(wood duck).Το ενήλικο αρσενικό είναι ένα εντυπωσιακό και πανέμορφο πτηνό · είναι στολισμένο με πολλά έντονα χρώματα στα διάφορα σημεία του σώματός του. Το θυληκό δεν έχει τόσα χρώματα και είναι πιο σκουρόχρωμο, ομοιάζοντας περισσότερο στην νυφόπαπια.
Οι πάπιες-μανδαρίνοι κατάγονται από την Ασία και κυρίως από την Κίνα. Ωστόσο, τόσο στην Κίνα όσο και στην Ρωσία, λόγω της καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος και της υπερβολικής εξαγωγικής δραστηριότητας, ο πληθυσμός τους μειώθηκε δραματικά φτάνοντας περίπου τα 1000 ζευγάρια. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους βρίσκεται στην Ιαπωνία, όπου αριθμούνται πάνω από 5000 ζευγάρια. Γνωστοί άγριοι πληθυσμοί υπάρχουν επίσης στην Μεγάλη Βρετανία και στην Καλιφόρνια.
Στην φύση, οι πάπιες-μανδαρίνοι αναπαράγωνται σε ρηχές λίμνες ή έλη με πλούσια βλάστηση· φτάχνουν την φωλιά τους στις κοιλότητες των δένδρων και των φυλλωμάτων δίπλα στο νερό και την άνοιξη τα θηλυκά αποθέτουν τα αυγά τους στις φωλιές μετά το ζευγάρωμα. Τα αρσενικά δεν παίρνουν μέρος στην επώαση και αφήνουν το θηλυκό να προστατέψει τα μικρά του μόνη του. Παρ' όλα αυτά, σε αντίθεση με τα άλλα είδη πάπιας, το αρσενικό-μανδαρίνος δεν εγκαταλείπει τελείως το ταίρι του, αλλά φεύγει προσωρινά μέχρι να εκκολαφθούν τα παπάκια. Λίγο μετά την εκκόλαψη, η μητέρα πετάει στο έδαφος και τα παροτρύνει να πηδήξουν από την φωλιά. Αφού κατεβούν όλα, θα ακολουθήσουν την μητέρα τους στο νερό όπου συνήθως συναντούν τον πατέρα, ο οποίος θα επανενωθεί με την οικογένεια και θα προστατεύει στο εξής τα μικρά μαζί με το ταίρι του. Αν ο πατέρας δεν βρεθεί, το πιο πιθανό είναι να έχει πεθάνει κατά την διάρκεια της απουσίας του. Τρέφονται κυρίως με σπόρους και φυτά, με ψάρια, έντομα και σαλιγκάρια.
Στην κινεζική παράδοση, οι πάπιες αυτές συμβολίζουν την παντοτινή αγάπη και αφοσίωση, την συζυγική πίστη και στοργή· γι' αυτό και χρησιμοποιούνται ευρέως ως διακόσμηση στους κινέζικους γάμους.
Οι πάπιες-μανδαρίνοι κατάγονται από την Ασία και κυρίως από την Κίνα. Ωστόσο, τόσο στην Κίνα όσο και στην Ρωσία, λόγω της καταστροφής του φυσικού τους περιβάλλοντος και της υπερβολικής εξαγωγικής δραστηριότητας, ο πληθυσμός τους μειώθηκε δραματικά φτάνοντας περίπου τα 1000 ζευγάρια. Ο μεγαλύτερος πληθυσμός τους βρίσκεται στην Ιαπωνία, όπου αριθμούνται πάνω από 5000 ζευγάρια. Γνωστοί άγριοι πληθυσμοί υπάρχουν επίσης στην Μεγάλη Βρετανία και στην Καλιφόρνια.
Στην φύση, οι πάπιες-μανδαρίνοι αναπαράγωνται σε ρηχές λίμνες ή έλη με πλούσια βλάστηση· φτάχνουν την φωλιά τους στις κοιλότητες των δένδρων και των φυλλωμάτων δίπλα στο νερό και την άνοιξη τα θηλυκά αποθέτουν τα αυγά τους στις φωλιές μετά το ζευγάρωμα. Τα αρσενικά δεν παίρνουν μέρος στην επώαση και αφήνουν το θηλυκό να προστατέψει τα μικρά του μόνη του. Παρ' όλα αυτά, σε αντίθεση με τα άλλα είδη πάπιας, το αρσενικό-μανδαρίνος δεν εγκαταλείπει τελείως το ταίρι του, αλλά φεύγει προσωρινά μέχρι να εκκολαφθούν τα παπάκια. Λίγο μετά την εκκόλαψη, η μητέρα πετάει στο έδαφος και τα παροτρύνει να πηδήξουν από την φωλιά. Αφού κατεβούν όλα, θα ακολουθήσουν την μητέρα τους στο νερό όπου συνήθως συναντούν τον πατέρα, ο οποίος θα επανενωθεί με την οικογένεια και θα προστατεύει στο εξής τα μικρά μαζί με το ταίρι του. Αν ο πατέρας δεν βρεθεί, το πιο πιθανό είναι να έχει πεθάνει κατά την διάρκεια της απουσίας του. Τρέφονται κυρίως με σπόρους και φυτά, με ψάρια, έντομα και σαλιγκάρια.
Στην κινεζική παράδοση, οι πάπιες αυτές συμβολίζουν την παντοτινή αγάπη και αφοσίωση, την συζυγική πίστη και στοργή· γι' αυτό και χρησιμοποιούνται ευρέως ως διακόσμηση στους κινέζικους γάμους.
Οσιντόρι
Ήταν κάποτε ένας κυνηγός και γερακάρης, τον λέγανε Σονζό και ζούσε στην επαρχία Ταμούρα Νο Γκο, στο Νομό Μούτσου. Μια μέρα, πήγε να κυνηγήσει μα δε συνάντησε κανένα θήραμα. Στο δρόμο της επιστροφής, στην τοποθεσία Ακανούμα, πήρε το μάτι του ένα ζευγάρι πάπιες όσιντόρι (πάπιες-μανδαρίνοι). Κολυμπούσαν πλάι-πλάι στα νερά του μικρού πόταμου πού έπρεπε να περάσει. "Αν σκοτώσεις, λένε, ένα οσιντόρι θα σε βρει μεγάλη δυστυχία. Ο Σονζό όμως πεινούσε, σκόπευσε λοιπόν το ζευγάρι. Το βέλος τρύπησε το αρσενικό· το θηλυκό ξέφυγε μέσα από τις καλαμιές της αντίπερα όχθης και χάθηκε. Ο Σονζό κουβάλησε το σκοτωμένο πουλί στο σπίτι και το μαγείρεψε.
Εκείνο το βράδυ είδε άσχημο όνειρο. Μια πολύ όμορφη γυναίκα μπήκε στο δωμάτιο , πλησίασε το μαξιλάρι κι άρχισε να κλαίει. Το κλάμα της ήταν τόσο γοερό, πού ακούγοντας το ο Σονζό νόμισε πώς θα σχιστεί η καρδιά του. Η νεαρή γυναίκα του έλεγε: -Γιατί, αχ! Γιατί τον σκότωσες; Ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι οι δυο μας στην Ακανούμα... Τώρα τον σκότωσες!... Σε τι σου έφταιξε; Ξέρεις τουλάχιστον τι έγκλημα διέπραξες; Τι ποταπό και σκληρό έγκλημα; Σκότωσες και μένα γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον άντρα μου! Αυτό ήρθα να σου πω... Άρχισε πάλι να κλαίει τόσο απελπισμένα, πού οι λυγμοί της τρύπησαν τα κόκκαλα του Σονζό κι έφτασαν ως το μεδούλι. Ή φωνή της, πού τη διέκοπταν οι λυγμοί, απάγγειλε τους παρακάτω στίχους:
Χι κουκουρέμπα Σασοέσι
μόνο βο Ακανούμα
νο Μακόμο νο κούρε νο
Χιτόρι νε ζο ουκι
("Μόλις βασίλεψε ή μέρα, του πρότεινα να 'ρθει κοντά μου! Στο έξης θα κοιμάμαι μόνη μου στον ίσκιο πού ρίχνουν οι καλαμιές της Ακανούμα [ 2 ] Αχ! Τι ανείπωτη θλίψη!")
Κι υστέρα φώναξε:
-"Αχ! Δεν ξέρεις...όχι, δεν μπορείς να ξέρεις τι έκανες! Αύριο όμως, όταν θα ξαναπάς στην Ακανούμα, θα καταλάβεις... θα καταλάβεις...
Με τα λόγια αυτά, κλαίγοντας πάντα γοερά, έφυγε.
Το πρωί, το όνειρο ήταν ακόμη τόσο ζωντανό στο μυαλό του, πού ο Σονζό ένιωθε ταραγμένος . θυμήθηκε τα λόγια της νεαρής γυναίκας: "Αύριο όμως, όταν θα ξαναπάς στην Ακανούμα, θα καταλάβεις...θα καταλάβεις...". Αποφάσισε λοιπόν να πάει αμέσως εκεί, να μάθει μήπως το όνειρο του ήταν κάτι παραπάνω από απλό όνειρο.
Ο Σονζό πήγε στην Ακανούμα. Φτάνοντας στο ποτάμι είδε το θηλυκό οσιντόρι να κολυμπάει μόνο του. Την ίδια στιγμή τον διέκρινε κι εκείνο· αντί να φύγει όμως κολύμπησε προς το μέρος του κοιτάζοντας τον συνέχεια με μια παράξενη προσοχή. Ξαφνικά, μ' ένα χτύπημα του ράμφους άνοιξε πληγή στα πλευρά του κι έσβησε εκεί μπροστά στα μάτια του κυνηγού.
Ο Σονζό ξύρισε το κεφάλι του και κλείστηκε σε μοναστήρι.
Λευκάδιος Χέρν, Κείμενα από την Ιαπωνία,Εκδ. Ίνδικτος
Εκείνο το βράδυ είδε άσχημο όνειρο. Μια πολύ όμορφη γυναίκα μπήκε στο δωμάτιο , πλησίασε το μαξιλάρι κι άρχισε να κλαίει. Το κλάμα της ήταν τόσο γοερό, πού ακούγοντας το ο Σονζό νόμισε πώς θα σχιστεί η καρδιά του. Η νεαρή γυναίκα του έλεγε: -Γιατί, αχ! Γιατί τον σκότωσες; Ήμασταν τόσο ευτυχισμένοι οι δυο μας στην Ακανούμα... Τώρα τον σκότωσες!... Σε τι σου έφταιξε; Ξέρεις τουλάχιστον τι έγκλημα διέπραξες; Τι ποταπό και σκληρό έγκλημα; Σκότωσες και μένα γιατί δεν μπορώ να ζήσω χωρίς τον άντρα μου! Αυτό ήρθα να σου πω... Άρχισε πάλι να κλαίει τόσο απελπισμένα, πού οι λυγμοί της τρύπησαν τα κόκκαλα του Σονζό κι έφτασαν ως το μεδούλι. Ή φωνή της, πού τη διέκοπταν οι λυγμοί, απάγγειλε τους παρακάτω στίχους:
Χι κουκουρέμπα Σασοέσι
μόνο βο Ακανούμα
νο Μακόμο νο κούρε νο
Χιτόρι νε ζο ουκι
("Μόλις βασίλεψε ή μέρα, του πρότεινα να 'ρθει κοντά μου! Στο έξης θα κοιμάμαι μόνη μου στον ίσκιο πού ρίχνουν οι καλαμιές της Ακανούμα [ 2 ] Αχ! Τι ανείπωτη θλίψη!")
Κι υστέρα φώναξε:
-"Αχ! Δεν ξέρεις...όχι, δεν μπορείς να ξέρεις τι έκανες! Αύριο όμως, όταν θα ξαναπάς στην Ακανούμα, θα καταλάβεις... θα καταλάβεις...
Με τα λόγια αυτά, κλαίγοντας πάντα γοερά, έφυγε.
Το πρωί, το όνειρο ήταν ακόμη τόσο ζωντανό στο μυαλό του, πού ο Σονζό ένιωθε ταραγμένος . θυμήθηκε τα λόγια της νεαρής γυναίκας: "Αύριο όμως, όταν θα ξαναπάς στην Ακανούμα, θα καταλάβεις...θα καταλάβεις...". Αποφάσισε λοιπόν να πάει αμέσως εκεί, να μάθει μήπως το όνειρο του ήταν κάτι παραπάνω από απλό όνειρο.
Ο Σονζό πήγε στην Ακανούμα. Φτάνοντας στο ποτάμι είδε το θηλυκό οσιντόρι να κολυμπάει μόνο του. Την ίδια στιγμή τον διέκρινε κι εκείνο· αντί να φύγει όμως κολύμπησε προς το μέρος του κοιτάζοντας τον συνέχεια με μια παράξενη προσοχή. Ξαφνικά, μ' ένα χτύπημα του ράμφους άνοιξε πληγή στα πλευρά του κι έσβησε εκεί μπροστά στα μάτια του κυνηγού.
Ο Σονζό ξύρισε το κεφάλι του και κλείστηκε σε μοναστήρι.
Λευκάδιος Χέρν, Κείμενα από την Ιαπωνία,Εκδ. Ίνδικτος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου