ΓΕΝΙΚΑ
Η Πάρνηθα είναι το υψηλότερο και μεγαλύτερο σε έκταση βουνό του λεκανοπεδίου της Αττικής με συνολική έκταση 300 περίπου τ.μ.Βρίσκεται σε απόσταση 40 χλμ. βόρεια των Αθηνών και αποτελεί τον σημαντικότερο πνεύμονα ζωής της Αττικής γης.Το 1961 ο μεγαλύτερος όγκος του βουνού ανακηρύχηκε Εθνικός Δρυμός, ο οποίος αποτελείται από τον πυρήνα, που καταλαμβάνει τον κεντρικό όγκο του βουνού εκτάσεως περί τα 38.000 στρέμματα, και την περιφερειακή ζώνη εκτάσεως 220.000 στρεμμάτων.Επιπλέον έχει ανακηρυχθεί σε τοπίο ιδιαίτερου φυσικού κάλλους, ενώ έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000.
Αποτελεί το φυσικό σύνορο Αττικής - Βοιωτίας, και καταλαμβάνει μια μεγάλη έκταση με πλούσιο ανάγλυφο στο οποίο περιλαμβάνονται δεκάδες χαράδρες, φαράγγια, ρεματιές, σπήλαια, βάραθρα, οροπέδια και πάνω από πενήντα πηγές συνεχούς ροής, στοιχείο απαραίτητο για την επιβίωση της άγριας πανίδας του Δρυμού, κυρίως δε των ελαφιών.Επίσης, απλώνονται μακριές κορυφογραμμές οι οποίες σχηματίζουν 16 κορυφές με υψόμετρο άνω των 1000μ. και 43 με υψόμετρο άνω των 700μ. ενώ η υψηλότερη κορυφή είναι η Καραμπόλα ή Καραβόλα (1.413μ.).Ακολουθούν το Όρνιο (1350μ.), το Αυγό (1201μ.), η Κυρά (1160μ.) κ.α.
Η ονομασία Πάρνηθα προέρχεται από την λέξη Πάρνης, Πελασγικής προελεύσεως και έχει συγγενή ρίζα με τον Πάρνωνα και τον Παρνασσό.Στα αρχαία κείμενα εμφανίζεται για πρώτη φορά σε κείμενο του Ρόδιου κωμικού Αντιφάνη κατά τον 4ο π.Χ. αιώνα, όπου αναφέρεται ως Πάρνης, αλλά και από τον φιλόσοφο Θεόφραστο.Επίσης ο Παυσανίας γύρω στα 150 μ.Χ. την αναφέρει στα Αττικά του, ενώ εμφανίζεται και στις "Νεφέλες" του Αριστοφάνη.
Σύμφωνα με πλήθος ιστορικών μαρτυριών και αρχαιολογικών ευρυμάτων, η Πάρνηθα κατοικούνταν και ήταν πολυσύχναστη από τους Μυκηναικούς ακόμα χρόνους.Την παρουσία του ανθρώπου επιβεβαιώνουν τα αρχαία κάστρα, οι βωμοί, και ένα πυκνό δίκτυο μονοπατιών.
Κατά την αρχαιότητα υπήρχαν αρκετοί δήμοι και οικισμοί γύρω από την Πάρνηθα, όπως της Αιθαλίας, των Μελαινών, της Φυλής, της Κρωπιάς, των Χαστιέων, των Αχαρνών, των Παιονιδών, της Δεκελείας, των Αφιδνών, της Σφενδάλης κ.α.Πάνω στην Πάρνηθα υπήρχαν και μικροί αγροτικοί οικισμοί, στην Φυλή, στο Μπόρσι, στο Παλιοχώρι Ρουμάνι, στην Κούμπουλα κ.α.
Ο Παυσανίας αναφέρει ότι στην Πάρνηθα υπήρχε χάλκινο άγαλμα του Παρνήθιου Δία και βωμός του Σημαλέου Δία. Για το άγαλμα του Δία έχουν γίνει πάρει πολλές υποθέσεις, όπως και στην περίπτωση των αγαλμάτων της Αθηνάς στην Πεντέλη και του Δία στον Υμηττό, διότι δεν βρέθηκαν καθόλου ίχνη τους. Ο βωμός του Σημαλέου Δία πιστεύευται ότι ήταν στο Άρμα, όπου βρέθηκαν και πολλά θραύσματα κεραμιδίων. Επειδή το Άρμα είναι ορατό από την Ακρόπολη και την Πνύκα, οι ειδικοί ερμηνευτές των θελήσεων του Δία, οι Πυθαϊστές, παρατηρούσαν, επί τρεις ημέρες και νύκτες κάθε μήνα και για ένα τρίμηνο, την κορυφή του για να διακρίνουν χαρακτηριστικά καιρικά σημεία (π.χ. αστραπή) ώστε να αρχίσουν το ξεκίνημα της Πυθαΐδος, δηλαδή το ξεκίνημα της πομπής για τους Δελφούς.
Στην Πάρνηθα υπήρχε επίσης, κατά τον Παυσανία, και άλλος βωμός του Δία που τον λάτρευαν οι Αθηναίοι άλλοτε σαν όμβριο (γιατί ρύθμισε τις βροχές) και άλλοτε σαν απήμιο (γιατί απομάκρυνε τα κακά).Για την ύπαρξη του βωμού αυτού δεν υπήρχαν καθόλου ενδείξεις. Σ' ένα άρθρο όμως Μιλτ.Παρασκευαίδη αναφέρεται ότι, στις ανασκαφές που έκανε ο τότε επιμελητής αρχαιοτήτων Ευστ.Μαστροκώστας στην ψηλότερη κορυφή της Πάρνηθος, βρέθηκε, λίγα μέτρα χαμηλότερα και νότια, στρώμα στάχτης ύψους 2,20 μ., τα οποία προερχόταν από βωμό που ήταν σ' ένα μικρό λατρευτικό σπήλαιο και που περιείχε 3000 σιδερένιες μάχαιρες, διάφορα απιοειδή ληκύθια, "ενεπίγραφους" σφαιρικούς αρυβάλλους, αγγεία διάφορων τύπων και διάφορα οστά θυσιασθέντων ζώων.
 |
| Σπήλαιο Πανός |
Εκτός από την άσκηση σπηλαιολατρείας που εμφανίστηκε στην αρχαιότητα, μια εντοιχισμένη πλάκα στο μοναστήρι Κλειστών αναφέρεται σε άγνωστη αγωνιστική γιορτή. Ακόμα, κατά Ελευσινιακή πληροφορία, την κυριότερη γιορτή των Φυλασίων αποτελούσε η πανηγυρική θυσία στην Άρτεμη.Σε άλλα μέρη της Πάρνηθος λατρευόταν ο Δίας και, όπως μας πληροφορεί ο Παυσανίας υπήρχαν βωμοί του και χάλκινο άγαλμα του. Βωμός του Φρατρίου Δία υπήρχε στην Δεκέλεια.
Η Πάρνηθα είχε τα περισσότερα αρχαία φρούρια και πύργους απ' όλα τα ελληνικά βουνά. Η σπουδαιότητα της Πάρνηθας είναι φανερή από την θέση που κατείχε ως προπύργιο της Αττικής από βόρειες επιθέσεις. Έτσι, μαζί με τα συνεχόμενα βουνά Πατέρας και Κιθαιρώνας, αποτελεί ένα φυσικό τείχος μήκους 60 χιλ., που αρχίζει από τον Ευβοικό Κόλπο και καταλήγει στον κόλπο των Μεγάρων.
Κατά τους ιστορικούς χρόνους, αλλά και παλαιότερα ήταν οχυρωμένη με φρούρια και πύργους που μετέδιδαν με φωτεινά σήματα στρατιωτικές πληροφορίες. Αξιόλογα φρούρια ήταν της Πανάκτου, της Φυλής, του Κατσιμιδίου και της Δεκέλειας, για τα οποία γίνεται λόγος σε ιστορικές αφηγήσεις και γεγονότα. Επίσης ως οχυρωμένες θέσεις και πύργοι εμφανίζονται το Λειψίδριο, και ο πύργος του Λοιμικού. Έτσι, η Πάρνηθα εμφανίζονται ως το πιο οχυρωμένο βουνό της αρχαίας Ελλάδος.
Μάχες έγιναν κατά τον Πελοποννησιακό πόλεμο ( 5ο π.Χ.) για τον έλεγχο του φρουρίου της Πανάκτου. Τέλος οι Αθηναίοι το ανοικοδόμησαν απ' αρχής και το κατέστησαν ισχυρότατο. Το φρούριο της Δεκέλειας ήταν το στρατηγείο των Λακεδαιμονίων για πολλά χρόνια στην διάρκεια του Πελοποννησιακού πολέμου και από το φρούριο της Φυλής εξόρμησε ο Θρασύβουλος και κατέλυσε την τυραννία των τριάκοντα στην Αθήνα (403 π.Χ).
Τα φρούρια και οι πύργοι της Πάρνηθος γενικά, δεν ήταν κατάλληλα να κρατήσουν στις επιθέσεις πολυάριθμου στρατού. Όμως, ήταν κατάλληλα για παρενόχληση των μετόπισθεν, αποκοπή τροφοδοσίας και μετάδοση στρατιωτικών πληροφοριών.Δύο ήταν οι κύριες διαβάσεις προς Βορρά της Πάρνηθας (Δερβένια). Η μία ήταν από Αθήνα - Δεκέλεια - Θέση Κλειδί (κάτω από το φρούριο του Κατσιμιδίου)- Αγ.Μερκούριος Σφενδάλη, ακολουθούσε δηλαδή περίπου το σημερινό δρόμο που βγαίνει στο σιδηροδρομικό σταθμό Σφενδάλης (Μαλακάσας). Αυτό το δρόμο ακολούθησε ο Μαρδόνιος κατά τους Περσικούς πολέμους ( 5ο π.Χ.), αφού συμπλήρωσε την καταστροφή της Αττικής, επιστρέφωντας στην Βοιωτία. Από την δίοδο αυτή της Πάρνηθας μεταφέρονταν τα σιτηρά και τα κοπάδια από την Βοιωτία στην Αττική. Η δεύτερη δίοδος ήταν συντομότερη προς την Βοιωτία και πολυσύχναστη από 'νω Λιόσια - Χασιά - Κάστρο Φυλής - Δερβενοχώρια και από εκεί στην Τανάγρα και στην Θήβα.
Η Πάρνηθα ήταν, όπως δείχνουν τα αρχαιολογικά ευρύματα, κατοικημένη από τους προιστορικούς χρόνους. Έχουν διασωθεί αρκετές ονομασίες (τόπων, ποταμών κτλ.). Αξίζει να αναφέρουμε το Χάρανδρο (ή ρέμα Μόλας) που χύνεται στην λίμνη του Μαραθώνα, την κορυφή Φελέα (Μπελέτσι) πάνω από τα Κιούρκα, τον ποταμό Κελόδωνα (φαράγγι Γιαννούλας) και το λατρευτικό σπήλαιο του Πάνα (στην ανατολική όχθη του ποταμού) που ονομαζόταν και Νυμφαίο, γιατί μαζί με τον θεό των δασών λάτρευαν και τις Νύμφες, η κορυφή Άρμα στην δυτική όχθη του ποταμού , στην Βόρεια πλευρά ο Αυλώνας και η Σφενδάλη, ανατολικά οι Αφίδνες και νότια, η περιοχή του Δήμου Αχαρνών και Δεκέλειας, κοντά στο ομώνυμο αρχαίο φρούριο, ο Δήμος Χαστιέων, ο συνοικισμός της Φυλής και οι Αρματείς, που οι κάτοικοι τους ήταν κυρίως ανθρακείς.
Στην Δεκέλεια ήταν και ο τάφος του αρχαίου τραγικού ποιητή Σοφοκλή, ο οποίος καταγόταν από εκεί και ζήτησε να τον θάψουν, όπως και έγινε, κοντά στον δρόμο που οδηγούσε από την Αθήνα στην Δεκέλεια. Η θεωρία περί της ταφής του εκεί (406 ή 405 π.Χ.) βασίζεται σε ανώνυμο βιογράφο του, ο οποίος αναφέρει ότι πέθανε επί Καλλίου άρχοντος και ότι «επί τον πατρώον τάφον ετέθη τον επί τη οδώ την κατά την Δεκέλειαν φερούση κείμενον προ του τείχους ια΄ σταδίων». Σημειώνεται ότι μιλάμεγια την περίοδο του Πελοποννησιακού Πολέμου, όταν οι Σπαρτιάτες είχαν στρατοπεδεύσει στις Αχαρνές χρησιμοποιώντας μάλιστα το συγκεκριμένο τείχος ως ορμητήριο κατά των Αθηναίων. Γι΄ αυτό και χρειάστηκε να δώσουν ειδική άδεια για την ταφή. Προσθέτει μάλιστα, ότι επάνω στον τάφο είχε τοποθετηθεί μια χάλκινη σειρήνα και μια χελιδόνα σε ανάμνηση της γλυκιάς του ποίησης.
Τέλος, αρχαίοι οικισμοί εντοπίστηκαν στην πηγή Ρουμάνι (Βυζαντινός) στην Θέση Μπόρσι, στο Ποληοχώρι και στην Θέση Χάνι Κοκίνη. Ακόμα, υπάρχουν ευρύματα αρχαίων υδραγωγείων στα ρέματα Γκούρας και Θοδώρας και λείψανα αρχαίου τείχους μεταξύ των κορφών Κυράς και Κεραμιδίου.
ΠΑΝΙΔΑ
Η Πάρνηθα φιλοξενεί μια πολύ πλούσια και σημαντική πανίδα η οποία περιλαμβάνει είκοσι εννέα είδη θηλαστικών, όπως ελάφια, λαγοί, αλεπούδες, ασβοί, κουνάβια, τσακάλια, σκιούροι, σκαντζόχοιροι κ.α.Επιπλέον συναντάμε περίπου εκατόν είκοσι είδη πτηνών, ενδημικών της Ελλάδος και αποδημητικών, εκ των οποίων τα 90 είναι προστατευόμενα.Πολλά από αυτά είναι αρπακτικά και φωλιάζουν στην Πάρνηθα, όπως γύπες, μπούφοι, κουκουβάγιες, σαίνια, γεράκια, φιδαετοί, χρυσαετοί, μπεκάτσες, πετροπέρδικες, κοτσύφια, γερακότσιχλες, κοράκια, τσαλαπετεινοί, σπίνοι, καρδερίνες, αηδόνια κ.α.Μεγάλοι είναι οι πληθυσμοί της πέρδικας, ενώ σπάνιες είναι οι εμφανίσεις του όρνιου.
Επιπλέον, αναφέρονται 22 είδη ερπετών, 3 είδη χελώνας, 10 είδη σαύρας και 9 είδη φιδιών τα οποία εμφανίζονται στους θαμνότοπους αλλά και στα βράχια ιδίως τους θερινούς μήνες.
Όπως προκύπτει από έρευνες, στο βουνό ζούσαν έως το πρόσφατο παρελθόν τα περισσότερα από τα μεγάλα θηλαστικά της χώρας. Η καφέ αρκούδα και ο λύγκας υπήρχαν έως και τον περασμένιι αιώνα, ενώ οι γκρίζοι λύκοι και τα τσακάλια κυνηγούσαν τα θηράματα τους έως και την δεκαετία 1940-50. Επίσης, ο αγριόγατος, το αγριογούρουνο και το ζαρκάδι έχουν φιλοξενηθεί σε αυτά τα μέρη.
Η Πάρνηθα είναι το μοναδικό βουνό της Ελλάδος στο οποίο υπάρχουν ελάφια του είδους CERVUS ELAPHUS (κόκκινο ελάφι) το οποίο στο παρελθόν ήταν εξαπλωμένο σ' όλη την χώρα.Πλέον, υπολογίζεται ότι ο πληθυσμός του είδους ανέρχεται περίπου στα 400 ελάφια. Τέλος, στο βουνό υπάρχει ένας μικρός αλλά αξιόλογος πληθυσμός κρητικού αίγαγρου.
ΧΛΩΡΙΔΑ
Η Πάρνηθα σε αντίθεση με τα άλλα βουνά της Αττικής, είναι σχεδόν στο σύνολο της δασωμένη.Καλύπτεται από συμπαγή δάση σκληρόφυλλων, αείφυλλων, πλατύφυλλων και δάση Χαλεπίου Πεύκης, ενώ στις υψηλότερες κορυφές, άνω των 800 μ., συναντάμε μοναδικό δάσος Κεφαλληνιακής Ελάτης το οποίο σχηματίζει πυκνές συστάδες και περιλαμβάνει στον πυρήνα του Δρυμού.Μαζί με την ελάτη συναντάμε και το πουρνάρι, το φυλίκι, την αριά, κουμαριά και, ακόμα, κέδρο, ρούδι, κράταιγο, αιγόκλημα, δρυς και στα καλύτερα και υγρότερα εδάφη, οστριά, πλατάνι, λεύκη τρέμουσα, φράξο, κορομηλιά κ.α. Τα τελευταία τριάντα χρόνια, έχουν φυτευτεί στην περιοχή της ελάτης αρκετά δέντρα μαύρης πεύκης, ακακίας, θαλάσσιας πεύκης, κέδρου και φλαμουριάς.
Η βιολογική κατάσταση του ελατοδάσους, όπως εμφανίζεται σήμερα, δεν είναι ικανοποιητική.Τα περισσότερα δέντρα είναι γηρασμένα και άρρωστα.Μετά την ίδρυση του Δρυμού, το ελατοδάσος προστατεύεται αποτελεσματικά και αρχίζει να ορθοποδεί.
Η χλωρίδα της είναι από τις πλουσιότερες που υπάρχουν στην χώρα μας.Ο φυτικός πλούτος της οφείλεται στην μεγάλη ποικιλία των βιοτόπων της όπως πηγές, ρυάκια, μεσογειακοί θαμνώνες, ορεινά λιβάδια κ.ο.κ. Είναι γνωστά 818 είδη φυτών, δηλαδή, το 1/6 περίπου του συνολικού αριθμού των φυτικών ειδών της Ελλάδος, εκ των οποίων τα 93 είναι ενδημικά και σπάνια, όπως ο κόκκινος κρίνος, 4 είδη τουλίπας, η λευκή παιόνια και η καμπανούλα της Πάρνηθος.
ΓΕΩΛΟΓΙΑ
Τα πετρώματα της Πάρνηθος είναι ιζηματογενή τα οποία σχηματίστηκαν στον παλαιοζωικό, μεσοζωικό και καινοζωικό αιώνα. Τα κυριότερα από αυτά είναι σχιστόλιθοι και ασβεστόλιθοι.Οι σχιστόλιθοι παρατηρούνται στις χαράδρες και στις κοιλάδες του βουνού ενώ οι ασβεστόλιθοι στις κορυφές του.Εξαιτίας της ασβεστολιθικής δομής του βουνού ο οποίος είναι υδατοπερατός είχε ως αποτέλεσμα την δημιουργία πολλών σπηλαίων με σπουδαίοτερο εκείνο του Πανός ή Νυμφαίο, στην ανατολική πλαγιά του ρέματος της Μονής Κλειστών, κοντά στην θέση Μεσονύχτι, καθώς και πολλά βάραθρα.Σπουδαιότερα είναι : Το βάραθρο της κορυφής Κεραμίδι, κοντά στην ομώνυμη κορυφή, με βάθος 27μ. Το βάραθρο του Ταμιλθίου κοντά στο ύψωμα του Ταμίλθι, βάθους 35μ. και μήκους 75μ.Το βάραθρο της Γκούρας, απέναντι στο σπήλαιο του Πανός, βάθους 20μ.Το σπηλαιοβάραθρο Δεκέλειας, μεταξύ Κατσιμιδίου και Μόλας, βάθους 23μ.Το σπήλαιο του Νταβέλη, στην νότια πλευρά της κορυφής Τατοίου και τέλος το σπήλαιο της Αγίας Τριάδος.Πολλά από αυτά δεν έχουν εξερευνηθεί πλήρως.
Η διαδοχή των επιφανειακών υδατοπερατών πετρωμάτων του ασβεστόλιθου από τα σχεδόν αδιαπέραστα στρώματα του σχιστόλιθου, έχει ως συνέπεια την εμφάνιση πάνω από 50 πηγών συνεχούς ροής. Η πιο γνωστή είναι
αυτή της Κιθάρας στην Ανατ.Πάρνηθα και της Γκούρας στην Δυτ.Πάρνηθα, οι
οποίες
τροφοδοτούσαν στην αρχαιότητα τον ανατολικό και δυτικό κλάδο αντίστοιχα
του Αδριάνειου υδραγωγείου, από τους οποίους υδρεύονταν οι πόλεις των
Αθηνών και της Ελευσίνος. Ο ανατολικός κλάδος δε, λειτουργούσε έως
πρόσφατα τροφοδοτώντας την δεξαμενή του Κολωνακίου.Άλλες σημαντικές
πηγές είναι της Αγ.Τριάδος, της Μόλας, της Πλατάνας, της Σκίπιζας, του
Κανταλιδιού, της Κορομηλιάς κ.α.
Στα
βαθιά ρέματα της Γκούρας, του Μαυρορέματος και
άλλων πολλών μικρότερων ρέουν πλούσια διαυγή νερά από τον Νοέμβριο έως
τον Μάρτιο, σχηματίζοντας συχνά μικρούς καταρράκτες και λίμνες.
Στα βαθιά ρέματα της Γκούρας, του Μαυρορέματος και άλλων πολλών μικρότερων ρέουν πλούσια διαυγή νερά από τον Νοέμβριο έως τον Μάρτιο, σχηματίζοντας συχνά μικρούς καταρράκτες και λίμνες.
 |
| Λίμνη Μπελέτσι |
ΚΛΙΜΑ
Το κλίμα της Πάρνηθος θεωρείται εξαιρετικά υγιεινό γιαυτό και κατά το παρελθόν λειτουργούσε Σανατόριο.Η θερμοκρασία στον Εθνικό Δρυμό διαφέρει αισθητά από αυτή του λεκανοπεδίου εξαιτίας της υψομετρικής διαφοράς αλλά και των ανέμων που επικρατούν στην περιοχή.Τους θερινούς μήνες είναι δροσερότερο κατά 6-8 βαθμούς ενώ τους χειμερινούς μήνες ο παγετός και η ομίχλη αποτελούν συχνότατα φαινόμενα.Σε υψόμετρο 1000μ. έχει παρατηρηθεί μέσο ετήσιο ύψος βροχής 822 κ.ε., ενώ το ετήσιο ύψος χιονιού υπολογίζεται στα 120 εκ.Ο αριθμός ημερών βροχής ανέρχεται μεταξύ 70 - 110 και χιονιού 22- 33.Τέλος, η μέση ετήσια θερμοκρασία αγγίζει τους 11 C με μέση μέγιστη τους 16C και μέση ελάχιστη τους 6C και την υγρασία να φθάνει το ποσοστό του 77%.
ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ
Εξαιρετικά αναρριχητικά πεδία αποτελούν τα ασβεστολιθικά βράχια της Πάρνηθος. Το Άρμα, το Φλαμπούρι, η Πέτρα Βαρυμπόμπης, η Αλογόπετρα, το Μεγάλο Αρμένι είναι μερικά από αυτά. Στην Πέτρα Βαρυμπόμπης μπορούν να εκπαιδευτούν ή να προπονηθούν οι μαθητευόμενοι αναρριχητές, ενώ το Άρμα και το Φλαμπούρι είναι ιδανικά για προετοιμασία δύσκολων αναβάσεων.
Η Πάρνηθα διαθέτει ένα πυκνό δίκτυο καλοδιατηρημένων μονοπατιών, ιδανικά για ορειβασία και πεζοπορικές διαδρομές, πολλά από τα οποία περνούν μέσα από περιοχές απαράμιλλης ομορφιάς.Τα σημαντικότερα μονοπάτια είναι σηματοδοτημένα.
Συνοπτικά οι διαδρομές που προτείνονται απεικονίζονται στον χάρτη.
Επίσης, μέσω του ποδηλατοδρομικού δικτύου που έχει δημιουργηθεί εντός του πυρήνα αλλά και περιμετρικά του Δρυμού μπορεί κάποιος να κάνει ορεινή ποδηλασία θαυμάζοντας το τοπίο και παίρνοντας βαθιές ανάσες οξυγόνου.
Πατήστε εδώ για να δείτε το χάρτη με τους ποδηλατόδρομους της Πάρνηθας.
Επιπλέον, υπάρχουν δυο ορειβατικά καταφύγια, το ένα στην θέση Μπάφι, το οποίο ανήκει στον ΕΟΣ Αθηνών και το άλλο στην θέση Φλαμπούρι, το οποίο ανήκει στονν ΕΟΣ Αχαρνών, όπου υπάρχει η δυνατότητα ξεκούρασης και ύπνου.
Πληροφορίες : ΕΟΣ Αθηνών τηλ.: 210-3238706
ΕΟΣ Αχαρνών τηλ.: 210-2464666
Επιμέλεια: Αθηναΐς
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου