Mικρού μεγέθους αλεπού που ανήκει στην οικογένεια των κυνιδών. Κατοικεί στις αρκτικές περιοχές του Βορείου Ημισφαιρίου κυρίως στην Γροιλανδία, την Σιβηρία, τον Καναδά, την Αλάσκα, την Ισλανδία, και την αλπική Σκανδιναβία. Για να μπορέσει να επιβιώσει στο ψυχρό κλίμα, ακόμα και σε θερμοκρασίες -50°C, η φύση την έχει προικίσει με πυκνό τρίχωμα, με ένα σύστημα αντίστροφης ανταλλαγής θερμότητας μέσω της κυκλοφορίας του αίματος στις πατούσες και με μεγάλη ποσότητα σωματικού λίπους. Το τρίχωμά της αλλάζει χρώμα ανάλογα με τις εποχές : το χειμωνα είναι λευκό για να καμουφλάρεται στο χιόνι, ενώ το καλοκαίρι γίνεται καφέ.
Βασικό πλεονέκτημά της είναι η οξεία ακοή της που της δίνει την δυνατόητα να εντοπίζει με ακρίβεια την θέση του θηράματός της κάτω από το χιόνι. Η διατροφή της αποτελείται από αρουραίους, αρκτικούς λαγούς, ψοφίμια και αποφάγια των θηραμάτων των πολικών αρκούδων. Ακόμα, στην δίαιτά της περιλαμβάνεται το ψάρι και τ' αυγά. Αν υπάρχει υπεραφθονία κυνηγιού και δεν μπορούν να το καταναλώσουν, το θάβουν και το έχουν ως απόθεμα για να "βγάλουν" τον χειμώνα.
Στις σκανδιναβικές παραδόσεις, πίστευαν πως η αλεπού έφερνε το φως · το βόρειο σέλας στα Φινλανδικά ονομάζεται "φωτιές των αλεπούδων". Στις λαϊκές παραδόσεις της μεσαιωνικής Ευρώπης, συχνά η αλεπού επαίρνε την θέση της γάτας ως σύντροφο των μαγισσών και πολλές φορές καταδιώχτηκε λόγω της υστερίας της εποχής. Στην Κίνα και σε άλλες ασιατικές χώρες, οι αλεπούδες αντιμετωπίζονταν ως δαίμονες που επέκτειναν την ζωή τους αποπλανώντας ανθρώπους και τρεφόμενοι με τις ψυχές τους. Παρόμοιοι λαϊκοί μύθοι υπάρχουν στις παραδόσεις των Σιβηριανών Κόριακ και των Ίνουιτ.
Βασικό πλεονέκτημά της είναι η οξεία ακοή της που της δίνει την δυνατόητα να εντοπίζει με ακρίβεια την θέση του θηράματός της κάτω από το χιόνι. Η διατροφή της αποτελείται από αρουραίους, αρκτικούς λαγούς, ψοφίμια και αποφάγια των θηραμάτων των πολικών αρκούδων. Ακόμα, στην δίαιτά της περιλαμβάνεται το ψάρι και τ' αυγά. Αν υπάρχει υπεραφθονία κυνηγιού και δεν μπορούν να το καταναλώσουν, το θάβουν και το έχουν ως απόθεμα για να "βγάλουν" τον χειμώνα.
Στις σκανδιναβικές παραδόσεις, πίστευαν πως η αλεπού έφερνε το φως · το βόρειο σέλας στα Φινλανδικά ονομάζεται "φωτιές των αλεπούδων". Στις λαϊκές παραδόσεις της μεσαιωνικής Ευρώπης, συχνά η αλεπού επαίρνε την θέση της γάτας ως σύντροφο των μαγισσών και πολλές φορές καταδιώχτηκε λόγω της υστερίας της εποχής. Στην Κίνα και σε άλλες ασιατικές χώρες, οι αλεπούδες αντιμετωπίζονταν ως δαίμονες που επέκτειναν την ζωή τους αποπλανώντας ανθρώπους και τρεφόμενοι με τις ψυχές τους. Παρόμοιοι λαϊκοί μύθοι υπάρχουν στις παραδόσεις των Σιβηριανών Κόριακ και των Ίνουιτ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου