουταλιά σε στεγνό πιατάκι και το φυσάμε να κρυώσει. Σέρνουμε πάνω τη μύτη του κουταλιού. Αν είναι έτοιμο το σιρόπι, πρέπει να κανει δρόμο που δεν κλείνει. Ρίχνουμε το λεμόνι και το σιρόπι γλυκόζης , βράζουμε ακόμα 2 λεπτά και το αποσύρουμε. Όσο είναι ακόμα καυτό, βάζουμε προσεκτικά τα κάστανα σε αποστειρωμένα βάζα πιάνοντας στο κουτάλι ένα κάθε φορά κι από πάνω ρίχνουμε το σιρόπι να τα καλύπτει.

Μαρμελάδα Κάστανο

Υλικά
2 κιλά κάστανα
1 1/2 κιλό ζάχαρη
2 ξυλάκια κανέλα

Εκτέλεση
Ξεφλουδίζουμε τα κάστανα με τον παραπάνω τρόπο. Τα βάζουμε σε κατσαρόλα με νερό ίσα να τα σκεπάζει και τα βράζουμε για 30΄. Τα στραγγίζουμε και τα πολτοποιούμε στο μούλτι ή με το πιρούνι.
Ζυγίζουμε τον πολτό και υπολογίζουμε την ζάχαρη. Για κάθε κιλό προσθέτουμε και 150 ml νερό. Βάζουμε το νερό μαζί με την ζάχαρη κι ανακατεύουμε μέχρι να σχηματιστεί ένα σιρόπι. Μόλις αρχίσει να κοχλάζει το σιρόπι, χαμηλώνουμε την φωτιά και σιγοβράζετε για 5 λεπτά, με την κατσαρόλα ανοιχτή. Έπειτα ρίχνουμε τον πολτό και την κανέλα, ανακατεύουμε και μόλις πάρει βράση ξανά, χαμηλώνουμε και πάλι την φωτιά και σιγοβράζουμε για 20 λεπτά, ανακατεύοντας συνεχώς με ξύλινη σπάτουλα.Μόλις αρχίσει το μίγμα να ξεκολλάει, η μαρμελάδα είναι έτοιμη. Βάζουμε την μαρμελάδα κάστανου σε ένα ή περισσότερα βάζα και τα αφήνουμε ανοιχτά μέχρι να κρυώσει. Στην συνέχεια τα κλείνουμε με το καπάκι τους και διατηρούμε την μαρμελάδα στο ψυγείο.




Κυριακή 25 Δεκεμβρίου 2011

Δαύκος ο Καρώτος (Daucus carota)

Το καρότο είναι φυτό μονοετές ή διετές και ανήκει στην οικογένεια των Σελινοειδών. Η ρίζα του είναι σαρκώδης με κωνικό μακρύ σχήμα και χρώμα πορτοκαλί, κίτρινο ή λευκό ανάλογα με την ποικιλία. Οι διάφορες ποικιλίες καρότου διακρίνονται από διαφορές στο σχήμα, το χρώμα και το μήκος της ρίζας. Τα φύλλα βγαίνουν από τη κορυφή της ρίζας και έχουν μακρύ μίσχο. Την δεύτερη χρονιά αναπτύσσονται τα άνθη που είναι λευκά, κιτρινωπά ή ρόδινα. Καλλιεργείται για τη σαρκώδη ρίζα του σε όλες τις Εύκρατες περιοχές, κυρίως το χειμώνα με ιδανική θερμοκρασία τους 15–18. Η συγκομιδή γίνεται 3-4 μήνες μετά τη σπορά και στο εμπόριο διατίθονται συνήθως χωρίς το φύλλωμα, καθώς έτσι διατηρούνται περισσότερο. Υπάρχουν πάνω από 100 ποικιλίες των καρότων, με διαφορές τόσο στο χρώμα, όσο και στο μέγεθός τους.
Κατάγεται από την Δυτική Ασία (σημερινή περιοχή του Αφγανιστάν), αλλά οι άγριες μορφές του, χρώματος μωβ, έχουν εμφανιστεί σ' ολόκληρο τον κόσμο. Το καρότο ήταν αρκετά διαδεδομένο λαχανικό στην Αρχαία Ελλάδα και την Μεσόγειο, όπου το χρησιμοποιούσαν αρχικά ως φαρμακευτικό φυτό και σιγά-σιγά το ενέταξαν στην καθημερινή διατροφή τους. Η ονομασία του προέρχεται από την Ινδοευρωπαϊκή ρίζα ker- (κέρατο) λόγω του σχήματός του· ο Διοσκουρίδης το αναφέρει με το όνομα "σταφυλίνος", ενώ άλλοι αρχαίοι συγγραφείς ως "καρώτον".

ΩΦΕΛΗ ΣΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΚΑΙ ΘΡΕΠΤΙΚΗ ΑΞΙΑ
Τα καρότα παρέχουν μια αφθονία σχεδόν όλων των ενισχυτικών θρεπτικών ουσιών για τον οργανισμό. Αποτελούν την καλύτερη φυσική πηγή βιταμίνης Α, η οποία ευεργετεί την όραση, καταπολεμά την ακμή κι επιπλέον αυξάνει τη φυσική αντίσταση ενάντια στα μικρόβια και τις μολύνσεις. Έτσι, κατατάσσεται στη λίστα των καλύτερων φυσικών φαρμάκων για την πρόληψη από τα κρυολογήματα και τους ιούς.
Εκτός από την προσφορά τους σε βιταμίνη Α, τα καρότα προσφέρουν επίσης σημαντική ποσότητα καθαρών μετάλλων, όπως το χλώριο και το θείο. Το χλώριο υποκινεί τις λειτουργίες του συκωτιού - όπως την αποβολή των τοξινών από το ανθρώπινο σύστημα - και παρέχει φυσική προστασία από την αρθρίτιδα, αφού βοηθά στην διατήρηση των οστών και των αρθρώσεων σε νεανική μορφή. Επιπλέον, περιέχουν μεγάλες ποσότητες βήτα καροτίνης, η οποία λειτουργεί ως αντιοξειδωτικό που βοηθά το σώμα στην καταπολέμηση της κυτταρικής βλάβης και στην απαλλαγή από ακαθαρσίες στο αίμα, όπως οι χημικές ουσίες ή ακόμα και το οξυγόνο. Επίσης, επιβραδύνει την γήρανση των κυττάρων και άλλων αρνητικών επιπτώσεων που συνδέονται με την γήρανση. Αντίστοιχα, το θείο προωθεί μια αντισηπτική επίδραση στο πεπτικό σύστημα και την κυκλοφορία του αίματος, ενώ ταυτόχρονα αποτελεί το κύριο συστατικό τής ινσουλίνης, δηλ. της ορμόνης που δραστηριοποιείται για τη μετατροπή των υδατανθράκων σε ενέργεια.

Τα καρότα είναι μια πολύ καλή πηγή τριών ακόμη σημαντικών μετάλλων: του ασβεστίου, του φωσφόρου και του μαγνησίου. Αυτά λειτουργούν μαζί για να χτίσουν ισχυρά οστά και υγιές νευρικό σύστημα. Το ασβέστιο είναι ουσιαστικό για τους μυς τής καρδιάς και τη ρύθμιση τού κτύπου τής καρδιάς. Ο φώσφορος συμβάλει για την απόκτηση υγιούς δέρματος, μαλλιών και τα νεύρων. Ο χυμός του έχει ισχυρές ιδιότητες καθαρισμού που είναι αποτελεσματικές στην αποτοξίνωση του ήπατος και επομένως στην αντιμετώπιση της ακμής που προκαλείται από την τοξικότητα του αίματος. Επίσης, ο χυμός του καρότου είναι χρήσιμος για την θεραπεία ανωμαλιών στο χρώμα του δέρματος. Η υψηλή ποσότητας βιταμίνης Α και τα άλλα πλούσια θρεπτικά συστατικά του, τρέφουν αποτελεσματικά το δέρμα, εμποδίζουν την ξηροδερμία, την ψωρίαση και άλλα δερματικά προβλήματα. Η ζωτικής σημασίας περιεκτικότητα σε μαγνήσιο των φρέσκων καρότων είναι η ευεργετικότερη για τη διανοητική ανάπτυξη, την πέψη των λιπών και το μεταβολισμό κάποιων θρεπτικών ουσιών όπως: ασβέστιο, φώσφορος, νάτριο, κάλιο, σύμπλεγμα βιταμινών Β, C και Ε, ενώ το μαγνήσιο είναι ουσιαστικό για την παραγωγή ενέργειας από τους υδατάνθρακες, το οποίο όμως καταστρέφεται από την κατανάλωση οινοπνεύματος.
Τα καρότα βοηθούν επίσης σην διατήρηση της στοματικής μας υγιεινής μετά από ένα γεύμα. Ενεργούν ως φυσικά «καθαριστικά» και συμβάλλουν στην απομάκρυσνη των υπολειμμάτων τροφών από τα δόντια και την τόνωση των ούλων. Επίσης, προκαλούν πολύ σάλιο, το οποίο βοηθά στην απομάκρυνση των λεκέδων στα δόντια. Τα συστατικά που περιέχουν, σκοτώνουν τα μικρόβια στο στόμα και προλαμβάνουν την τερηδόνα.
Τέλος, τα καρότα είναι μια καλή φυτική πηγή βιταμίνης Ε, η βιταμίνη των μυών. Τα τρόφιμα που περιέχουν βιταμίνη Ε αυξάνουν την αποδοτικότητα ολόκληρου του μυϊκού συστήματος με την προώθηση της αποδοτικής χρήσης του οξυγόνου. Η βιταμίνη Ε βοηθά επίσης, να προωθηθεί το αίμα, από τη διαστολή των αιμοφόρων αγγείων, σε όλα τα μέρη του σώματος.

Τα ωμά καρότα, αν και νόστιμα και τραγανά, εμποδίζουν την απελευθέρωση της βήτα καροτίνης στο σώμα, γι' αυτό είναι προτιμότερο να τα μαγειρεύουμε λίγο. Πάντως θα πρέπει να αποφεύουμε το υπερβολικό μαγείρεμα καθώς μπορεί να οδηγήσει στην απώλεια των θρεπτικών συστατικών τους· το ιδανικότερο είναι να προετοιμαστούν στον ατμό.



Γλυκό Καρότο "Θαλλώ"


Συστατικά: Καρότο, Αμύγδαλα, Κανέλα, Λεμόνι, Γαρύφαλλο, Βανίλια, Ζάχαρη.

ΣΥΝΤΑΓΗ

Υλικά
1 κιλό καρότα
850γρ. ζάχαρη
μισή κούπα τσαγιού ασπρισμένα αμύγδαλα
1 ξυλάκι κανέλας
6-7 γαρύφαλλα
2 βανίλιες
1 κ.σ. σιρόπι γλυκόζης
μισή φλούδα λεμονιού
χυμό μισού λεμονιού
λίγο αλάτι

Εκτέλεση
Πλένουμε και ξεφλουδίζουμε τα καρότο. Τα βράζουμε για 5 λεπτά σε αρκετό νερό με λίγο αλάτι. Τα σουρώνουμε και τ' αφήνουμε να κρυώσουν.
Βάζουμε σε μια κατσαρόλα 2 ποτήρια νερό, την ζάχαρη, την φλούδα λεμονιού, τα γαρύφαλλα και την κανέλα να βράσουν για 10 λεπτά και αφού βράσουν βγάζουμε τα μυρωδικά απ' το σιρόπι.
Παράλληλα τρίβουμε τα καρότα στον χοντρό τρίφτη.
Ρίχνουμε το καρότο στο σιρόπι, το πατάμε με την ξύλινη κουτάλα να πάει μέσα στο σιρόπι και αφήνουμε να βράσει σε δυνατή φωτιά μέχρι να δέσει το σιρόπι. Για να δούμε αν είναι έτοιμο βάζουμε μια κουταλιά σε στεγνό πιατάκι και το φυσάμε να κρυώσει. Σέρνουμε πάνω την μύτη του κουταλιού. Αν είναι έτοιμο το σιρόπι, πρέπει να κανει δρόμο που δεν κλείνει.
Όταν είναι έτοιμο προσθέτουμε τον χυμό λεμονιού, μια κουταλιά σιρόπι γλυκόζης και τα αμύγδαλα και το αφήνουμε 2-3 λεπτά ακόμα.
Το κατεβάζουμε απ' το μάτι κι έτσι όπως είναι καυτό το βάζουμε σε αποστειρωμένα βάζα. Το αφήνουμε να κρυώσει και κλείνουμε τα βάζα με καπάκια.



Παρασκευή 23 Δεκεμβρίου 2011

Χειμώνας


Ο χειμώνας είναι μία από τις 4 εποχές της εύκρατης ζώνης. Αστρονομικά, ξεκινά με το χειμερινό ηλιοστάσιο στις 21 Δεκεμβρίου στο Βόρειο Ημισφαίριο και τελειώνει κατά την εαρινή ισημερία στις 21 Μαρτίου. Πρόκειται για την ψυχρότερη εποχή του έτους η οποία έπεται του φθινοπώρου και προηγείται της ανοίξεως. Το ψυχρότερο διάστημα του ξεκινά λίγες εβδομάδες μετά το ηλιοστάσιο. Μέχρι τότε ο Ήλιος βρίσκεται στο νοτιότερο ύψος του, ωστόσο αρχίζει σιγά-σιγά να αναρριχάται και πάλι στον ουρανό, και οι μέρες αρχίζουν να μεγαλώνουν διότι σταματάει την προς Νότο κίνησή του και τρέπεται στην αντίθετη φορά, προς τον Βορρά.
Σύμφωνα με την μετεωρολογική προσέγγιση, χειμώνας καλείται η μέθοδος μέτρησης της χειμερινής περιόδου. Ως χειμώνα, οι μετεωρολόγοι καθορίζουν τους τρεις μήνες του έτους με τις χαμηλότερες θερμοκρασίες. Σύμφωνα με αυτήν την θεωρία μετρούνται συμβατικά οι μήνες Δεκέμβριος, Ιανουάριος, Φεβρουάριος· οι πιο κρύες θερμοκρασίες της εποχής εμφανίζονται τον Ιανουάριο. Κατά την διάρκεια των χειμερινών μηνών τα μετεωρολογικά φαινόμενα που συναντάμε είναι οι βροχοπτώσεις, η καταιγίδα, η υγρασία, το χιόνι, η χιονοθύελλα και σπανιότερα η ομίχλη πάγου.
Η έναρξη του παραμένει σταθερή, ανεξαρτήτως καιρικών συνθηκών, αλλά ποικίλλει ανάλογα με τον πολιτισμό. Στις ΗΠΑ εναρκτήρια ημέρα του χειμώνα θεωρείται αυτή του ηλιοστασίου και λήγει την επομένη ισημερία. Στη Σκανδιναβία, ο χειμώνας ξεκινά παραδοσιακά στις 14 Οκτωβρίου και λήγει την τελευταία ημέρα του Φεβρουαρίου. Σε μέρη όπως η Ιρλανδία (με τη χρήση του ιρλανδικού ημερολογίου) το χειμερινό ηλιοστάσιο παραδοσιακά θεωρείται ως μεσοχείμωνο, με τη χειμερινή περίοδο που αρχίζει την 1η Νοεμβρίου. Σε αρκετές Ευρωπαϊκές χώρες τείνουν να αναγνωρίσουν την 11η Νοεμβρίου, Ημέρα του Αγίου Μαρτίνου (Martinmas) ως την πρώτη ημερολογιακή ημέρα του χειμώνα.Στην κινεζική αστρονομία και άλλα ημερολόγια της Ανατολικής Ασίας, ο χειμώνας ξεκινά στις 7 Νοεμβρίου, με την Jiéqì ,την «εγκατάσταση του χειμώνα».

Σε διάφορες κουλτούρες

Στην Περσική κουλτούρα εδώ και χιλιάδες χρόνια, γιορτάζεται η πρώτη νύχτα του χειμώνα, η Yalda, που συμβολίζει την γέννηση του Μίθρα, του Θεού Ήλιου, ο οποίος εικονίζει το φως, την καλοσύνη και την δύναμη πάνω στην γη. Με την λευκότητα του χειμώνα, ο ήλιος (το λευκό) ανεβαίνει ξανά για να σβήσει το σκοτάδι της μεγάλης νύχτας. Οι Αρχαίοι Ιρανοί πίστευαν ότι υπάρχουν δύο ομάδες αγγέλων - των καλών και των κακών - που βρίσκονταν σε συνεχή αγώνα μεταξύ τους για την κυριαρχία στην γη και ότι με την αυγή της πρώτης ημέρας του μήνα που αρχίζει την 21η Δεκεμβρίου, με την αύξηση του ήλιου και με την βοήθεια του θεού Ζωροάστρη θα ηττηθεί το σκοτάδι και ο αγώνας θα λήξει υπέρ του Φωτός.
Στην Ελληνική μυθολογία, η εναλλαγή των εποχών σχετιζόταν με τον μύθο της Περσεφόνης, την οποία απήγαγε ο Άδης για να την κάνει σύζυγό του. Η Δήμητρα έψαχνε παντού την κόρη της και όταν κατάλαβε ότι βρίσκεται στο βασίλειο του Κάτω Κόσμου την διεκδίκησε, όμως ο Άδης δεν ήταν διατεθειμένος να την αφήσει. Έτσι ο Δίας αποφάσισε ότι η κόρη θα μένει μισό χρόνο με τον Άδη στον κάτω κόσμο και μισό χρόνο να επιστρέφει στην μητέρα της στον επάνω κόσμο. Το διάστημα της απουσίας της Περσεφόνης η Δήμητρα μαράζωνε από την θλίψη της και μαζί της πενθούσε και η φύση σηματοδοτώντας έτσι τον χειμώνα.
Στην ουαλική μυθολογία, ο Gwyn ap Nudd απήγαγε μία κόρη ονόματι Creiddylad. Την Πρωτομαγιά, ο εραστής της, Gwythr ap Greidawl, αγωνίστηκε με τον Gwyn για να την ξανακερδίσει. Η μάχη μεταξύ τους αντιπροσώπευε την εναλλαγή μεταξύ καλοκαιριού και χειμώνα.


---------------------------------------------------

Ο ΧΕΙΜΩΝΑΣ ΣΤΗΝ ΤΕΧΝΗ

Ο χειμώνας υμνήθηκε στην ποίηση και στην λογοτεχνία, συνήθως συμβολίζει τον θάνατο, τον ύπνο, την χειμερία νάρκη, ή στασιμότητα καθώς κα την ψύχρανση των συναισθημάτων. Αποτέλεσε δε έμνευση για την δημιουργία εξαιρετικών πινάκων στην ζωγραφική.

Μουσική

Στην μουσική, συναντάμε τον «Χειμώνα», από την κορυφαία σύνθεση του Antonio Vivaldi «Οι Τέσσερις Εποχές».

Ποίηση

L.UHLAND
Το χειμωνιάτικο τραγούδι του βοσκού (1809)

Αχ, χειμώνα, χειμώνα κακέ,
τι μικρό που τον κόσμο τον κάνεις,
στα λιβάδια μας πας ολουνούς,
σε στενές καλυβίτσες μας βάνεις!

Και τι τάχα απ'το σπίτι αν περνώ
της καλής ; Μην μπορεί να προβάλη
από παράθυρο τόσο μικρό
το γλυκό της, τ' ωραίο κεφάλι.
....


J. von EICHENDORFF

Χειμωνιάτικη νύχτα (1901)

Το χιόνι τα σκέπασεν όλα!Του κάκου
προσμένω από κάπου χαρά να μου ρθη.
Το δέντρο κατάγυμνο πέρα λουφάζει
μονάχο στον έρημο κάμπο και μοιάζει,
σαν ναν' εκεί σ' ύπνο πεσμένο βαθύ.

Τ' αγέρι στην ήσυχη μόνο την νύχτα
πετώντας κοντά του σιγά το κουνά
κι' αυτό μεσ' στον ύπνο του κάποια στιγμούλα
την άσπρη του ανάλαφρα σείνει κορφούλα
κι' απ' τ' όνειρο κάτι, που βλέπει, μηνά

Αχ, βλέπει, πως άνοιξη φτάνει καινούργια
π' ανθάκια παντούθε σκορπά και κλώνους
κι' αυτό με μια νέα στολή λουλουδένια
μιά μόνο στο χάιδι της αύρας έχει έννοια,
να ψάλλη στον Πλάστη μας ύμνους αγνούς.


Γ.Καρυωτάκης
Χιόνι

Τι καλά που ’ναι στο σπίτι μας
τώρα που όξω πέφτει χιόνι!
Το μπερντέ παραμερίζοντας,
τ’ άσπρο βλέπω εκεί σεντόνι
να σκεπάζει όλα τα πράγματα:
δρόμους, σπίτια, δέντρα, φύλλα.
Πόσο βλέπω μ’ ευχαρίστηση
μαζεμένη τόση ασπρίλα!

Όμως, κάτου, τουρτουρίζοντας
το κορίτσι εκείνο τρέχει.
Τώρα στάθηκε στην πόρτα μας.
Ψωμί λέγει πως δεν έχει,
πως κρυώνει, πως επάγωσε…
«Έλα μέσα, κοριτσάκι.
Tο τραπέζι μας εστρώθηκε
κι αναμμένο είναι το τζάκι.»


Τέλλος Άγρας
Κάτω απ' το χιόνι

Σκέψου –τι πράματα γλυκά
κοιμούνται κάτωθε απ’ το χιόνι.
Κοιμάται ο σπόρος, μυστικά,
καθώς το φύτρο του φυτρώνει.

Κοιμούνται αμέτρητα σπαρτά
–κι όλο ονειρεύονται τ’ αστάχυα.
Τ’ άγρια μπουμπούκια, σφαλιστά,
ύπνος τα παίρνει, μες στα βράχια…

Έχει όλ’ η πλάση κοιμηθεί
κάτω απ’ το κάτασπρο σεντόνι,
ωσότου να της πει στ’ αυτί
μια συλλαβή το χελιδόνι.

Και τότες! ρόδα, γιασεμιά,
γλυκά κεράσια, χρυσά στάχυα,
κι η αγαπημένη η κυκλαμιά
«Ευχαριστώ» θα πει στα βράχια.

Παροιμίες

Για το Δεκέμβριο:

Το τραγούδι με τον τρύγο, το Δεκέμβρη παραμύθι.

Χιόνι του Δεκεμβριού, χρυσάφι του καλοκαιριού.

Να ’ναι Χριστούγεννα στεγνά, τα Φώτα χιονισμένα,
χαρά σ’ εκείνο το γεωργό, που ’χει πολλά σπαρμένα.

Να ’ναι Xριστούγεννα στεγνά, τα φώτα χιονισμένα,
και τα Λαμπρά βρεχούμενα, αμπάρια γιομισμένα.


Για τον Ιανουάριο:

Χιόνισ’ έβρεξ’ ο Γενάρης, όλ’ οι μύλοι μας αλέθουν.

Χιόνι πέφτει το Γενάρη, χαρές θα ’ν’ τον Αλωνάρη.

Του Γενάρι το φεγγάρι ήλιος της ημέρας μοιάζει.

Χαρά στα Φώτα τα στεγνά και τη Λαμπρή βρεμμένη.

Για το Φεβρουάριο:

Ο Φλεβάρης με νερό, κουτσός μπαίνει στο χορό.

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίσει, καλοκαίρι θα μυρίσει.

Ο Φλεβάρης κι αν χιονίσει, πάλι άνοιξη θ’ ανθίσει.

Ο Φλεβάρης κι αν φλεβίζει πάλι η άνοιξη μυρίζει
μα αν τύχει και θυμώσει, μες στα χιόνια θα μας χώσει.


Ζωγραφική

Alphonse Mucha - Winter

Anders Andersen Lundby - Homeward Bound

Gustave Courbet - Deer Taking Shelter in Winter

Edouard Bisson - Winter

Ivan Aivazovsky - Winter Landscape

Alphonse Mucha - A winter tale

Joseph Farguharson - The shortening winter's day is near to a close

Claude Monet - Die Elster

Loucas I van Valckenborch - Winterland schaft

Harriet M. Bennett - Five Children Fetch Home a Very Big Yule Log


E. Blume - Two Children Bring Home a Barrow-Load of Firewood for the Christmas Fire

Σάββατο 17 Δεκεμβρίου 2011

Κράνα


Η κρανιά (cornus) είναι ένα αυτόχθονο φυλλοβόλο δέντρο που φτάνει σε ύψος από 5 έως και 10 μέτρα. Καλλιεργείται στο βόρειο ορεινό και ημιορεινό τμήμα της χώρας σε υψόμετρο από 300 μέχρι 900 μέτρα καθώς αντέχει ακόμη και σε θερμοκρασίες έως -25 βαθμούς κελσίου. Τα άνθη της κρανιάς είναι σε μέγεθος μικρά και το χρώμα τους είναι κίτρινο και ανθίζουν στη καρδιά του χειμώνα τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο. Η διάρκεια της άνθησης είναι γύρω στις 45 με 50 μέρες και η ανθισμένη κρανιά είναι πανέμορφη.
Ο Όμηρος αναφέρει τα κράνα ως τροφή χοίρων, ενώ ο Θεόφραστος αναφέρει τον καρπό ως "κράνιον". Οι αρχαίοι Έλληνες πίστευαν πως τα κράνα είχαν και μαγικές ιδιότητες. Ο Όμηρος στην Ιλιάδα βεβαιώνει ότι η φοβερή Κίρκη παρέθεσε στον Οδυσσέα και την παρέα του, για τροφή, "καρπόν κρανείας και άκυλλον βάλανον", κράνα δηλαδή και πουρναρίσια βαλανίδια. Θεωρούσαν όμως ότι είχαν και θεραπευτικές ιδιότητες γι' αυτό και τα χρησιμοποιούσαν στην αντιμετώπιση παθήσεων του γαστρεντερικού συστήματος, της δυσπεψίας, και της καρδιάς.

Ένα μεγάλο πλεονέκτημα της κρανιάς είναι ότι μπορεί να καλλιεργηθεί σε όλα σχεδόν τα εδάφη, σε ξηρά και σε υγρά, καθώς και σε γόνιμα και μη γόνιμα εδάφη με τη προϋπόθεση όμως ότι το ετήσιο ύψος της βροχής στο μέρος που καλλιεργείται πρέπει να είναι από 600 χιλιοστά και πάνω. Άξιο αναφοράς είναι το γεγονός ότι η κρανιά δεν προσβάλλεται από πολλές ασθένειες και μικρόβια, δεν απαιτείται χρήση φυτοπροστατευτικών φαρμάκων και μπορεί πολύ εύκολα να καλλιεργηθεί βιολογικά. Η ανθεκτικότητα του κορμού της κρανιάς συνιστά ένα ακόμα πλεονέκτημά της· το ξύλο της κρανιάς είναι πολύ σκληρό και σπάει πάρα πολύ δύσκολα, γι' αυτό και στο παρελθόν κατασκεύαζαν τα βέλη και τα δόρατα από ξύλο κρανιάς για να έχουν όσο το δυνατόν αποτελεσματικότερα όπλα στην μάχη. Στην σημερινή εποχή με το ξύλο της κρανιάς κατασκευάζονται κάποιες μικροκατασκευές όπως πίπες, γκλίτσες και βέργες. Από τους καρπούς της κρανιάς, τα κράνα, παρασκευάζεται λικέρ και μαρμελάδα και το Πάσχα βάφονται τα αυγά από την προερχόμενη από τον φλοιό της κρανιάς κόκκινη βαφή.

Θρεπτική-Θεραπευτική Αξία
Διάφορες έρευνες έχουν δείξει υψηλή περιεκτικότητα σε φλαβονοειδή, ανθοκυάνες και φαινολικά παράγωγα, κατά την περίοδο ανάπτυξης και ωρίμανσης των καρπών. Σε άλλες εργαστηριακές έρευνες βρέθηκε μεγάλη περιεκτικότητα σε σίδηρο (Fe), σε βιταμίνη C (103 mg/100 g), υψηλή περιεκτικότητα σε ασκορβικό οξύ (48-73 mg/100g (περισσότερο από τις φράουλες, τα πορτοκάλια και τα ακτινίδια), καροτίνη και ταννίνες.
Οι ανθοκυάνες, οι ειδικές χρωστικές ουσίες που περιέχουν τα κράνα, χρησιμοποιούνται για την καταπολέμηση των καρδιακών παθήσεων και στις Ασιατικές χώρες για την καταπολέμηση του διαβήτη. Εδώ και εκατονταετίες η επιστήμη της ιατρικής έχει χρησιμοποιήσει τις ρίζες, τους καρπούς, τον φλοιό, και τους βλαστούς της κρανιάς για τη θεραπεία της διάρροιας και γενικά των παθήσεων του εντέρου. Επίσης οι ρίζες, οι βλαστοί και ο φλοιός είναι και πολύ αποτελεσματικά αντιπυρετικά.


Λικέρ Κράνα "Θαλλώ"


Συστατικά: Κράνα, Κονιάκ, Ζάχαρη, Κανέλα.

ΣΥΝΤΑΓΗ

Υλικά
2 κιλά κράνα
750γρ ζάχαρη
1 λίτρο κονιάκ

Εάν τα κράνα που έχουμε επιλέξει, δεν είναι ώριμα αρκετά (πρέπει να έχουν βαθύ κόκκινο χρώμα), τα αφήνουμε μερικές ημέρες, έως ότου ωριμάζουν. Πλένουμε καλά τα κράνα και αφαιρούμε τα κοτσάνια τους. Τ' απλώνουμε σε καθαρή πετσέτα, για να στεγνώσουν.
Τοποθετούμε τα κράνα σε γυάλα, σε στρώματα εναλλάξ με τη ζάχαρη. Φροντίζουμε το επιφανειακό στρώμα να είναι ζάχαρη.
Αφήνουμε τα κράνα για 2-3 μήνες ή έως ότου λιώσει όλη σχεδόν η ζάχαρη. Ανακινούμε την γυάλα ανά διαστήματα. Στη συνέχεια προσθέτουμε το κονιάκ. Κλείνουμε αεροστεγώς.
Μετά από 15 ημέρες δοκιμάζουμε το λικέρ και εάν χρειαστεί προσθέτουμε ζάχαρη (αφού την διαλύσουμε σε λίγο νερό) ή κονιάκ, ανάλογα με τη γεύση που προτιμάμε. Τα κράνα διατηρούνται μέσα στο λικέρ για ένα χρόνο.
Όταν αφαιρέσουμε τα κράνα, φιλτράρουμε και τοποθετούμε το λικέρ σε μπουκάλια.